Pierwsza sesja z informatyki mnie wykończyła.

Być może jest to jeden z wielu postów o rancie o niezdanej sesji itd ale po prostu czuję się zagubiony i że zawiodłem siebie jak i rodziców. W maju skończyłem liceum i jak każdy poszedłem na studia, wylądowałem na informatyce inżynierskiej i jak z początku byłem pozytywnie zaskoczony to od grudnia miałem już dość i chciałem to rzucić. Miałem do zaliczenia aż 3 różne matematyki i każdą uwaliłem w pierwszym terminie mimo że siedziałem i się uczyłem ale po prostu było tego za dużo na raz a wykładowcy zakładali że każdy napisał maturę rozszerzona na 100% i uczyli beznadziejnie. I wiem że mogłem się uczyć wcześniej itd ale też po prostu nie byłem tego świadom i uderzyły mnie realia. Do tego nie zaliczyłem programowania bo przez matematykę nie miałem totalnie czasu na naukę innych rzeczy. Teraz jestem w kropce bo najtrudniejsze przedmioty muszę poprawiać a mam z nich tylko jeden termin poprawkowy a do tego jak nie zaliczę ćwiczeń to nie mogę przystąpić do wykładów z matematyk w pierwszym terminie, więc nawet jak zdam to będę mieć tylko jedną szansę aby wykuć na wykłady (np z analizy matematycznej). Mimo że czuję to w kościach że nie zdam bo jest tego za dużo to i tak każdy mówi żebym próbował chociaż już mentalnie się poddałem. W marcu mam 20 lat więc też nie czuję że to koniec świata ale po prostu czuję że potrzebuje przerwy i planuje za rok też iść na informatykę ale licencjacką a magistra zaocznie bo ten inżynier jak i uczelnia mnie wykańczają. Mam duże wsparcie rodziców chociaż wiem że się zawiedli i pokładali we mnie nadzieję ale czuję że zawaliłem potężnie. Za rok i tak planowałem zamieszkać z dziewczyną ktora w tym roku pisze maturę wiec plan na następny rok jakiś jest. Tylko nie wiem co dalej teraz robić staram się zaliczyć to co się da aby móc później przepisać ale co robić w marcu? Wrócić do domu rodzinnego planuje na pewno bo uderza mnie straszna samotność szczególnie teraz a sam nie odnajdę się w dużym mieście. Tylko nie wiem czy iść do pracy gdzie u mnie w małym miasteczku nie ma zbytnio pracy stricte IT czy po prostu siedzieć i uczyć się programowania oraz matematyki aby w październiku na spokojnie podejść to studiów. Sory za chaotyczne pisanie ale po prostu czuję się zgubiony i potrzebuje opini ludzi którzy byli w podobnej sytuacji jak ja.

Popracuj nad mindsetem. Mniejsza o to, że nie zdałeś (to normalne, że dużo ludzi wylatuje przy pierwszym podejściu do studiów), ale to jak reagujesz to jest słabe. Może wybrałeś słabą uczelnie, trudność studiów nie zależy od tego czy się robi inżyniera czy licencjat. Ale tak ogólnie to dobra informatyka co do zasady ma dużo matematyki i jest trudna, sorry, taki mamy klimat.

Studiów technicznych nie da się przejść na autopilocie, nowe, nie znałem.

Po pierwsze nie poddawj sie tylkoz zapieralaj moze uda Ci sie zaliczyć, jeszcze nie tak dawno był system , punktowy że do X punktów nie zdanych przedmiotów przchodzisz na kolejny rok ale powtarzasz przedmioty. Obczaj to moze wystarczy zaliczyc tylko jeden przedmiot a potem zbierać jagody w norwegii zakare latem zeby mieć na poprawki. Wszystko jest lepsze niz zmarnowanie roku zycia bo nie chciało Ci sie próbować.

Ja byłem 3 razy na infie zanim do mnie dotarło, że to jednak nie dla mnie. Studia z infy są mega wymagające. I tak samo jak ty leżałem z maty. Z programowania miałem 5.

Miałem do zaliczenia aż 3 różne matematyki i każdą uwaliłem w pierwszym terminie mimo że siedziałem i się uczyłem ale po prostu było tego za dużo na raz a wykładowcy zakładali że każdy napisał maturę rozszerzona na 100% i uczyli beznadziejnie.

Zdradzę ci tajemnicę jako samouk - matematyki szybciej nauczysz się z Youtube niż na studiach. Jakbym miał iść teraz na studia informatyki, to uczyłbym się głównie z Youtube, po angielsku (bo tam więcej materiałów) i może nawet przed zajęciami, tak żeby na studiach jak bym słuchał wykładu, to już bym rozumiał mniej więcej, o czym mówi wykładowca (tylko taka jest różnica, że dane zagadnienie na Youtube ci ktoś wytłumaczy w 20 minut, a na studiach to cały wykład i jak stracisz wątek, o czym mówi wykładowca, to nawet nie możesz przewinąć).

Z akademickich podręczników do matmy też raczej ciężko się by było nauczyć, jak ktoś nie wie, o co chodzi. Słownictwo megaformalne, zamiast pisać językiem przystępnym dla początkującego.

uderza mnie straszna samotność szczególnie teraz a sam nie odnajdę się w dużym mieście.

W dużym mieście dużo jest okazji do networkingu i poznawania nowych ludzi (choćby na jakichś eventach). Szczególnie jak jesteś studentem, bo możesz się pointegrować z ludźmi z twojej grupy czy ogólnie z twojego kierunku / zajęć, na które chodzisz. Również możesz się rozejrzeć za jakimś kołem naukowym czy innymi inicjatywami organizowanymi na uczelni.

Studia informatyczne(na trudnej uczelni) nie są dla każdego. Przed użyciem zasięgnij rady lekarza.

i potrzebuje opini ludzi którzy byli w podobnej sytuacji jak ja.

reddit polska jest dużo młodych ludzi mam wrażenie, czy próbowałeś tam coś napisać?

wykładowcy zakładali że każdy napisał maturę rozszerzona na 100%

Jeżeli wyznacznikiem tego czy ktoś sobie radzi jest to czy napisał maturę rozszerzoną na 100%, to niekoniecznie są to jakieś top studia pod kątem stopnia trudności. Na tych naprawdę wymagających niewiele to daje.

ale co robić w marcu?

Inni mają Ci powiedzieć co jest dla Ciebie ważniejsze? Jak brakuje Ci kasy to pracuj, jak nie to ucz się.

Byłem w podobnej sytuacji. Chcesz o coś zapytać to pytaj.

Nie przejmuj się, ktoś musi być poniżej przeciętnej żeby ktoś inny mógł być ponad.
Poza tym i tak nie dostałbyś po tych studiach pracy bo już nie przyjmują świeżaków.

A nie masz jakiejś prostszej uczelni, albo studiów zaocznych? Studia i tak nie uczą programowania, to tylko papier, nauczysz się podstaw języka, równie dobrze możesz to zrobić w kilka dni z youtube.

Ja poszedłem na pewną politechnikę, bo takie super opinie, że niby renoma, że ma być wow, będę panem magistrem po politechnice.
Skończyło się na tym, że na 1 semestrze zostałem wylosowany do odpadnięcia z uczelni.
Dosłownie wylosowany - dziekan miał system rzucania kartek na stół i które spadły na ziemię ten student nie zdawał, każdy o tym wiedział, dokładnie tak jak robili za komuny.
Nie pokazywano nam nawet naszych ocenionych prac, żebyśmy nie mogli się odwołać. Dziekan odczytywał tylko oceny z przedmiotu, pan X - 2, pan Y - 5, pan Z - 2 i tyle, panowie X i Z żegnali się z uczelnią. Mogłeś przyjść na poprawkę, ale dziekan wprost powiedział, że na poprawce nadal wstawia 2 i tyle, nic to nie zmieni, no i słowa dotrzymał.
Na innych zajęciach wykładowca wszedł do pracowni, powiedział "dzień dobry, dziekan kazał mi oblać 20 osób, życzę powodzenia na kolokwium".

Co zabawne jedna szczera wykładowczyni ostrzegła nas że zostaniemy tak potraktowani już na początku roku akademickiego... została po pewnym czasie zwolniona.

Opowiedziałem to kiedyś zaufanemu profesorowi, on się mnie pyta dlaczego nie poszedłem z tym na policję, skoro cały rocznik jest świadkiem, że wykładowca wprost mówi o ustawionych kolokwiach, że ma oblać 20 osób nawet jeśli wszyscy dobrze napiszą. Przecież można by nagrać wykładowcę na dyktafon i byłyby dowody. Niby logiczne, ale z drugiej strony, mamy tak idiotyczny system edukacji, że skoro nawet po seks-aferach na uczelni żadnemu wykładowcy nie spada włos z głowy, to czym w porównaniu z tym są ustawione kolokwia? - Niczym.

Ciężko mi było to przetrawić na pierwszą myśl, bo wiązałem z politechniką duże nadzieje, takie marzenia o byciu panem magistrem informatyki, a skończyło się na wylosowaniu do odsiewu. Mam tą uczelnię głęboko w nosie, bo nie zamierzałem tracić czasu na ludzi, którzy losują osoby do odpadnięcia.

I co?
NIE ŻAŁUJĘ
Poszedłem od października na teoretycznie słabszą uczelnię, może nawet i lekko wyśmiewaną. Efekt był taki, że na informatyce miałem zarąbistych prowadzących, z niczym nie było problemu, nauczyłem się podstaw innych języków. Studia zdane bez problemu (poza jednym czy dwoma prowadzącymi, ale ostatecznie przepuścili). Nie było mowy o żadnych odsiewach ani listach ludzi, którzy mają wylecieć. Wylatywali tylko ludzie, którzy naprawdę źle wybrali kierunek i nie potrafili napisać pętli "for" w C++ albo przeliczyć liczby z systemu dwójkowego na dziesiętny i odwrotnie (zadanie na poziomie gimnazjum).

Moja opinia, uspokój się, przede wszystkim zajmij dziewczyną (tak zrozumiałem twój post) idźcie na randkę albo jedźcie na wakacje. Poszukaj może po prostu łatwiejszej uczelni, czegoś spokojniejszego. Ludzie błędnie myślą, że tylko po najpopularniejszych uczelniach da się robić karierę, a to błąd.
Człowieku, zacznij ŻYĆ - studia to tylko papier, pomyśl praktycznie nad nauką, jeśli chcesz programować to ucz się programowania, a nie poprawek na idiotyczną uczelnię.

A nie masz jakiejś prostszej uczelni, albo studiów zaocznych? Studia i tak nie uczą programowania, to tylko papier, nauczysz się podstaw języka, równie dobrze możesz to zrobić w kilka dni z youtube.
Ja poszedłem na pewną politechnikę, bo takie super opinie, że niby renoma, że ma być wow, będę panem magistrem po politechnice.
Skończyło się na tym, że na 1 semestrze zostałem wylosowany do odpadnięcia z uczelni.
Dosłownie wylosowany - dziekan miał system rzucania kartek na stół i które spadły na ziemię ten student nie zdawał, każdy o tym wiedział, dokładnie tak jak robili za komuny.

Studia polegają na tym że uczą człowiek boryka się z trudniejszymi rzeczami niż te których się nauczysz w parę dni z youtuba. Co powoduje że niektóre drzwi otwierają się szerzej. Przy czym nie wybielam tutaj studiów.

@obscurity
Jeżeli chodzi o tą historię akurat to jest to prawdopodobne, bo sam byłem na uczelni gdzie co roku miało odpaść 1/3 studentów, i prowadzący się z tym specjalnie nie kryli. Powód? Zdaniem prowadzących, matura z matematyki była zbyt łatwa(próg był taki że conajmniej 90%), chcieli mieć elitę, więc robili dodatkowe sortowanie. Nie mieli nawet miejsc w laboratoriach na drugim roku tylu, ile przyjęli w pierwszym roku. Ot taka tradycja. Pewnie teraz jest inaczej bo czasy inne.

Na studiach trzeba sie uczyc systematycznie i to jedna z najlepszych rzeczy jaka ze studiow wyciagasz. Idealnie przed a w najgorszym wypadku po wykladzie musisz zrozumiec o czym bylo mowione. Znajdujesz cwiczenia online i je rozwiazujesz. Czasami potrzeba czasu zeby cos w glowie pyklo.

Jedyne co Ci moge powiedziec to, ze nic sie nie stalo. Nikogo nie zawiodles, powinela sie noga, witamy w doroslosci. Lessons learnt.

Nie wiem ile masz czasu, ale ja na tydzien przed niektorymi egzaminami ni c**** nie mialem pojecia o co chodzi. Wstajesz rano, uczysz sie i 12h pozniej juz bedziesz rozumial duzo wiecej.

Tak jak napisał JunDev idź na łatwiejszą uczelnię. W Sii, Avenga czy innej kontraktorni nikogo nie interesuje uczelnia którą skończyłeś tylko papier i za ile cię mogą sprzedać na projekt żeby na tobie zarobić.

No chyba że wiążesz swoją przyszłość z pracą naukowo badawczą, ale patrząc że z matmą ci nie po drodze to raczej nie to,

Najwiekszym problem matatyki jest to ze ona z definicji nie jest przyjazna dla poczatkujacego. Definiuja pojecie, potem pojecie dla tego pojecia, potem pojecie dla pojecia dla pojecia. Potem wprowadzaja drugie drzewko pojecio-pojecie, a na koncu je merguje. Jak zgubisz sie gdzie w tej ściezce to juz nie ma dla Ciebie ratunku.

@_flamingAccount no mainstreamowe podejście do matmy jest takie, że trzeba robić wszystko po kolei - najpierw fundamenty, potem dopiero kolejną rzecz i budować powoli wiedzę na tym. Czyli wg mainstreamowego podejścia, to jak czegoś nie pamiętasz np. z liceum, to musisz się cofnąć i powtórzyć, zanim pójść dalej. I to jest myślę przyczyna, że Jak zgubisz sie gdzie w tej ściezce to juz nie ma dla Ciebie ratunku. Bo wtedy czujesz, że musisz zaczynać od początku. Bo przecież matma opiera się na fundamentach i wszystko potem buduje na tym.

Tylko to, że matma jest zbudowana na fundamentach, nie oznacza, że trzeba się tego uczyć po kolei. Czasem trzeba olać perfekcjonizm i wykuć coś na pałę, wiedzieć, jak się to liczy, ale nie rozumieć dlaczego. Czasami odwrotnie - rozumieć koncepcje, ale nie umieć tego samemu obliczyć. Duża tolerancja tego, że się nie rozumie. Mnie się zdarzało, że oglądałem filmiki o matmie, gdzie nie rozumiałem większości tego, co mówią, ale dalej było to pomocne, żeby zbudować ogólny szkielet, który potem dopiero nabierał sensu.

Czasem jednak warto zrozumieć fundamenty i budować od zera zrozumienie danej rzeczy, żeby dopiero chwyciła, czyli te różne dowody i pokazywanie, skąd się to wzięło.

Myślę, że różne podejścia trzeba miksować i z różnych źródeł korzystać, z różnych perspektyw tę matmę poznawać. A nie ograniczać się do jakiejś jednej ścieżki programowej. Szczególnie, że czasem łatwiej jest zrozumieć rzeczy na "wyższym" poziomie niż te na "niższej". Czasem dopiero po zrozumieniu "wyższego" poziomu rozumie się niższy (np. wiedza o całkach pomaga w zrozumieniu wzorów fizyki na drogę, mimo że są one nauczane już w szkole).

Pamiętaj, że uczysz się dla siebie i korzystaj ze ściąg jeżeli wydział ma durne przedmioty. Szkoda tracić czasu.

Z matym to się przed kolosem/egzaminem odpalalo e-trapeza, wykuło schematy i zaliczało na 3.0/4.0. Macie notatki/egzaminy/kolosy z poprzednich lat? Warto je analizować i ogarniać, prowadzący często dają podobne zadania, na przestrzeni lat. Jak jest leniwy to co roku daje do samo albo ma pulę pytań, które rotują. Na studiach trzeba się nauczyć kombinować tak, aby pogodzić naukę z imprezowaniem, życiem prywatnym, własną nauką i hobby.

Pamiętam że jak zaczynałem studia 15 lat temu sic! i zderzylem się z Analizą matematyczną gdzie dla wykładowcy wszystko było oczywiste lub trywialne ( nawet Algebry Liniowej nie przerobił bo za prosta na egzaminie była) to też miałem wrażenie że zaraz wylecę i te studia nie dla mnie, ostatecznie wszystko zdałem w 1 terminie i nawet stypendium miałem więc próbuj może jakoś pójdzie. Swoją drogą łatwiejsza uczelnia to też nie głupia opcja, gość który odpadł u nas na Polibudzie na Uniwerku brał stypendium.

Studiowałem mechanike na PW i wszystkie matmy zawalałem na początku. Kiblowałem na trzecim roku.
Prawda jest taka, że na studiach trzeba naprawdę zabrać się za naukę. Wybitny nie byłem i lepszych ode mnie było od groma.
Musiałem więc nadrabiać ciężkim wysiłkiem. Bywało, że o 18 zaczynałem uczyć się do kolosa - bo nie było wcześniej czasu, były inne rzeczy. I kończyłem o 6 nad ranem.
Szedłem, zaliczałem, wracałem i spałem. Innym razem poszedłem na imprezę,, gdzie zapiłem. A jednak przed pójściem spać - ledwo żywy, między pijaństwem a powoli wchodzącym kacem. Zmawiałem różaniec. Ale to było jak byłem już doświadczony. Na początku dostawałem po tyłku !

Wola walki bracie. Nawet jak jesteś nie przygotowany - stawiaj się na każdy egzamin. Buduj znajomości, dowiaduj się jaki prowadzacy wuj jaki nie. Etc. Jakie laborki to zmora studiów a jakie to lajcik. Etc.

Nie panikuj - z matmą zawsze są problemy. W pewnym sensie dobrze się stało, że już teraz zakwiczałeś - wyciągnij z tego lekcję. Te studia to będzie ciężki czas pora się zabrać za siebie.

Z matmy kolego to Krysicki Włodarski. Oczywiście książka ta nie jest wolna od błędów. Wszystko trzeba zawsze oceniać krytycznie-. Musisz nauczyć się zbierać informacje - jaki prowadzący co daje na egzaminach, jakie lubi pytania,. Bardzo wiele różnych rzeczy. W dziekanacie nie wchodź nigdy w konflikty, bądź miły, nie wykłócaj się.

Miałem podobną sytuację, przeniosłem się z innego kierunku i innego wydziału na mechatronikę po pierwszym semestrze inżynierki. Kilka przedmiotów zostało mi wpisane jako różnica programowa, którą musiałem nadrobić w 3 semstrze razem z kolejnym rocznikiem. Drugi semestr był całkiem spoko, miałem 3 poprawki z matmy, fizyki i mechaniki. Natomiast 3 semestr dla mnie był pogromem. W semestrze miałem około 540 godzin zajęć kiedy inne osoby, bez różnicy programowej około 420 godzin. Nie było kolorow bywało ze zajęcia trwały u mnie od 8:00 do 19:00. Skończyłem semestr łącznie z 8 poprawkami, gdzie 5 z nich odbywało się jednego dnia i do tego częściowo się na siebie nakładały. Poźniej przez kolejne 3 dni miałem poszczególne egzmiany (chyba matma, materiałoznawstwo i mechanika). Mimo tego wszystkie zdałem, oczywiście leciałem optymalnie i wyniki były między 50% a 60%, byle tylko zdać. Natomiast byłem z siebie wtedy cholernie dumny i mimo że moja psycha była śmietnikiem w tamtym czasie to ten okres pokazał mi że studia nie są dla mądrych tylko dla wytrwałych. Bardzo dużo ludzi odpadło jeszcze przed pierwszymi egazminami, a nawet kiedy zaczęła się sesja. Podsumowując, daj z siebie maksa, rób co możesz żeby zdać i się nie załamuj, a przede wszystkim kombinuj - ściągaj, rozmawiaj z innymi, stawiaj się na pierwszych terminach i zerówkach, a później spotykaj się z prowadzącymi żeby omówić zadania z pierwszego terminu.
Studia to nie koniec świata, natomiast uważam, że zawsze lepiej mieć papierek niż go nie mieć i później żałować. nie wiadomo w jakim kierunku pójdzie świat. Moze za 10 lat osoby z wykształceniem inzyniera lub magistra będą cenione na rynku pracy. Może poznasz ludzi, z którymi później stworzysz jakąś niesamowitą firmę, albo przynajmniej zostaną ci wspomienia i duma, bo kiedy inni odpuszczali ty dałeś radę.
Ja trzymam za ciebie kciuki i życzę powodzenia. Daj znać jak poszło :)

Co do rady "idź na gorszą uczelnię" - wg mnie studiuje się głównie dla papierka właśnie, a jednak z AGH/UJ/UW wygląda on znacznie lepiej niż z jakiejś Wyższej Szkoły Gotowania na Gazie. Myślę, że sporo pracodawców może to brac pod uwagę.

Autorze, byłem w podobnej sytuacji. I co ci mogę powiedzieć? Przeskok liceum -> studia jest ogromny. Wiem co czujesz, wydaje ci się to wszystko cholernie trudne, wykładowcy spieszą z materiałem i nie umieją tłumaczyć. Co zrobić w takiej sytuacji?

Studiować się trzeba po prostu nauczyć.

Analiza matematyczna -> olej wykłady i książki, ogarnij sobie kursy wideo np. na youtube albo coś w stylu etrapez Krystiana Karczyńskiego (na UJ żeby zdać analizę na 3 wystarczało, na AGH ponoć nie) - w każdym razie ogarnij sobie materiały gdzie po LUDZKU tłumaczą zagadnienia.

Inne matematyki - właściwie jak wyżej, a jak nie ma materiałów, to zostają korepetycje. Trochę kasy na to pójdzie, ale może rodzice coś pomogą albo masz jakąś opcje na zarobek na studiach. Wystarczy 1-2h korkow w tyg, żeby opanować np. metody numeryczne czy nawet języki i automaty. Lepsze to niż siedzieć cały tydzień nad durnymi książkami, z których nic się nie rozumie. Wolny czas wykorzystaj na nauke własną np. programowania, albo na melanż i randki :D

Przedmioty informatyczne? Z tym jest prościej, bo żeby zaliczyć ćwiczenia często wystarczy zrobić jakiś semestralny program, dużo czasu i dużo tutoriali w necie.
Jednak zdarzają sie egzaminy, które są popierdolone i w 3 miesiace masz sie nauczyć więcej z danego przedmiotu niż umie przeciętny Senior po 5 latach w branży.
Wtedy zostaje kobminowanie, ogarnianie egzaminów ze starszych lat, albo zamówienie kogoś ogarniętego na pomoc zdalną (szybka fotka smartfonem, wysyłasz do zaufanej zamówionej osoby i dostajesz odpowiedzi, voila, zdane)

Gwarantuje ci ze jak zastosujesz sie do powyzszych rad to dasz sobie radę na studiach

Teraz, póki jeszcze w tym siedzisz, to po prostu naucz się najlepiej jak potrafisz i daj z siebie tyle ile się da. Chyba będziesz mógł przystąpić do drugiego semestru, jeśli nie zaliczysz wszystkich przedmiotów? Szczerze mówiąc, nie pamiętam już jak to działa. Dla mnie pierwszy semestr był najgorszy, a od drugiego do siódmego szło mi bardzo dobrze na studiach. Jeśli nie zaliczysz, to trudno. Będziesz mógł spróbować jeszcze raz, iść na inny kierunek, albo poszukać pracy. Są też studia zaoczne, możesz próbować z własną firmą. Jest wiele możliwości. Uwierz mi, możesz zarobić dużo pieniędzy i mieć satysfakcjonującą pracę na wiele różnych sposobów, z tymi studiami i bez nich.

Drzewiec napisał(a):

Teraz, póki jeszcze w tym siedzisz, to po prostu naucz się najlepiej jak potrafisz i daj z siebie tyle ile się da. Chyba będziesz mógł przystąpić do drugiego semestru, jeśli nie zaliczysz wszystkich przedmiotów? Szczerze mówiąc, nie pamiętam już jak to działa.

Nie trzeba wszystkiego zaliczyć, można warunki brać przecież(o ile nie uwaliło się zbyt dużo - tutaj chyba każda uczelnia ustala własna zasady tupu 2/3 ECTS). Ciekawe czy OP na to wpadł. Myślałem że to oczywiste, ale może nie ogarniał.