Różnica pomiędzy zmiennymi lokalnymi a automatycznymi.

Różnica pomiędzy zmiennymi lokalnymi a automatycznymi.
transient
  • Rejestracja:około 14 lat
  • Ostatnio:ponad 11 lat
  • Postów:24
0

Witam wszystkich serdecznie. Właśnie zaczytuje się w bardzo ciekawej lekturze, jaką jest symfonia C++ standard autorstwa Jerzego Grębosza i znalazłem pewną nieścisłość, czy też niedopowiedzenie, w tym, co ów autor napisał. Nie mogąc w Google znaleźć niczego, co rozwiałoby moje wątpliwości, postanowiłem napisać tutaj :)

No ale do rzeczy. W rozdziale 5 autor porusza m.in. zagadnienie zakresów ważności nazwy i czasu życia obiektów. Piszę on, iż zmienne lokalne, które są tworzone w ciele funkcji, to obiekty automatyczne, z czym się oczywiście zgadzam. Jak by nie było, są one tworzone tylko na potrzeby tej funkcji, na stosie, więc po opuszczeniu ciała funkcji, są one natychmiastowo likwidowane. Nie są one zerowane, tylko zawsze znajdują się w nich śmieci.

Pisze on również, że tylko obiekty globalne i lokalne statyczne są zerowane. Moje pytanie jest następujące: co z obiektami lokalnymi, tworzonymi np. w ciele funkcji main? Czy one również tworzone są na stosie (czyli są automatyczne)? Jakby nie było, ta funkcja ma pewne specjalne prawa (nigdzie jej nie definiujemy, nie można jej wywołać w z innej funkcji), a co najważniejsze, gdy napisałem taki krótki programik:

Kopiuj
#include <iostream>
using namespace std;

int globalna;

inline void automatyczna(void)
{
  int automatyczna;
  cout << "Automatyczna wynosi = " << automatyczna << endl;
}
int main(int argc, char **argv) {
    int lokalna;
    cout << "Globalna wynosi = " << globalna << endl;
    cout << "Lokalna wynosi = " << lokalna << endl;
    automatyczna();
    return 0;
}
 

Okazało się, że ile razy bym go nie uruchomił, dla zmiennej globalnej, czego należało się spodziewać, wychodzi zero, dla automatycznej za każdym razem są to jakieś śmieci, a co do tej zmiennej, którą nazwałem lokalna, to o dziwo też wynik to zawsze 0. Ktoś potrafi mi to wytłumaczyć?

Z góry dziękuję za pomoc.

PS. Na samym końcu rozdziału jest zamieszczone pytanie kontrolne: "Mamy następujące obiekty: globalny, lokalny, automatyczny, statyczny. O których z nich można powiedzieć, że są wstępnie inicjalizowane zerami, o których, że zawierają śmieci, a o których, nic takiego nie można powiedzieć?", co pokazuje, że jednak jakaś różnica pomiędzy obiektami lokalnymi a automatycznymi jest, tylko jeszcze nie wiem jaka ^^

Shalom
  • Rejestracja:około 21 lat
  • Ostatnio:prawie 3 lata
  • Lokalizacja:Space: the final frontier
  • Postów:26433
1

Wszystkie zmienne tworzone w taki sposób, które definiujesz wewnątrz jakiejś funkcji (czyli nie-globalne) i które nie są oznaczone jako static, są tworzone na stosie. Ergo mają losową wartość.
Funkcja main jest taką samą funkcją jak każda inna z tego punktu widzenia.


"Nie brookliński most, ale przemienić w jasny, nowy dzień najsmutniejszą noc - to jest dopiero coś!"
vpiotr
  • Rejestracja:ponad 13 lat
  • Ostatnio:prawie 3 lata
1

Co więcej, atrybut klasy może być wyzerowany ale nie musi, jeśli tę obiekt tej samej klasy utworzysz na stosie tak jak to zrobiłeś z automatyczną, to atrybut nie będzie zainicjowany.

W Visual C++ to od razu widać pod debug, bo zmienne nie zainicjowane mają taką dziwną wartość typu 0xCDCDCDCD czy coś w tym rodzaju.

Dlatego:

  • zmienne automatyczne inicjujesz przed użyciem (jest do tego warning)
  • atrybuty obiektu inicjujesz w konstruktorze
ZJ
Nie zawsze atrybuty inicjujesz w konstruktorze, spotkałem się już wiele razy z klasami, w których przez ilość atrybutów bardziej czytelna była inicjalizacja stopniowa (często zdarza się to w przypadku GUI). Jako, że nie można posługiwać się w c++ nazwami parametrów w argumentach funkcji, rzadko się widuje funkcje, które by pobierały więcej niż 3 parametry.
transient
  • Rejestracja:około 14 lat
  • Ostatnio:ponad 11 lat
  • Postów:24
0

Czyli w takim wypadku można postawić znak równości pomiędzy zmiennymi lokalnymi a zmiennymi automatycznymi? A jeżeli tak, to dlaczego Grębosz jednak je rozróżnia, chociażby w tym pytaniu, o którym wspomniałem we wcześniejszym poście?

0

Wydaje mi się, że zmienna automatyczna w tym kontekście znaczy odwrotność zmiennej statycznej (stare znaczenie słowa kluczowego auto), przykładowo w funkcji:

Kopiuj
 
void spam(){
    static int foo;
    /*auto*/ int bar; //zmienna lokalna jest domyślnie zmienną automatyczną
}

zmienna foo jest zmienną lokalną statyczną (min. zawierającą na starcie programu wartość zero), a bar zmienną lokalną automatyczną. Ogólnie rozdziałem na te typy bym się w ogóle nie przejmował, chyba, że masz z Gręboszem egzamin. Szczególnie, że zmiennych globalych (i statycznych pól klas) i statycznych rzadko się używa.

Kliknij, aby dodać treść...

Pomoc 1.18.8

Typografia

Edytor obsługuje składnie Markdown, w której pojedynczy akcent *kursywa* oraz _kursywa_ to pochylenie. Z kolei podwójny akcent **pogrubienie** oraz __pogrubienie__ to pogrubienie. Dodanie znaczników ~~strike~~ to przekreślenie.

Możesz dodać formatowanie komendami , , oraz .

Ponieważ dekoracja podkreślenia jest przeznaczona na linki, markdown nie zawiera specjalnej składni dla podkreślenia. Dlatego by dodać podkreślenie, użyj <u>underline</u>.

Komendy formatujące reagują na skróty klawiszowe: Ctrl+B, Ctrl+I, Ctrl+U oraz Ctrl+S.

Linki

By dodać link w edytorze użyj komendy lub użyj składni [title](link). URL umieszczony w linku lub nawet URL umieszczony bezpośrednio w tekście będzie aktywny i klikalny.

Jeżeli chcesz, możesz samodzielnie dodać link: <a href="link">title</a>.

Wewnętrzne odnośniki

Możesz umieścić odnośnik do wewnętrznej podstrony, używając następującej składni: [[Delphi/Kompendium]] lub [[Delphi/Kompendium|kliknij, aby przejść do kompendium]]. Odnośniki mogą prowadzić do Forum 4programmers.net lub np. do Kompendium.

Wspomnienia użytkowników

By wspomnieć użytkownika forum, wpisz w formularzu znak @. Zobaczysz okienko samouzupełniające nazwy użytkowników. Samouzupełnienie dobierze odpowiedni format wspomnienia, zależnie od tego czy w nazwie użytkownika znajduje się spacja.

Znaczniki HTML

Dozwolone jest używanie niektórych znaczników HTML: <a>, <b>, <i>, <kbd>, <del>, <strong>, <dfn>, <pre>, <blockquote>, <hr/>, <sub>, <sup> oraz <img/>.

Skróty klawiszowe

Dodaj kombinację klawiszy komendą notacji klawiszy lub skrótem klawiszowym Alt+K.

Reprezentuj kombinacje klawiszowe używając taga <kbd>. Oddziel od siebie klawisze znakiem plus, np <kbd>Alt+Tab</kbd>.

Indeks górny oraz dolny

Przykład: wpisując H<sub>2</sub>O i m<sup>2</sup> otrzymasz: H2O i m2.

Składnia Tex

By precyzyjnie wyrazić działanie matematyczne, użyj składni Tex.

<tex>arcctg(x) = argtan(\frac{1}{x}) = arcsin(\frac{1}{\sqrt{1+x^2}})</tex>

Kod źródłowy

Krótkie fragmenty kodu

Wszelkie jednolinijkowe instrukcje języka programowania powinny być zawarte pomiędzy obróconymi apostrofami: `kod instrukcji` lub ``console.log(`string`);``.

Kod wielolinijkowy

Dodaj fragment kodu komendą . Fragmenty kodu zajmujące całą lub więcej linijek powinny być umieszczone w wielolinijkowym fragmencie kodu. Znaczniki ``` lub ~~~ umożliwiają kolorowanie różnych języków programowania. Możemy nadać nazwę języka programowania używając auto-uzupełnienia, kod został pokolorowany używając konkretnych ustawień kolorowania składni:

```javascript
document.write('Hello World');
```

Możesz zaznaczyć również już wklejony kod w edytorze, i użyć komendy  by zamienić go w kod. Użyj kombinacji Ctrl+`, by dodać fragment kodu bez oznaczników języka.

Tabelki

Dodaj przykładową tabelkę używając komendy . Przykładowa tabelka składa się z dwóch kolumn, nagłówka i jednego wiersza.

Wygeneruj tabelkę na podstawie szablonu. Oddziel komórki separatorem ; lub |, a następnie zaznacz szablonu.

nazwisko;dziedzina;odkrycie
Pitagoras;mathematics;Pythagorean Theorem
Albert Einstein;physics;General Relativity
Marie Curie, Pierre Curie;chemistry;Radium, Polonium

Użyj komendy by zamienić zaznaczony szablon na tabelkę Markdown.

Lista uporządkowana i nieuporządkowana

Możliwe jest tworzenie listy numerowanych oraz wypunktowanych. Wystarczy, że pierwszym znakiem linii będzie * lub - dla listy nieuporządkowanej oraz 1. dla listy uporządkowanej.

Użyj komendy by dodać listę uporządkowaną.

1. Lista numerowana
2. Lista numerowana

Użyj komendy by dodać listę nieuporządkowaną.

* Lista wypunktowana
* Lista wypunktowana
** Lista wypunktowana (drugi poziom)

Składnia Markdown

Edytor obsługuje składnię Markdown, która składa się ze znaków specjalnych. Dostępne komendy, jak formatowanie , dodanie tabelki lub fragmentu kodu są w pewnym sensie świadome otaczającej jej składni, i postarają się unikać uszkodzenia jej.

Dla przykładu, używając tylko dostępnych komend, nie możemy dodać formatowania pogrubienia do kodu wielolinijkowego, albo dodać listy do tabelki - mogłoby to doprowadzić do uszkodzenia składni.

W pewnych odosobnionych przypadkach brak nowej linii przed elementami markdown również mógłby uszkodzić składnie, dlatego edytor dodaje brakujące nowe linie. Dla przykładu, dodanie formatowania pochylenia zaraz po tabelce, mogłoby zostać błędne zinterpretowane, więc edytor doda oddzielającą nową linię pomiędzy tabelką, a pochyleniem.

Skróty klawiszowe

Skróty formatujące, kiedy w edytorze znajduje się pojedynczy kursor, wstawiają sformatowany tekst przykładowy. Jeśli w edytorze znajduje się zaznaczenie (słowo, linijka, paragraf), wtedy zaznaczenie zostaje sformatowane.

  • Ctrl+B - dodaj pogrubienie lub pogrub zaznaczenie
  • Ctrl+I - dodaj pochylenie lub pochyl zaznaczenie
  • Ctrl+U - dodaj podkreślenie lub podkreśl zaznaczenie
  • Ctrl+S - dodaj przekreślenie lub przekreśl zaznaczenie

Notacja Klawiszy

  • Alt+K - dodaj notację klawiszy

Fragment kodu bez oznacznika

  • Alt+C - dodaj pusty fragment kodu

Skróty operujące na kodzie i linijkach:

  • Alt+L - zaznaczenie całej linii
  • Alt+, Alt+ - przeniesienie linijki w której znajduje się kursor w górę/dół.
  • Tab/⌘+] - dodaj wcięcie (wcięcie w prawo)
  • Shit+Tab/⌘+[ - usunięcie wcięcia (wycięcie w lewo)

Dodawanie postów:

  • Ctrl+Enter - dodaj post
  • ⌘+Enter - dodaj post (MacOS)