Konfiguracja Springa w Javie lub XML: wady i zalety

Witam,
Nie rozumiem dlaczego coraz czesciej promuje sie konfiuracje Springa np. Spring Security z uzyciem Javy, a nie klasycznego XML-a. Mam swiadomosc, ze obydwa, rozne rozwiazanie sa generalnie rownowazne i mozna to robic na dwa sposoby.

Nie mam watpliwosci, ze rejestracja beans jako zarzadzalnych przez Spring bezkonkurencyjnie powinno odbywac sie z uzyciem adnotacji, wszedzie tam, gdzie to mozliwe.

A wiec:

1. Jakie sa zalety XML-a do konfiguracji?
2. Jakie sa zalety Javy do konfiguracji?
   Tu mi sie wydaje, ze generalnie na etapie kompilacji zostanie wykryty syntax error, ale szczerze mowiac to marna korzysc w stosunku do utraty czytelnosci.

Podrawiam,

1. XML nadpisuje konfigurację javy i łatwiej jest go zmienić bez konieczności rekompilacji całego kodu.
2. Adnotacje pozwalają na stworzenie konfiguracji domyślnej, która zazwyczaj pokrywa 95% zapotrzebowania. Pozostałe 5% pisze się w XMLu. Można zatem dostarczać całe moduły z gotową konfiguracją i w trakcie instalacji podawać tylko rzeczy typu hasła do bazy czy nazwę data source-a.