Wszystko mi się kiełbasi.

Wszystko mi się kiełbasi.
Julian_
  • Rejestracja:około 8 lat
  • Ostatnio:ponad 4 lata
  • Postów:1703
0

Kiedy używać interfejsu a kiedy abstrakcji?

Niby mówią, że różnica na korzyść interfejsów jest taka, że można dziedziczyć (implementować) wiele interfejsów do interfejsu. Za to minusem jest, że nie można deklarować ciała metod. A przecież można z przedrostkiem default.

Kopiuj
// interfejs
public interface Czlowiek {
	public default void getImie() {
		System.out.println("3twtwat");
	};
	public void f2();

}


// to samo abstrakcją
public abstract class Czlowiek {
	public void getImie(){
		System.out.println("3twtwat");
	}
	public abstract void f2();
}

Wobec tego nie widzę sensu używania abstrakcji poza sytuacją, gdy chcemy by abstrakcja też dziedziczyła (bo interfejs chyba nie moze dziedziczyć po klasie?).

edytowany 9x, ostatnio: flowCRANE
xDevil2
  • Rejestracja:ponad 8 lat
  • Ostatnio:ponad 3 lata
  • Lokalizacja:Poznań
  • Postów:109
0

Mnie tam bawią posty Żuliana xD tag kiełbasa pozamiatał :V ale swoją droga, z chęcią usłyszę odpowiedź, bo też zacząłem naukę Javy i w sumie nie do końca rozumiem po co interfejsy.

0

główną różnicą jest więc to że w klasie możesz użyć "super.getName()" i wywołać wspólną logikę z klasy nadrzędnej, default w interfejsie to tylko "szablon" tworzenia klasy, nie da się z tego co wiem wywołać domyślnej implementacji jeśli ją nadpiszemy

Julian_
co to znaczy: wspólna logika, klasa nadrzędna, wywołać domyślną implementację.
Julian_
czy chodzi o to, że po nadpisaniu funkcji Overridem, można użyć jej pierwotnej wersji jeśli była zadeklarowana w klasie abstrakcyjnej, a jeśli była zadeklarowana w interfejsie to nie można?
S9
  • Rejestracja:ponad 10 lat
  • Ostatnio:5 miesięcy
  • Lokalizacja:Warszawa
  • Postów:3573
1

Otóż sens stosowania międzymordzia jest taki że jedna klasa może implementować wiele interfejsów a dziedziczyć tylko po 1 klasie. I na razie interfejsy mogą mieć tylko publiczne i statyczne zmienne :)
Nie mówiąc już o @FunctionalInterface i programowaniu funkcyjnym :P


"w haśle <młody dynamiczny zespół> nie chodzi o to ile masz lat tylko jak często zmienia się skład"
edytowany 1x, ostatnio: scibi92
Julian_
no to po co w takim razie stosować klasy abstrakcyjne ?
S9
Merytorycznie się odpowiada w postach nie w komentarzach
Black007
  • Rejestracja:ponad 21 lat
  • Ostatnio:2 dni
1

Metoda default w interfejsie jest przydatna w takiej sytuacji:
Mamy Interfejs MyInterface ze zbiorem metod kopiuj(), dodaj(), usuń().
Mamy N implementacji tego interfejsu.
Nagle okazuje się ,że interfejs powinien dostarczać metodę scal().
Teraz tak, dodajemy metodę do interfejsu i musimy ją implementować w tych N klasach (np. w 25), albo robimy ją jako default, a nadpisujemy tylko w tych klasach gdzie faktycznie jest potrzebna specyficzna implementacja.


"Nie popełnia błędów tylko ten, kto nic nie robi"
Julian_
no i gitara, w takim razie po co klasy abstrakcyjne?
Azarien
  • Rejestracja:ponad 21 lat
  • Ostatnio:3 minuty
0

Za to minusem jest, że nie można deklarować ciała metod.

To nie jest „minus”, to jest (a raczej: było) założenie.

A przecież można z przedrostkiem default.

Bo kiedyś nie można było, a potem wymyślono żeby było można.

Julian_
minus przy porównaniu do klas abstrakcyjnych. To po co komu teraz te klasy abstrakcyjne?
Azarien
ale to nadal nie jest minus, tylko założenie, że tak ma być :-)
S9
  • Rejestracja:ponad 10 lat
  • Ostatnio:5 miesięcy
  • Lokalizacja:Warszawa
  • Postów:3573
2

A klasy abstrakcyjne są po to żeby np. mieć jakiś wspólną część danych. Interfejsy bardziej określają abstrakcyjne metody,a klasy abstrakcyjne bardziej wspólne cechy, jest ściślejsze powiązanie między obiektami dziedziczącymi po klasie abstrakcyjnej niż pomiędzy implementującymi interface

EDIT:
typowym przykładem może być np. interface UserDAO - nie ważne skąd implementacja pobiera dane i jak to robi, po prostu pobiera.
A to klasy abstrakcyjnej dobrym przykładem może być AbstractEmployee po którym np. dziedziczy pracownik na UOP i na B2B :D


"w haśle <młody dynamiczny zespół> nie chodzi o to ile masz lat tylko jak często zmienia się skład"
edytowany 1x, ostatnio: scibi92
Julian_
  • Rejestracja:około 8 lat
  • Ostatnio:ponad 4 lata
  • Postów:1703
0

aha, @scibi92 czyli na swoje potrzeby początkującego mogę ogólnie przyjąć, że jak chcę mieć podobne metody dla wielu klas to pykam raczej interfejs. A jak chcę wspólne cechy klas (prywatne, niestatyczne i niefinalne, bo publiczne i statyczne i finalne mogę w interfejsie) to pykam klasę abstrakcji?

edytowany 5x, ostatnio: Julian_
S9
  • Rejestracja:ponad 10 lat
  • Ostatnio:5 miesięcy
  • Lokalizacja:Warszawa
  • Postów:3573
1

Prywatne będa tylko w klasie bazowej widoczne :)
Ale tak jeśli np. masz jakiś stan bazowy czyli część pól pokrywa się w kilku klasach to wtedy lepsza jest klasa abstrakcyjna :)


"w haśle <młody dynamiczny zespół> nie chodzi o to ile masz lat tylko jak często zmienia się skład"
HA
  • Rejestracja:ponad 10 lat
  • Ostatnio:około rok
  • Postów:115
2

Dobrym przykładem wykorzystania klasy abstrakcyjnej jest wzorzec Metoda Szablonowa. Tworzysz klasę, która opisuje pewien algorytm, ale chcesz zezwolić na zdefiniowanie cześci algorytmu podklasom. W tym celu deklarujesz funkcje abstrakcyjnych, ktore wywołujesz w danej metodzie klasy bazowej, a które klasa pochodna musi napisać.

Julian_
no tak ale głowiłem się po co robić to klasą abstrakcji jak można interfejsem.
HA
no i przykładem jest metoda szablonowa. Udostepnia ona część funkcji które sa w niej napisane, a część jest napisana w podklasie. Z zewnątrz i tak bedzie wyglądać jak interfejs - bo widzisz tylko jej publiczne metody. Ale w rzeczywistosci oprócz informacji o funkcjach w klasie znajduje sie jakaś bazowa logika, na której może Ci w danym momencie zależeć. Gdybyś nie miał klasy abstrakcyjnej to musiałbyś pisac kilka razy to samo w roznych klasach interpretujących interfejs. Wszystko zależy od sytuacji i Don't Repeat Yourself.
Black007
  • Rejestracja:ponad 21 lat
  • Ostatnio:2 dni
0

Klasa abstrakcyjna potrzebna jest jeśli masz pewną grupę operacji wspólną dla wszystkich podklas, jednocześnie nie chcesz pozwolić, aby ktoś tworzył instancje tej klasy, a wymuszasz jej dziedziczenie.


"Nie popełnia błędów tylko ten, kto nic nie robi"
P7
  • Rejestracja:około 9 lat
  • Ostatnio:około 6 godzin
  • Lokalizacja:Warszawa
  • Postów:89
1

OK, to może mały przykład jeszcze.
Załóżmy, że mamy abstrakcyjną klasę Vechicle, która ma pewne typowe dla pojazdów własności enginePower, maxSpeed itp. Rozszerza ją klasa FlyingVechicle w klasycznym modelu dziedziczenia powiemy FlyingVechicle is a Vechicle czyli jest typu Vechicle Teraz anlogicznie mamy rodzinę klas z bazową klasą Animal, która ma zupełnie inne właściwości niż obiekty klasy Vechicle i próbowanie łączenia pojazdów i zwierząt w hierachie klas w sposób oczywisty jest niemożliwe, tudzież prowadzi to katastrofy.

Z klasy Animal dziedziczy dlaej FlyingAnimal, znowu powiemy FlyingAnimal is an Animal.
Obiekty typu FlyingAnimal i FlyingVechicle mają jednak jedną wspólną cechę - latają (poz tym nic je nie łączy). Teraz powiedzmy, że chcielibyśmy żeby te latające obiekty miały ze sobą coś wspólnego. Z pomocą przychodzą tu interfejsy. Zróbmy sobie interfejs Flyable, który zaimplementujemy w naszych latających klasach FlyingAnimal i FlyingVechicle.

Kopiuj
public interface Flyable {

	default void fly(){
		System.out.println("fly baby");
	}
}

Interfejs to umowa, mówi do swojego klienta - "masz latać", a klient mówi "ok będę latał, umowa stoi."
W naszych klasach możemy przedefniować metodę fly, albo zostawić ją domyślną tj bez konieczności implementacji.
Ponieważ interfejs jest również typem nadrzędnym, dla klas, które go implementują zatem możemy to wykorzystać i na przykład zrobić sobie kolekcję typu Flyable.

Kopiuj
FlyingAnimal flyinAnimal= new FlyingAnimal();
FlyingVechicle flyingVechicle = new FlyingVechicle();
		
List<Flyable> flyables = new ArrayList<>();
flyables.add(flyingVechicle);
flyables.add(flyinAnimal);
//latajcie
flyables.forEach(f -> f.fly());
Zobacz pozostałe 2 komentarze
Julian_
no przecież interfejs też może zawierać definicje metod, sam napisałeś w przykładzie metodę z definicją defaultową dla interfejsu.
Patryk27
Nie ja napisałem :-p Fakt, nie zwróciłem uwagi, że to Java; w PHPie na przykład interfejsy nie mogą mieć definicji metod, w Javie wychodzi na to, że mogą być.
P7
różnica jest zasadnicza - klasa określa stan obiektu (m.in. przez zmienne instancji), a interfejs określa tylko zachowanie (nie stan)
Julian_
no czyli do dziedziczenia stanów klasę abstrakcyjną a do metod interfejs?
P7
nie do końca o to chodzi , zbytnie uproszczenie. klasy mogą dziedziczyć też metody.
S9
  • Rejestracja:ponad 10 lat
  • Ostatnio:5 miesięcy
  • Lokalizacja:Warszawa
  • Postów:3573
0

@Julian_: już ileś razy to było napisane. Już pomine to z tłumaczeniem że klasa abtrakcyjna jest dla podobnych obiektów a interface to pewne zachowania które mogą być skrajnie różne, to klasa może mieć stan który będzie dzieczony w innych klasach, może mieć metody protected a interface nie itd.
Jak masz Runnable to jest tylko 1 metoda -> run(); i ona jest do uruchamiania zadania jako osobny wątek (tzn. nie musi ale po to została stworzona). Te zadania mogą być mega różne i nie mieć nic ze sobą wspólnego poza tym że są w metodzie run();
A możesz napisać abstrakcyjną klasę Download która będzie przedstawiała pobieranie które które ma jakiś stan np. URL z którego pobierasz, plik do którego zapisujesz, postęp itd, a masz część abstrakcyjną zależną od tego czy to jest np. protokół HTTP czy FTP, ale duża część jest wspólna,
Czy to tak trudno zrozumieć?


"w haśle <młody dynamiczny zespół> nie chodzi o to ile masz lat tylko jak często zmienia się skład"
Julian_
po chińsku tak
Kliknij, aby dodać treść...

Pomoc 1.18.8

Typografia

Edytor obsługuje składnie Markdown, w której pojedynczy akcent *kursywa* oraz _kursywa_ to pochylenie. Z kolei podwójny akcent **pogrubienie** oraz __pogrubienie__ to pogrubienie. Dodanie znaczników ~~strike~~ to przekreślenie.

Możesz dodać formatowanie komendami , , oraz .

Ponieważ dekoracja podkreślenia jest przeznaczona na linki, markdown nie zawiera specjalnej składni dla podkreślenia. Dlatego by dodać podkreślenie, użyj <u>underline</u>.

Komendy formatujące reagują na skróty klawiszowe: Ctrl+B, Ctrl+I, Ctrl+U oraz Ctrl+S.

Linki

By dodać link w edytorze użyj komendy lub użyj składni [title](link). URL umieszczony w linku lub nawet URL umieszczony bezpośrednio w tekście będzie aktywny i klikalny.

Jeżeli chcesz, możesz samodzielnie dodać link: <a href="link">title</a>.

Wewnętrzne odnośniki

Możesz umieścić odnośnik do wewnętrznej podstrony, używając następującej składni: [[Delphi/Kompendium]] lub [[Delphi/Kompendium|kliknij, aby przejść do kompendium]]. Odnośniki mogą prowadzić do Forum 4programmers.net lub np. do Kompendium.

Wspomnienia użytkowników

By wspomnieć użytkownika forum, wpisz w formularzu znak @. Zobaczysz okienko samouzupełniające nazwy użytkowników. Samouzupełnienie dobierze odpowiedni format wspomnienia, zależnie od tego czy w nazwie użytkownika znajduje się spacja.

Znaczniki HTML

Dozwolone jest używanie niektórych znaczników HTML: <a>, <b>, <i>, <kbd>, <del>, <strong>, <dfn>, <pre>, <blockquote>, <hr/>, <sub>, <sup> oraz <img/>.

Skróty klawiszowe

Dodaj kombinację klawiszy komendą notacji klawiszy lub skrótem klawiszowym Alt+K.

Reprezentuj kombinacje klawiszowe używając taga <kbd>. Oddziel od siebie klawisze znakiem plus, np <kbd>Alt+Tab</kbd>.

Indeks górny oraz dolny

Przykład: wpisując H<sub>2</sub>O i m<sup>2</sup> otrzymasz: H2O i m2.

Składnia Tex

By precyzyjnie wyrazić działanie matematyczne, użyj składni Tex.

<tex>arcctg(x) = argtan(\frac{1}{x}) = arcsin(\frac{1}{\sqrt{1+x^2}})</tex>

Kod źródłowy

Krótkie fragmenty kodu

Wszelkie jednolinijkowe instrukcje języka programowania powinny być zawarte pomiędzy obróconymi apostrofami: `kod instrukcji` lub ``console.log(`string`);``.

Kod wielolinijkowy

Dodaj fragment kodu komendą . Fragmenty kodu zajmujące całą lub więcej linijek powinny być umieszczone w wielolinijkowym fragmencie kodu. Znaczniki ``` lub ~~~ umożliwiają kolorowanie różnych języków programowania. Możemy nadać nazwę języka programowania używając auto-uzupełnienia, kod został pokolorowany używając konkretnych ustawień kolorowania składni:

```javascript
document.write('Hello World');
```

Możesz zaznaczyć również już wklejony kod w edytorze, i użyć komendy  by zamienić go w kod. Użyj kombinacji Ctrl+`, by dodać fragment kodu bez oznaczników języka.

Tabelki

Dodaj przykładową tabelkę używając komendy . Przykładowa tabelka składa się z dwóch kolumn, nagłówka i jednego wiersza.

Wygeneruj tabelkę na podstawie szablonu. Oddziel komórki separatorem ; lub |, a następnie zaznacz szablonu.

nazwisko;dziedzina;odkrycie
Pitagoras;mathematics;Pythagorean Theorem
Albert Einstein;physics;General Relativity
Marie Curie, Pierre Curie;chemistry;Radium, Polonium

Użyj komendy by zamienić zaznaczony szablon na tabelkę Markdown.

Lista uporządkowana i nieuporządkowana

Możliwe jest tworzenie listy numerowanych oraz wypunktowanych. Wystarczy, że pierwszym znakiem linii będzie * lub - dla listy nieuporządkowanej oraz 1. dla listy uporządkowanej.

Użyj komendy by dodać listę uporządkowaną.

1. Lista numerowana
2. Lista numerowana

Użyj komendy by dodać listę nieuporządkowaną.

* Lista wypunktowana
* Lista wypunktowana
** Lista wypunktowana (drugi poziom)

Składnia Markdown

Edytor obsługuje składnię Markdown, która składa się ze znaków specjalnych. Dostępne komendy, jak formatowanie , dodanie tabelki lub fragmentu kodu są w pewnym sensie świadome otaczającej jej składni, i postarają się unikać uszkodzenia jej.

Dla przykładu, używając tylko dostępnych komend, nie możemy dodać formatowania pogrubienia do kodu wielolinijkowego, albo dodać listy do tabelki - mogłoby to doprowadzić do uszkodzenia składni.

W pewnych odosobnionych przypadkach brak nowej linii przed elementami markdown również mógłby uszkodzić składnie, dlatego edytor dodaje brakujące nowe linie. Dla przykładu, dodanie formatowania pochylenia zaraz po tabelce, mogłoby zostać błędne zinterpretowane, więc edytor doda oddzielającą nową linię pomiędzy tabelką, a pochyleniem.

Skróty klawiszowe

Skróty formatujące, kiedy w edytorze znajduje się pojedynczy kursor, wstawiają sformatowany tekst przykładowy. Jeśli w edytorze znajduje się zaznaczenie (słowo, linijka, paragraf), wtedy zaznaczenie zostaje sformatowane.

  • Ctrl+B - dodaj pogrubienie lub pogrub zaznaczenie
  • Ctrl+I - dodaj pochylenie lub pochyl zaznaczenie
  • Ctrl+U - dodaj podkreślenie lub podkreśl zaznaczenie
  • Ctrl+S - dodaj przekreślenie lub przekreśl zaznaczenie

Notacja Klawiszy

  • Alt+K - dodaj notację klawiszy

Fragment kodu bez oznacznika

  • Alt+C - dodaj pusty fragment kodu

Skróty operujące na kodzie i linijkach:

  • Alt+L - zaznaczenie całej linii
  • Alt+, Alt+ - przeniesienie linijki w której znajduje się kursor w górę/dół.
  • Tab/⌘+] - dodaj wcięcie (wcięcie w prawo)
  • Shit+Tab/⌘+[ - usunięcie wcięcia (wycięcie w lewo)

Dodawanie postów:

  • Ctrl+Enter - dodaj post
  • ⌘+Enter - dodaj post (MacOS)