Co sądzicie o firmowych dinozaurach?

Z moich prywatnych obserwacji archeologicznych, o tym jak programista może się zpetryfikować:

• Dostajesz dobrą posadę w firmie, najczęściej zostanież wrzucony do konkretnej niszowej rubryki np. administracja Solr, robienie raportów SQL, zarządzanie Salesforce'em.
• Praca jest przyjemna, dostajesz papierowe awanse i jeszcze bardziej papierowe podwyżki.
• Zakładasz rodzine, hipoteka, jedno dziecko, drugie dziecko - praca zchodzi na dalszy plan, na naukę i rozwój nie masz po prostu sił.
• Jest wspaniale, dzieci podrosły teraz mają ~6 lat, każdy weekend to wyjazd w inny rejon polski. Pracujesz żeby żyć.
• Nagle okazuje się że twoja ukochana technologia X ma być zastąpiona przez X+1. Szukasz nowej pracy bo to jednak 7 lat w jednej firmie, a tu się okazuje że krzywo na Ciebie patrzą. Nie rozumiesz młodych ambitnych, oni ględzą o jakich Data Intensive applikacjach, CAP theorem i blockchainach. Gratulacje zostałeś dinozaurem.

Część osób może w fazie po prostu życia pozostawać i ponad dekadę. Niektórym to pasuje, taka jedna praca na życie. Tyle że z punktu widzenia korporacji, starszy pracownik na niskim stanowisu to często pracownik coraz bardziej schorowany, bez ambicji i mniej wydajny. Nie bez powodu bezrobocie gwałtownie rośnie wśród osób 50+...

slsy napisał(a):

To, że zasiedziany programista to dinozaur to stereotyp i jak każdy stereotyp jest w nim pewna prawda. Zasiedzenie sprzyja takim procesom jak:

• słaba praca. Jak trafiliśmy do firmy jako osoba bez doświadczenia to jest duża szansa, że jest ona po prostu słabsza, bo często w fajnych projektach nie ma juniorów. Mówię tu głównie o januszach, którzy chcą zaoszczędzić kosztem jakości albo o dużych korpo, gdzie przemiał jest ogromny i bierze się każdego
• inflacja ego osoby. Im jesteśmy starsi w zespole w porównaniu do reszty tym managment i reszta współpracowników nam bardziej ufa. Nawet, gdy nie jest to zgodne ze stanem praktycznym
• nasze pomysły nie są dobrze weryfikowane poprzez niskie ogólne doświadczenie jak i dzięki pracy z tymi samymi ludzmi. W połączeniu z punktem poprzednim może wyjść katastrofa
• naszą mocą jest znajomość systemu przez co jesteśmy ważni nawet, gdy nasze "ogólne" skille są daleko w tyle
• jesteśmy pożądani dla firmy, ale na zewnątrz jesteśmy wyceniani na dużo mniej. W takim wypadku osoba nie zmienia pracy i zasiedza się jeszcze bardziej

Oczywiście nie dotyczy to każdej osoby. Chyba najgorsze połączenie to pierwsza i jedyna praca w jednym miejscu, gdzie nie ma dobrych ludzi, którzy mogą nas utemperować w odpowiednim kierunku

Ciekawe obserwacje. Generalnie się zgadzam. Właśnie z powodów, z których wymieniłeś szczególnie łatwo jest zasiedzieć się narcyzom (pójdą gdzie indzie i bańka za..ebistości pryśnie he he), dlatego jak widzę gościa z expa +10lat w jednej firmie, to jestem bardzo ostrożny, wiadomo, nie każdy zasiedziały to narcyz, ale prawdopodobieństwo niemałe.

Dlatego najlepiej oceniać programistów po ich realnym skillu a nie pozorach i działa to w dwie strony. Okresy próbne nie powstały bo ktoś miał takie widzimisie :P

0xmarcin napisał(a):

Część osób może w fazie po prostu życia pozostawać i ponad dekadę. Niektórym to pasuje, taka jedna praca na życie. Tyle że z punktu widzenia korporacji, starszy pracownik na niskim stanowisu to często pracownik coraz bardziej schorowany, bez ambicji i mniej wydajny. Nie bez powodu bezrobocie gwałtownie rośnie wśród osób 50+...

Opisany przez Ciebie scenariusz rzeczywiście jest dość częsty. Natomiast akurat dla osób 50+ scenariusz bycia dinozaurem jest całkiem ok. Znam kilka osób po 50 i oni będą w obecnych firmach ciągnąć do emerytury, bo raz, że nie chcą konkurować z młodymi (nie wiem jak odnaleźliby się niektórzy z nich w SH gdzie średnia wieku to np. 26 lat), a dwa- mimo wszystko w tym wieku często ceni się stabilność/ przewidywalność. Gdybym akurat ja był szefem, to dla mnie taki starszy "dinozaur" byłby dobrym kandydatem na pracownika, bo nie zwolni się po pół roku, nie ma chorych dzieci/ rodzącej żony, nie załatwia kredytu na mieszkanie, na urlop chodzi często we wrześniu czy czerwcu, więc odpada historia pt. przez tydzień w lipcu nie ma u nas nikogo i co teraz itp.

Co do samego bycia dinozaurem- nie jestem ani za ani przeciw;) Jeśli praca jest ok, kasa się zgadza, to nie widzę potrzeby zmian i można dinozaurem zostać. Znałem takich wielu w pewnej korporacji- jedni z gatunku "bez kija nie podchodź", inni spoko, uśmiechnięci, zadowoleni z pracy. Często ludzie pracowali w jednej firmie z jeszcze jednego powodu (w czasach pracy zdalnej może to ma mniejsze znaczenie)- mieli blisko do biura, więc nie musieli kursować przez pół miasta do pracy/ do szkoły po dzieci itd.

Warto dinozaurów mieć w zespole, aby uczyć podejścia do pisania kodu z myślą o przyszłości. Dobry dinozaur jak napisze kod to ten kod będzie jeszcze przez 10 lat do przodu działał, niewyobrażalna oszczędność czasu.

Natomiast jeśli dinozaur nie pracuje nad swoim warsztatem, bo zatrzymał się w rozwoju to powinien za karę ścinać drzewa tępą piłą.

znowutosamo4 napisał(a):

Dobry dinozaur jak napisze kod to ten kod będzie jeszcze przez 10 lat do przodu działał, niewyobrażalna oszczędność czasu.

Natomiast jeśli dinozaur nie pracuje nad swoim warsztatem, bo zatrzymał się w rozwoju to powinien za karę ścinać drzewa tępą piłą.

Czyli jesli potrafi napisac niezniszczalny kod np. w C (ktore jak wszyscy wiemy jest tak przestarzale ze do niczego sie nie nadaje) to powinien pracowac nad swoi warsztatem tak zeby w koncu zaczal cos psuc. W sumie ma sens. Dzieki temu bedzie mozna co miesiac przepisywac kod korzystajac z najnowoczesniejszej technologii. Rozumiem ze to jest ten mityczny rozwoj o ktorym wszyscy pisza na forum.

eleventeen napisał(a):

Czyli jesli potrafi napisac niezniszczalny kod np. w C (ktore jak wszyscy wiemy jest tak przestarzale ze do niczego sie nie nadaje) to powinien pracowac nad swoi warsztatem tak zeby w koncu zaczal cos psuc.

100% racji. Jakby paprotki za dinozaurów nie robiły niezniszczalnej biomasy to by dziś nie było węgla na prąd do piły. I nie trzeba by rzucać w ziemię kamieniami.

tacy ludzie to kopalnia wiedzy domenowej, są w stanie odpowiedzieć na najdziwniejsze pytania czemu w tym projekcie jest tak a nie inaczej i kto to tak spitolił. Czyli dokładnie osoba której potrzebuje młody ambitny dev gdy wiedza z książek/neta to za mało

Trochę odchodząc w sumie od głównego wątku, ale zauważyłem pewna prawidłowość. Ja jako senior QA zazwyczaj jak się rekrutuje do firm zagranicznych (usa, uk, skandynawia) to gadam z ludźmi po 50, nawet po 60, którzy są QA, QA manager itd., a w polskich firmach zazwyczaj gadam z jakimiś dzieciakami po 20 parę lat :D

Ciekawe z czego to wynika. Pewnie z tego, że u nas rynek IT jest dużo młodszy po prostu niż w takim USA i większość ludzi to gównażeria, która pracuje dopiero po kilka-kilkanaście lat maks.

Pracowałem tylko w jednej firmie produktowej w Polsce, gdzie była średnia wieku gdzieś około 43-47 lat i byli nawet programiści zaraz przed emeryturą.

KarnyJerzy napisał(a):

Ciekawe z czego to wynika. Pewnie z tego, że u nas rynek IT jest dużo młodszy po prostu niż w takim USA i większość ludzi to gównażeria, która pracuje dopiero po kilka-kilkanaście lat maks.

Ja bym powiedział że z tego że ci młodsi stażem są zawaleni robotą a tych starszych lepiej już do kodu nie dopuszczać a że skleroza jeszcze ich nie dopadła to szkoda zwalniać. Więc przydziela się im jakieś mało szkodliwe zajęcia.

Z czego wynika prosty wniosek że w Polsce w IT po prostu się nie robi (albo strach jest dopuszczać do czegoś bardziej wyspecjalizowanego niż CRUD).

Znam trochę osób z takich firm o jakich pisze OP w pierwszym poście i to często najbardziej ogarnięci ludzie, z jakimi się spotkałem - znają każdą fazę produktu, uczestniczyli w nich na różnych stanowiskach, udzielali się na konferencjach, zbierali znajomości. Aktualnie zakładają swoje studia w gamedevie i działają z sukcesami, bo znają rynek i ludzie chcą z nimi współpracować.

Fajnie się takie rzeczy obserwuje w kontrze do tego, co się czyta na forum - co jakiś czas pojawiają się tematy, skąd wziąć klientów do firmy, jak znaleźć pracowników, a aktualnie wisi temat z szukaniem projektu dla gotowego zespołu. Najwyraźniej tworzenie swojej marki, robienie swojej roboty, mądre wybieranie firm potrafi mocno zaprocentować

Ja jestem w pizdu stary, ale nadal gdzieź tam x < 30.

Kurde 20lat programuję i jeszcze nigdy nie miałem pracy w IT.

Możliwe, że się nie znam wystarczająco i też nigdy nie będę w it pracował, ale dziwnie jest życie, nie zawsze jest łatwo.