Stos i sterta jeszcze raz.

Stos i sterta jeszcze raz.
0

Nie do końca jeszcze rozumiem idei działania stosu i sterty.
Z tego co wiem to zmienne lokalne są tworzone na stosie a globalne na stercie. Stos jest przydzielany przez OS podczas uruchamiania programu. Można go przepełnić poprzez zbyt częste wywoływanie funkcji?

Sterta nie jest ściśle przydzielona do konkretnego programu. Zmienne dynamiczne są tworzone na stercie. Gdzie będą tworzone zmienne lokalne dynamiczne?

Tak jak w poniższym przykładzie?

Kopiuj
#include <stdio.h>

void fun ()
{
	double * ptr;

	ptr = (double*)malloc(65000 * sizeof(double));
}


int main()
{
	while (1)
	{
		fun();
	}
	getch();
}
hit02
  • Rejestracja:ponad 11 lat
  • Ostatnio:około 4 lata
  • Lokalizacja:Kernel
  • Postów:90
2

Wskaźnik będzie na stosie, a zaalokowana pamięć na stercie.


loop:
push 0FFFFFFFFh
call Sleep
jmp loop
Shalom
  • Rejestracja:około 21 lat
  • Ostatnio:prawie 3 lata
  • Lokalizacja:Space: the final frontier
  • Postów:26433
0
  1. Stos można przepełnić za głęboką rekurencją. Wywołanie funkcji odkłada na stos adres powrotu (żeby program wiedział gdzie byłeś zanim funkcje wywołałeś). Jeśli z funkcji x wołasz kolejną a z tamtej kolejną i... to odkładasz tych adresów dużo i stos moze się skończyć
  2. malloc/new alokują pamięć na stercie, ale pokazywać na tą pamięć możesz za pomocą zmiennej lokalnej (na stosie) lub innej zmiennej na stercie.

"Nie brookliński most, ale przemienić w jasny, nowy dzień najsmutniejszą noc - to jest dopiero coś!"
0

Mam tutaj jeszcze mały program który porusza zagadnienia stosu.

Kopiuj
 #include<stdio.h>
#include<stdlib.h>

void print(void)
{
	printf("Hello\n");
}

int* add(int a, int b)
{
	int c = a + b;
	return &c;
}

int main()
{
	int a = 2;
	int b = 4; 

	int * c = add(a, b);
	print();
	printf("%d + %d = %d\n", a, b ,*c);
	getch();

	return 0;
}

Wywołanie funkcji print powoduje odłożenie na stos parę wartości i nadpisuje wartość na którą wskazuje wskaźnik c.

W poniższym przykładzie zamiast funkcji print deklaruję tablicę 100 elementową, potem ją wypełniam, ale wartość na którą wskazuje wskaźnik c, nie jest już nadpisana. Dlaczego?

Kopiuj
 #include<stdio.h>
#include<stdlib.h>

void print(void)
{
	printf("Hello\n");
}

int* add(int a, int b)
{
	int c = a + b;
	return &c;
}

int main()
{
	int a = 2;
	int b = 4; 

	int * c = add(a, b);
	int tab[100];
	for (int i = 0; i < 100; i++)
	{
		tab[i] = i*10;
	}
	printf("%d + %d = %d\n", a, b ,*c);
	getch();

	return 0;
}
mwl4
  • Rejestracja:około 12 lat
  • Ostatnio:3 minuty
  • Lokalizacja:Wrocław
  • Postów:399
1

To jest UB:

Kopiuj
 int c = a + b;
 return &c;

Zwracasz wskaźnik do zmiennej, która po wyjściu z funkcji już nie istnieje.

A jeśli chodzi o to dlaczego tak się dzieje, no to zmienne a, b, c, i tablica tab leżą w jednym regionie pamięci po sobie. Wchodząc do funkcji add stos się powiększa, wychodząc z funkcji stos się pomniejsza, i zapisanie czegokolwiek do a, b, c, tab nie skutkuje zmianą pamięci zmiennej c w funkcji add. printf natomiast prawdopodobnie tworzy własne zmienne, dokładnie w miejscu gdzie była zmienna c (lub nawet adres powrotu tam jest zapisywany). Wszystko zależy od kompilatora.

Tutaj widać o co tutaj chodzi: http://ideone.com/5MFISr


Asm/C/C++
edytowany 3x, ostatnio: mwl4
Azarien
  • Rejestracja:ponad 21 lat
  • Ostatnio:dzień
0
mwl4 napisał(a):

To jest UB:

Kopiuj
 int c = a + b;
 return &c;

Zwracasz wskaźnik do zmiennej, która po wyjściu z funkcji już nie istnieje.

To jest błąd, ale to nie jest UB.
UB będzie dopiero dereferencja tego wskaźnika:

Kopiuj
   int * c = add(a, b);
   printf("%d + %d = %d\n", a, b ,*c); // <---------- UB

.

Sterta nie jest ściśle przydzielona do konkretnego programu.

Sterta jest ściśle przydzielona do konkretnego programu. Każdy program ma własną stertę.

edytowany 7x, ostatnio: Azarien
Azarien
ech ten nowy parser postów :-/
Kliknij, aby dodać treść...

Pomoc 1.18.8

Typografia

Edytor obsługuje składnie Markdown, w której pojedynczy akcent *kursywa* oraz _kursywa_ to pochylenie. Z kolei podwójny akcent **pogrubienie** oraz __pogrubienie__ to pogrubienie. Dodanie znaczników ~~strike~~ to przekreślenie.

Możesz dodać formatowanie komendami , , oraz .

Ponieważ dekoracja podkreślenia jest przeznaczona na linki, markdown nie zawiera specjalnej składni dla podkreślenia. Dlatego by dodać podkreślenie, użyj <u>underline</u>.

Komendy formatujące reagują na skróty klawiszowe: Ctrl+B, Ctrl+I, Ctrl+U oraz Ctrl+S.

Linki

By dodać link w edytorze użyj komendy lub użyj składni [title](link). URL umieszczony w linku lub nawet URL umieszczony bezpośrednio w tekście będzie aktywny i klikalny.

Jeżeli chcesz, możesz samodzielnie dodać link: <a href="link">title</a>.

Wewnętrzne odnośniki

Możesz umieścić odnośnik do wewnętrznej podstrony, używając następującej składni: [[Delphi/Kompendium]] lub [[Delphi/Kompendium|kliknij, aby przejść do kompendium]]. Odnośniki mogą prowadzić do Forum 4programmers.net lub np. do Kompendium.

Wspomnienia użytkowników

By wspomnieć użytkownika forum, wpisz w formularzu znak @. Zobaczysz okienko samouzupełniające nazwy użytkowników. Samouzupełnienie dobierze odpowiedni format wspomnienia, zależnie od tego czy w nazwie użytkownika znajduje się spacja.

Znaczniki HTML

Dozwolone jest używanie niektórych znaczników HTML: <a>, <b>, <i>, <kbd>, <del>, <strong>, <dfn>, <pre>, <blockquote>, <hr/>, <sub>, <sup> oraz <img/>.

Skróty klawiszowe

Dodaj kombinację klawiszy komendą notacji klawiszy lub skrótem klawiszowym Alt+K.

Reprezentuj kombinacje klawiszowe używając taga <kbd>. Oddziel od siebie klawisze znakiem plus, np <kbd>Alt+Tab</kbd>.

Indeks górny oraz dolny

Przykład: wpisując H<sub>2</sub>O i m<sup>2</sup> otrzymasz: H2O i m2.

Składnia Tex

By precyzyjnie wyrazić działanie matematyczne, użyj składni Tex.

<tex>arcctg(x) = argtan(\frac{1}{x}) = arcsin(\frac{1}{\sqrt{1+x^2}})</tex>

Kod źródłowy

Krótkie fragmenty kodu

Wszelkie jednolinijkowe instrukcje języka programowania powinny być zawarte pomiędzy obróconymi apostrofami: `kod instrukcji` lub ``console.log(`string`);``.

Kod wielolinijkowy

Dodaj fragment kodu komendą . Fragmenty kodu zajmujące całą lub więcej linijek powinny być umieszczone w wielolinijkowym fragmencie kodu. Znaczniki ``` lub ~~~ umożliwiają kolorowanie różnych języków programowania. Możemy nadać nazwę języka programowania używając auto-uzupełnienia, kod został pokolorowany używając konkretnych ustawień kolorowania składni:

```javascript
document.write('Hello World');
```

Możesz zaznaczyć również już wklejony kod w edytorze, i użyć komendy  by zamienić go w kod. Użyj kombinacji Ctrl+`, by dodać fragment kodu bez oznaczników języka.

Tabelki

Dodaj przykładową tabelkę używając komendy . Przykładowa tabelka składa się z dwóch kolumn, nagłówka i jednego wiersza.

Wygeneruj tabelkę na podstawie szablonu. Oddziel komórki separatorem ; lub |, a następnie zaznacz szablonu.

nazwisko;dziedzina;odkrycie
Pitagoras;mathematics;Pythagorean Theorem
Albert Einstein;physics;General Relativity
Marie Curie, Pierre Curie;chemistry;Radium, Polonium

Użyj komendy by zamienić zaznaczony szablon na tabelkę Markdown.

Lista uporządkowana i nieuporządkowana

Możliwe jest tworzenie listy numerowanych oraz wypunktowanych. Wystarczy, że pierwszym znakiem linii będzie * lub - dla listy nieuporządkowanej oraz 1. dla listy uporządkowanej.

Użyj komendy by dodać listę uporządkowaną.

1. Lista numerowana
2. Lista numerowana

Użyj komendy by dodać listę nieuporządkowaną.

* Lista wypunktowana
* Lista wypunktowana
** Lista wypunktowana (drugi poziom)

Składnia Markdown

Edytor obsługuje składnię Markdown, która składa się ze znaków specjalnych. Dostępne komendy, jak formatowanie , dodanie tabelki lub fragmentu kodu są w pewnym sensie świadome otaczającej jej składni, i postarają się unikać uszkodzenia jej.

Dla przykładu, używając tylko dostępnych komend, nie możemy dodać formatowania pogrubienia do kodu wielolinijkowego, albo dodać listy do tabelki - mogłoby to doprowadzić do uszkodzenia składni.

W pewnych odosobnionych przypadkach brak nowej linii przed elementami markdown również mógłby uszkodzić składnie, dlatego edytor dodaje brakujące nowe linie. Dla przykładu, dodanie formatowania pochylenia zaraz po tabelce, mogłoby zostać błędne zinterpretowane, więc edytor doda oddzielającą nową linię pomiędzy tabelką, a pochyleniem.

Skróty klawiszowe

Skróty formatujące, kiedy w edytorze znajduje się pojedynczy kursor, wstawiają sformatowany tekst przykładowy. Jeśli w edytorze znajduje się zaznaczenie (słowo, linijka, paragraf), wtedy zaznaczenie zostaje sformatowane.

  • Ctrl+B - dodaj pogrubienie lub pogrub zaznaczenie
  • Ctrl+I - dodaj pochylenie lub pochyl zaznaczenie
  • Ctrl+U - dodaj podkreślenie lub podkreśl zaznaczenie
  • Ctrl+S - dodaj przekreślenie lub przekreśl zaznaczenie

Notacja Klawiszy

  • Alt+K - dodaj notację klawiszy

Fragment kodu bez oznacznika

  • Alt+C - dodaj pusty fragment kodu

Skróty operujące na kodzie i linijkach:

  • Alt+L - zaznaczenie całej linii
  • Alt+, Alt+ - przeniesienie linijki w której znajduje się kursor w górę/dół.
  • Tab/⌘+] - dodaj wcięcie (wcięcie w prawo)
  • Shit+Tab/⌘+[ - usunięcie wcięcia (wycięcie w lewo)

Dodawanie postów:

  • Ctrl+Enter - dodaj post
  • ⌘+Enter - dodaj post (MacOS)