Dzień dobry.
Dlaczego C++ musi znać rozmiar tablicy w momencie kompilacji żeby móc ją stworzyć? Mowa o tablicach statycznych. Czy chodzi o jakieś optymalizacje? Dlaczego można tworzyć tylko tablice dynamicznie o rozmiarze określonym przez użytkownika programu?
Pozdrawiam
M.
Przecież masz vector<> nie musisz znać rozmiaru podczas tworzenia.
Może zastanów się nad sensem Tablica statyczna jakim cudem jej rozmiar zależy od decyzji użyszkodnika?
Można stworzyć dynamicznie statyczną tablicę na stosie, standardowo się tego nie zaleca robić.
Możesz użyć alloca, ewentualnie dodać wstawkę assemblera gdzie odejmiesz od rsp tyle bajtów ile potrzebujesz.
Variable Length Array, co jeśli zmienna jakimś trafem podmieni wartość na 0? Tablica się utworzy, ale powodzenia w debugowaniu dalszej części kodu
Tablica statyczna języków jak C/ASM jest bardzo konkretnym obszarem/rozmiarem pamieci, który pojawia sie już w momencie ładowania programu EXE
Więc musi być znana (i zainicjowana, zerami lub czymś innym) przez pierwszym rozkazem maszynowym jaki będzie wykonany.
Jak zwykle rozmawiam z betonami.
Nie umiecie czytać? Moje pytanie nie było podyktowane chęcią ominięcia problemu tablic statycznych. Pytanie było jasne: dlaczego
Ale widać na tym forum nikt nie posiadł umiejętności czytania ze zrozumieniem. Same betony. Pozdrawiam.
Kompilator sobie statycznie przypisuje położenie na stosie w instrukcjach wygenerowanych, a obejście tego to zastosowanie wskaźników na stos, przesunięcie wierzchołka stosu i traktowanie jak dynamicznie zaalokowanego.
I czasem kompilator adresuje sobie od ramki w dół, a czasem od wierzchołka stosu w górę, co potem jakieś komplikacje mogą wystąpić.
Adres ramki wskazuje na adres stosu przy wchodzeniu do funkcji, a wierzchołek po zarezerwowaniu danych na stosie.
I teraz jeśli w programie relatywnie jest obliczany adres,
ramka +8 to pierwszy int
ramka +16 drugi
to jak na początku damy o zmiennej długości tablicę, to nam się adresy relatywne nie będą zgadzać.
Jak damy na końcu to do każdej tablicy o zmiennej długości musimy zwracać absolutny adres tego położenia na stosie, bo nigdy nie wiem gdzie będzie się zaczynał, bo przed tą tablicą mogła być następna inna o zmiennej wielkości.
A z tego co zauważyłem to kompilatory często robią odwrotnie i obliczają relatywny adres względem wierzchołka stosu, adresy poszczególnych elementów na stosie.
laczego można tworzyć tylko tablice dynamicznie o rozmiarze określonym przez użytkownika programu?
na gcc może i można ale czy się powinno? Gcc ma VLA z automatu inni jak pamiętam nie, to chyba gdzieś było w C99 później się z tego wycofano(powodów możesz sobie poszukać). Sam zarzucasz ludziom g**no a sam zapodajesz takie.
No nie bo to nijak nie tłumaczy. Na pytanie dlaczego nie odpowiada się w sposób retoryczny "może zastanów się...". Pytanie było konkretne. Oczekiwałem konkretnej logicznej i technicznej odpowiedzi. Dostałem g... Ale to normalne na tym forum.
Dostałeś dokładna odpowiedź ale nie znasz c++ to mogłeś powiedzieć od razu. Ale najłatwiej obrazić.
masz pierwszy lepszy temat z SO o vla i static
https://stackoverflow.com/questions/62107332/difference-between-dynamically-allocated-arrays-and-static-arrays
Przecież takie jest znaczene tych słów. Statyczny - znany w czasie kompilacji, niezmienny. Dynamiczny - nieznany w czasie kompilacji, może być np. w każdym obrocie pętli inny. Równie dobrze możesz pytać czy można zrobić klasę, która nie jest typem.
Przepraszam niepotrzebnie się uniosłem.
Moje pytanie dotyczyło tego, po co w ogóle są tablice statyczne. Jakie były przyczyny tego, że zdecydowano się na alokację statyczną i dynamiczną. Jakby nie można było wszystkiego zrobić dynamicznie. A jeżeli jednak nie jaka jest tego techniczna przyczyna :)
@mpaw powiem, ci że my też tego do końca nie wiemy, to trudne trochę jest.
Heap program sobie dostaje stronę pamięci od systemu, i malloc, heap allocator mają swój algorytm rozporządzania danych na tej stronie.
A na stosie nie masz takich dynamicznych menadżerów pamięci jak malloc i tam lepiej jak statycznie wszystko jest, lub jak jesteś reverse enignnerem to możesz czasem przewidzieć kompilację i zmusić program do działąnia dla ciebie, ale to nie będzie przenośnę i jest obardzone unefinded behavior.
Wydajność: dużo łatwiej takie tablice trzymać przy innych danych, zmniejszając liczbę skoków do L2/L3/RAM-u, które są kosztowne i konieczne jeśli masz wskaźniki. Tablice o znanej wielkości możesz też łatwo wpakować na stos lub do binarki.
Wszystko się sprowadza do kompromisu pomiędzy tym ile wolności daje się programiście, zabierając mu komfort. Tworząc tablicę w wyżejpoziomowych językach nie musisz się tym martwić, ale też nie możesz zmienić implementacji takiej tablicy/kolekcji pod spodem (np w PHP tablica jest pod spodem zawsze zaimplementowana jako hashmapa z kluczami string|int zachowująca kolejność, i nie można stworzyć swojej implementacji polegając na swoich bajtach, tak jak się da np w C).
Mając dostęp do tak niskopoziomowego rozwiązania, nie musisz polegać na persystencji wybranej przez kompilator/język/runtime/biblioteki. Cenę jaką płacisz, jest oczywiście to że sam musisz to napisać i utrzymać.
mpaw napisał(a):
Moje pytanie dotyczyło tego, po co w ogóle są tablice statyczne. Jakie były przyczyny tego, że zdecydowano się na alokację statyczną i dynamiczną. Jakby nie można było wszystkiego zrobić dynamicznie. A jeżeli jednak nie jaka jest tego techniczna przyczyna :)
Statyczna ma szczególnie prosta implementację w języku maszynowym. A wręcz brak implementacji, rzecz się dzieje podczas ładowania programu, przed przekazaniem pierwszego JMP do kodu.
I jedyną dostępną w C inicjacją inną niż zerową (w C++ są opcjonalne konstruktory, czyli kod)
masz dobrą intuicję, nie jest to konieczne. Wiele nowszych języków nie ma tego wynalazku,. i nie ma z tego jakiegoś cierpienia.
Jest wręcz na odwrót: wielość modeli pamięci w C to duży problem.
Jakby wiedzieć na 100%,w C "acha, ten blok pamięci był alokowany dynamicznie, więc zrobię mu free", wiele rzeczy by się uprościło.
To nawet nie jest tak, ze GC w Javie czy C# to wielkie lekarstwo. Bo rodzaj C, czy C++, w którym by była gwarancja "każdy obszar pamięci nie ma innego pochodzenia niż dynamiczne", świat byłby prostszy. Nawet z free() / delete
Żegnaj o pamięci statyczna, nie będzie nam ciebie brakowało [^]
:(
Pamięć statyczna to iluzja. Przed załadowaniem system operacyjny robi alokacje dynamiczną, czyli musi znaleźć wolne miejsce w RAM i zarezerwować ja dla procesu, którego kod i dane zostaną następnie wczytane z pliku exe/elf. OS odpowiada za alokację i zwolnienie tej pamięci i robi to dynamicznie. Z perspektywy procesu ona jest statyczna i nie musi się on martwić o jej zarządzanie. Na wstępie proces dostaje w prezencie ileś tam stron RAMu, która powinna mu wystarczyć. Jak chce więcej to musi później o nią poprosić (malloc, calloc, new, etc.) i oddać kiedy jej nie potrzebuje (free, delete).
Zarejestruj się i dołącz do największej społeczności programistów w Polsce.
Otrzymaj wsparcie, dziel się wiedzą i rozwijaj swoje umiejętności z najlepszymi.