Ilość bloków/wątków oraz pamięć lokalna w CUDA

Ilość bloków/wątków oraz pamięć lokalna w CUDA
WM
  • Rejestracja:około 12 lat
  • Ostatnio:około 10 lat
  • Postów:112
0

Cześć, mam do was takie pytanie z zakresu technologii CUDA.
Najpierw poproszę o weryfikację wniosków, do których doszedłem dot. ilości wątków/bloków. Załóżmy, że mam kartę GTX 750 Ti, która ma 640 rdzeni.
Z tego co gdzieś doczytałem najoptymalniej tworzyć wielokrotność 32 wątków w każdym bloku (Warp).
Mając jednak 640 rdzeni wydaje mi się, że najlepiej tworzyć 640 bloków.
Innymi słowy, jeśli ilość obliczeń na to pozwala, najlepiej tworzyć 640 bloków po 32 wątki (lub ew. ich wielokrotność) (?).
Pomijam tutaj kwestię pamięci współdzielonej wspólnej tylko dla wątków w danym bloku.

Przy okazji pytanie: czy jest sens tworzyć więcej bloków niż posiada się rdzeni na karcie? Czy nie lepiej zrobić pętlę wewnątrz funkcji urządzenia, by wykorzystywać maksymalną ilość bloków a jednocześnie nie wymuszać na karcie, by to ona organizowała które rdzenie i kiedy mają pracować?

Kolejna sprawa to:
Na karcie graficznej istnieje kilka rodzajów pamięci, tj. (kolejność wg szybkości dostępu):

  1. Rejestry (brak dostępu)
  2. Pamięć współdzielona (wspólna dla wszystkich wątków w bloku)
  3. Pamięć lokalna (dostępna dla pojedynczego wątku)
  4. Pamięć Texturowa (?)
  5. Pamięć globalna

Co do pamięci współdzielonej to zdaje się, że każdy rdzeń ma swoją podręczną pamięć (tzn. ma tą pamięć fizycznie - w karcie), więc jak tworzymy blok (wykonywany przez poszczególny rdzeń) w którym jest wiele wątków to wszystkie mają do niej dostęp.

Mam jednak dylemat jak interpretować pamięć lokalną, gdyż każdy wątek może dysponować aż (/tylko) 512 KB. Zakładając jednak, że zrobię tak, jak napisałem wcześniej tj. utworzę 640 bloków a każdy blok składać się będzie z 32 wątków to wychodzi mi, że będę mógł korzystać z: 512 KB x 640 x 32 ~10GB(?!?) pamięci. Mam więc pytanie: skąd jest ta pamięć (czy rezerwując taką pamięć ograniczam sobie pamięć globalną?). Jak należy to interpretować?
Co jeśli na karcie mam tylko 2 GB pamięci a będę wykorzystywał np. 5GB biorąc pod uwagę powyższe obliczenia?

Z góry dzięki za odpowiedzi.

somekind
Najoptymalniej? Gdzie takie słowo przeczytałeś?
Wibowit
  • Rejestracja:prawie 20 lat
  • Ostatnio:około 24 godziny
1

Ja interesuję się OpenCL i Radeonami, ale może coś przydatnego napiszę.

Z tego co gdzieś doczytałem najoptymalniej tworzyć wielokrotność 32 wątków w każdym bloku (Warp).
Mając jednak 640 rdzeni wydaje mi się, że najlepiej tworzyć 640 bloków.
Innymi słowy, jeśli ilość obliczeń na to pozwala, najlepiej tworzyć 640 bloków po 32 wątki (lub ew. ich wielokrotność) (?).

GPU składa się z wielu SIMDów i jeden blok jest odpalany na jednym SIMDzie (u AMD to Compute Unit/ CU, u nVidii to chyba SMX, SMM, czy jakoś tak). Każdy SIMD ma swoją pamięć lokalną i jeden SIMD nie może odwoływać się do pamięci lokalnej innego SIMDa. SIMDy nie są zsynchronizowane, tzn mogą wykonywać inne instrukcje w danym momencie (ale czy z innych kerneli to inna sprawa, zależy od konkretnej wersji GPU).

Innymi słowy, jeśli ilość obliczeń na to pozwala, najlepiej tworzyć 640 bloków po 32 wątki (lub ew. ich wielokrotność) (?).
Pomijam tutaj kwestię pamięci współdzielonej wspólnej tylko dla wątków w danym bloku.

Przy okazji pytanie: czy jest sens tworzyć więcej bloków niż posiada się rdzeni na karcie? Czy nie lepiej zrobić pętlę wewnątrz funkcji urządzenia, by wykorzystywać maksymalną ilość bloków a jednocześnie nie wymuszać na karcie, by to ona organizowała które rdzenie i kiedy mają pracować?

Blok a wątek to inna sprawa. Trochę mi się wydaje, że mieszasz te pojęcia. Zdecydowanie opłaca się odpalać wielokrotnie więcej wątków niż jest fizycznie potoków obliczeniowych na karcie, GPGPU są wręcz do tego stworzone. Jest tak dlatego, że GPU bardzo szybko przełączają się między wątkami, a jednocześnie inny zestaw wątków jest niezależny od obecnego, więc takie przełączanie między wątkami maskuje opóźnienia instrukcji i to bez trików typu out-of-order execution.

Mam jednak dylemat jak interpretować pamięć lokalną, gdyż każdy wątek może dysponować aż (/tylko) 512 KB. Zakładając jednak, że zrobię tak, jak napisałem wcześniej tj. utworzę 640 bloków a każdy blok składać się będzie z 32 wątków to wychodzi mi, że będę mógł korzystać z: 512 KB x 640 x 32 ~10GB(?!?) pamięci. Mam więc pytanie: skąd jest ta pamięć (czy rezerwując taką pamięć ograniczam sobie pamięć globalną?). Jak należy to interpretować?
Co jeśli na karcie mam tylko 2 GB pamięci a będę wykorzystywał np. 5GB biorąc pod uwagę powyższe obliczenia?

Wątpię by jakiś wątek miał dostęp do 512 KiB pamięci lokalnej. Na mój gust cała pamięć lokalna na GPU ma rozmiar 512 KiB i jest równo podzielona pomiędzy SIMDy.
Edit: Hmm, chyba pomyliłem lokalną z współdzieloną. W OpenCL jest lokalna pamięć współdzielona dla danego SIMDa. O tym myślałem.

Jeśli chcesz efektywnie wykorzystać wszystkie potoki na GPGPU, to pojedynczy wątek musi mieć co najwyżej kilka kilobajtów pamięci prywatnej (czyli rejestrów w pamięci SRAM na czipie; najlepiej poniżej kilobajta) i wykonywać względnie mało odwołań do pamięci globalnej, no chyba że dane "dobrze się keszują", tzn w rzeczywistości GPU rzadko sięga do VRAMu.

Temat jest złożony i myślę, że najlepiej ogarnąć go metodą prób i błędów. Sam wgryzam się w OpenCL i Radeony (ponownie, bo kiedyś już próbowałem, ale to była stara generacja) i jakoś nie widzę żebym miał to ogarnąć przez samo czytanie i rozmyślanie.


"Programs must be written for people to read, and only incidentally for machines to execute." - Abelson & Sussman, SICP, preface to the first edition
"Ci, co najbardziej pragną planować życie społeczne, gdyby im na to pozwolić, staliby się w najwyższym stopniu niebezpieczni i nietolerancyjni wobec planów życiowych innych ludzi. Często, tchnącego dobrocią i oddanego jakiejś sprawie idealistę, dzieli od fanatyka tylko mały krok."
Demokracja jest fajna, dopóki wygrywa twoja ulubiona partia.
WM
  • Rejestracja:około 12 lat
  • Ostatnio:około 10 lat
  • Postów:112
0

@Wibowit dzięki za szybką odpowiedź ;-)

Wibowit napisał(a):

Blok a wątek to inna sprawa. Trochę mi się wydaje, że mieszasz te pojęcia. Zdecydowanie opłaca się odpalać wielokrotnie więcej wątków niż jest fizycznie potoków obliczeniowych na karcie, GPGPU są wręcz do tego stworzone. Jest tak dlatego, że GPU bardzo szybko przełączają się między wątkami, a jednocześnie inny zestaw wątków jest niezależny od obecnego, więc takie przełączanie między wątkami maskuje opóźnienia instrukcji i to bez trików typu out-of-order execution.

Nie, nie chodziło mi o wątki tylko o bloki, które zdaje się odpowiadają właśnie SIMD/rdzeniu/multiprocesory (? - nie jestem pewny).
Z wątkami to masz rację, że dobrze tworzyć ich więcej - gdzieś przeczytałem, że optymalnie jest tworzyć 32 wątki w każdym bloku, bo tyle jest w warpie. Do tego każdy wątek w bloku ma dostęp do szybkiej pamięci wspólnej.
Natomiast, jeśli się nie mylę, i 1 blok reprezentuje jeden multiprocesor lub coś w tym stylu, a oczywistym jest, że nie może pracować równocześnie więcej procesorów niż jest fizycznie na karcie. Dlatego zastanawiam się nad sensem tworzenia ich większej ilości, niż posiada karta.

Wibowit napisał(a):

Wątpię by jakiś wątek miał dostęp do 512 KiB pamięci lokalnej. Na mój gust cała pamięć lokalna na GPU ma rozmiar 512 KiB i jest równo podzielona pomiędzy SIMDy.
Edit: Hmm, chyba pomyliłem lokalną z współdzieloną. W OpenCL jest lokalna pamięć współdzielona dla danego SIMDa. O tym myślałem.

No właśnie na stronie NVIDI jest informacja, że Amount of local memory per thread wynosi 512 KB dla Compute Capability >= 2.0
Z jednej strony to dużo a z drugiej malutko... Zależy jak chce się to wykorzystać.

Wibowit napisał(a):

Jeśli chcesz efektywnie wykorzystać wszystkie potoki na GPGPU, to pojedynczy wątek musi mieć co najwyżej kilka kilobajtów pamięci prywatnej (czyli rejestrów w pamięci SRAM na czipie; najlepiej poniżej kilobajta) i wykonywać względnie mało odwołań do pamięci globalnej, no chyba że dane "dobrze się keszują", tzn w rzeczywistości GPU rzadko sięga do VRAMu.

No i tu zaczynają się problemy bo na GPU jest w ogóle bardzo mało pamięci współdzielonej a niewiele więcej tej lokalnej, natomiast nie każdy problem polega na przemnażaniu macierzy...
Inny problem polega na ograniczeniu przesyłania danych pomiędzy hostem a urządzeniem (wąskie gardło).

Wibowit napisał(a):

Temat jest złożony i myślę, że najlepiej ogarnąć go metodą prób i błędów. Sam wgryzam się w OpenCL i Radeony (ponownie, bo kiedyś już próbowałem, ale to była stara generacja) i jakoś nie widzę żebym miał to ogarnąć przez samo czytanie i rozmyślanie.

Jak najbardziej masz rację ;-). Chcę sobie jednak dobrze poukładać teorię, by później mniej czasu siedzieć nad testami.

Wibowit
  • Rejestracja:prawie 20 lat
  • Ostatnio:około 24 godziny
0

W OpenCLu jest trochę inna terminologia, więc moje wywody moga nieco wprowadzać w błąd.

Natomiast, jeśli się nie mylę, i 1 blok reprezentuje jeden multiprocesor lub coś w tym stylu, a oczywistym jest, że nie może pracować równocześnie więcej procesorów niż jest fizycznie na karcie. Dlatego zastanawiam się nad sensem tworzenia ich większej ilości, niż posiada karta.

Napisałem już wcześniej, że optymalnym jest mieć więcej odpalonych wątków niż jest potoków obliczeniowych (czyli, marketingowo, procesorów strumieniowych) ze względu na opóźnienia instrukcji. Załóżmy że masz tyle wątków co potoków. Z tego powodu nie następuje przełączanie wątków na SIMDach, bo nie ma to tutaj sensu (nie ma wątków czekających w kolejce). Jednak np opóźnienie instrukcji dodawania wynosi np 5 taktów. Oznacza to, że każdy SIMD musi sobie poczekać 5 taktów gdy natrafi na operację dodawania, a kolejna instrukcja wykorzystuje wynik tego dodawania. Ponieważ instrukcje wykonywane są w kolejności w jakiej przybyły, to w ciągu tych 5 taktów SIMD nie robi nic innego. Gdyby natomiast było więcej wątków niż jest potoków, to SIMD mógłby przełączyć się na inne wątki i odpalić inne instrukcje w czasie gdy liczy się to dodawanie w 5 taktach. Podobnie ma się sprawa z dostępem do pamięci - jeden warp (czy jak to tam nazwać) czeka sobie na dostęp do pamięci globalnej, a SIMD natychmiastowo przełącza się na inny warp, który ma już w pamięci lokalnej/ prywatnej gotowe dane do obrabiania.


"Programs must be written for people to read, and only incidentally for machines to execute." - Abelson & Sussman, SICP, preface to the first edition
"Ci, co najbardziej pragną planować życie społeczne, gdyby im na to pozwolić, staliby się w najwyższym stopniu niebezpieczni i nietolerancyjni wobec planów życiowych innych ludzi. Często, tchnącego dobrocią i oddanego jakiejś sprawie idealistę, dzieli od fanatyka tylko mały krok."
Demokracja jest fajna, dopóki wygrywa twoja ulubiona partia.
Kliknij, aby dodać treść...

Pomoc 1.18.8

Typografia

Edytor obsługuje składnie Markdown, w której pojedynczy akcent *kursywa* oraz _kursywa_ to pochylenie. Z kolei podwójny akcent **pogrubienie** oraz __pogrubienie__ to pogrubienie. Dodanie znaczników ~~strike~~ to przekreślenie.

Możesz dodać formatowanie komendami , , oraz .

Ponieważ dekoracja podkreślenia jest przeznaczona na linki, markdown nie zawiera specjalnej składni dla podkreślenia. Dlatego by dodać podkreślenie, użyj <u>underline</u>.

Komendy formatujące reagują na skróty klawiszowe: Ctrl+B, Ctrl+I, Ctrl+U oraz Ctrl+S.

Linki

By dodać link w edytorze użyj komendy lub użyj składni [title](link). URL umieszczony w linku lub nawet URL umieszczony bezpośrednio w tekście będzie aktywny i klikalny.

Jeżeli chcesz, możesz samodzielnie dodać link: <a href="link">title</a>.

Wewnętrzne odnośniki

Możesz umieścić odnośnik do wewnętrznej podstrony, używając następującej składni: [[Delphi/Kompendium]] lub [[Delphi/Kompendium|kliknij, aby przejść do kompendium]]. Odnośniki mogą prowadzić do Forum 4programmers.net lub np. do Kompendium.

Wspomnienia użytkowników

By wspomnieć użytkownika forum, wpisz w formularzu znak @. Zobaczysz okienko samouzupełniające nazwy użytkowników. Samouzupełnienie dobierze odpowiedni format wspomnienia, zależnie od tego czy w nazwie użytkownika znajduje się spacja.

Znaczniki HTML

Dozwolone jest używanie niektórych znaczników HTML: <a>, <b>, <i>, <kbd>, <del>, <strong>, <dfn>, <pre>, <blockquote>, <hr/>, <sub>, <sup> oraz <img/>.

Skróty klawiszowe

Dodaj kombinację klawiszy komendą notacji klawiszy lub skrótem klawiszowym Alt+K.

Reprezentuj kombinacje klawiszowe używając taga <kbd>. Oddziel od siebie klawisze znakiem plus, np <kbd>Alt+Tab</kbd>.

Indeks górny oraz dolny

Przykład: wpisując H<sub>2</sub>O i m<sup>2</sup> otrzymasz: H2O i m2.

Składnia Tex

By precyzyjnie wyrazić działanie matematyczne, użyj składni Tex.

<tex>arcctg(x) = argtan(\frac{1}{x}) = arcsin(\frac{1}{\sqrt{1+x^2}})</tex>

Kod źródłowy

Krótkie fragmenty kodu

Wszelkie jednolinijkowe instrukcje języka programowania powinny być zawarte pomiędzy obróconymi apostrofami: `kod instrukcji` lub ``console.log(`string`);``.

Kod wielolinijkowy

Dodaj fragment kodu komendą . Fragmenty kodu zajmujące całą lub więcej linijek powinny być umieszczone w wielolinijkowym fragmencie kodu. Znaczniki ``` lub ~~~ umożliwiają kolorowanie różnych języków programowania. Możemy nadać nazwę języka programowania używając auto-uzupełnienia, kod został pokolorowany używając konkretnych ustawień kolorowania składni:

```javascript
document.write('Hello World');
```

Możesz zaznaczyć również już wklejony kod w edytorze, i użyć komendy  by zamienić go w kod. Użyj kombinacji Ctrl+`, by dodać fragment kodu bez oznaczników języka.

Tabelki

Dodaj przykładową tabelkę używając komendy . Przykładowa tabelka składa się z dwóch kolumn, nagłówka i jednego wiersza.

Wygeneruj tabelkę na podstawie szablonu. Oddziel komórki separatorem ; lub |, a następnie zaznacz szablonu.

nazwisko;dziedzina;odkrycie
Pitagoras;mathematics;Pythagorean Theorem
Albert Einstein;physics;General Relativity
Marie Curie, Pierre Curie;chemistry;Radium, Polonium

Użyj komendy by zamienić zaznaczony szablon na tabelkę Markdown.

Lista uporządkowana i nieuporządkowana

Możliwe jest tworzenie listy numerowanych oraz wypunktowanych. Wystarczy, że pierwszym znakiem linii będzie * lub - dla listy nieuporządkowanej oraz 1. dla listy uporządkowanej.

Użyj komendy by dodać listę uporządkowaną.

1. Lista numerowana
2. Lista numerowana

Użyj komendy by dodać listę nieuporządkowaną.

* Lista wypunktowana
* Lista wypunktowana
** Lista wypunktowana (drugi poziom)

Składnia Markdown

Edytor obsługuje składnię Markdown, która składa się ze znaków specjalnych. Dostępne komendy, jak formatowanie , dodanie tabelki lub fragmentu kodu są w pewnym sensie świadome otaczającej jej składni, i postarają się unikać uszkodzenia jej.

Dla przykładu, używając tylko dostępnych komend, nie możemy dodać formatowania pogrubienia do kodu wielolinijkowego, albo dodać listy do tabelki - mogłoby to doprowadzić do uszkodzenia składni.

W pewnych odosobnionych przypadkach brak nowej linii przed elementami markdown również mógłby uszkodzić składnie, dlatego edytor dodaje brakujące nowe linie. Dla przykładu, dodanie formatowania pochylenia zaraz po tabelce, mogłoby zostać błędne zinterpretowane, więc edytor doda oddzielającą nową linię pomiędzy tabelką, a pochyleniem.

Skróty klawiszowe

Skróty formatujące, kiedy w edytorze znajduje się pojedynczy kursor, wstawiają sformatowany tekst przykładowy. Jeśli w edytorze znajduje się zaznaczenie (słowo, linijka, paragraf), wtedy zaznaczenie zostaje sformatowane.

  • Ctrl+B - dodaj pogrubienie lub pogrub zaznaczenie
  • Ctrl+I - dodaj pochylenie lub pochyl zaznaczenie
  • Ctrl+U - dodaj podkreślenie lub podkreśl zaznaczenie
  • Ctrl+S - dodaj przekreślenie lub przekreśl zaznaczenie

Notacja Klawiszy

  • Alt+K - dodaj notację klawiszy

Fragment kodu bez oznacznika

  • Alt+C - dodaj pusty fragment kodu

Skróty operujące na kodzie i linijkach:

  • Alt+L - zaznaczenie całej linii
  • Alt+, Alt+ - przeniesienie linijki w której znajduje się kursor w górę/dół.
  • Tab/⌘+] - dodaj wcięcie (wcięcie w prawo)
  • Shit+Tab/⌘+[ - usunięcie wcięcia (wycięcie w lewo)

Dodawanie postów:

  • Ctrl+Enter - dodaj post
  • ⌘+Enter - dodaj post (MacOS)