Alokacja pamięci w funkcji a smart pointer

Alokacja pamięci w funkcji a smart pointer
0

Cześć,
Czy w takiej sytuacji jak tu mam możliwość użycia jakiegoś smart pointera? Tworzę tutaj wskaźnik do obiektu pewnej klasy a potem jego adres wysyłam do funkcji w której tworzony jest dynamicznie obiekt a jego adres zapisywany jest do wskaźnika tak że mam go po wyjściu z tej funkcji.
Potem jest jakiś kod który operuje na tym wskaźniku i trzeba zwolnić pamięć. Tylko jak funkcja ma kilka ścieżek wyjścia to muszę w każdym miejscu zadbać o zwolnienie pamięci.

Problem w tym że ta funkcja getObject należy do zewnętrznej biblioteki dll i nie mogę zmienić jej interfejsu. Czyli nie mogę zmienić argumentu aby był to inny typ niż zwykły wskaźnik.
To co bym chyba chciał to to aby wraz z końcem życia zmiennej wskaźnikowej była też zwalniana pamięć na jaką wskazuje ten wskaźnik.

Przykładowy kod:

Kopiuj
main()
{
myClass* myClasspointer = NULL;

getObject(&myClasspointer )

switch( condition)
{
case 1:
    myClasspointer ->fun1();
    if (myClasspointer);
       delete myClasspointer;
    return 1;
    
case 2:
    myClasspointer ->fun2()
    if (myClasspointer)
       delete myClasspointer;
    return 2;
case 3
    myClasspointer ->fun3()
    break;

    
default:
    break;
}

if (myClasspointer)
    delete myClasspointer;
return 0;

} 
kq
Moderator C/C++
  • Rejestracja:prawie 12 lat
  • Ostatnio:około 11 godzin
  • Lokalizacja:Szczecin
4

Napisz sobie funkcję pomocniczą:

Kopiuj
auto make_myClass()
{
	myClass* ret{};
	getObject(&ret);
	return std::unique_ptr<myClass>{ret};
}

Dalej nie powinno być problemów.


edytowany 1x, ostatnio: kq
Endrju
  • Rejestracja:około 22 lata
  • Ostatnio:ponad rok
1

Konstruktor std::unique_ptr może przyjąć jakikolwiek wskaźnik. Możesz tutaj po prostu tego użyć.

Dodatkowo to co robisz nie ma sensu. Po co sprawdzać czy myClasspointer jest NULL skoro przed chwilą wywołałeś na nim metodę jakąś? Jeżeli już, to sprawdź to najpierw. Poza tym delete na wskaźniku NULL jest bezpieczne i nic nie robi.


"(...) otherwise, the behavior is undefined".
Azarien
  • Rejestracja:ponad 21 lat
  • Ostatnio:około 9 godzin
0
Kopiuj
#include <iostream>
using namespace std;

struct stupid
{
	stupid() { cout << "konstruktor\n"; }
	~stupid() { cout << "destruktor\n"; }
	void foo() { cout << "foo\n"; }
};

void nienaruszalna(stupid** s)
{
	*s = new stupid();
}

template <typename T>
struct my_smart_ptr
{
	T *value;
	T** operator &() { if (value) delete value; return &value; }	
	~my_smart_ptr() { if (value) delete value; }
	my_smart_ptr() : value(nullptr) {}
	T* operator ->() { return value; }
	my_smart_ptr(const my_smart_ptr&) = delete;
	my_smart_ptr& operator=(const my_smart_ptr&) = delete;
};

int main()
{
	my_smart_ptr<stupid> s;
	nienaruszalna(&s);
	s->foo();
}

Należy jednak pamiętać o tym, że ponowne użycie &s w jakimkolwiek kontekście zniszczy obiekt (wywoła destruktor).
Bez tego, ponowne wywołanie nienaruszalna(&s) spowodowałoby wyciek. Wóz albo przewóz...

edytowany 4x, ostatnio: Azarien
0
Endrju napisał(a):

Konstruktor std::unique_ptr może przyjąć jakikolwiek wskaźnik. Możesz tutaj po prostu tego użyć.

Dodatkowo to co robisz nie ma sensu. Po co sprawdzać czy myClasspointer jest NULL skoro przed chwilą wywołałeś na nim metodę jakąś? Jeżeli już, to sprawdź to najpierw. Poza tym delete na wskaźniku NULL jest bezpieczne i nic nie robi.

Trochę kombinowałem próbując najpierw tworzyć tego unique pointera a potem go wysyłać do funkcji i się zastanawiałem jak tego potem użyć. W końcu wymyśliłem żeby go stworzyć jak już obiekt będzie gotowy. I teraz chciałbym się upewnić czy miałeś na myśli żeby zrobić to w taki sposób? Żeby go właśnie stworzyć jak już mam obiekt i żeby on sobie był tylko narzędziem które mi zniszczy obiekt gdy będzie niszczony unique pointer

Kopiuj
 

main()
{
myClass* myClasspointer = NULL;

getObject(&myClasspointer )
unique_ptr<myClass> deleter(myClasspointer);

switch( condition)
{
case 1:
myClasspointer ->fun1();
return 1;

case 2:
myClasspointer ->fun2()
return 2;
case 3
myClasspointer ->fun3()
break;

default:
break;
}

return 0;

}

Endrju
  • Rejestracja:około 22 lata
  • Ostatnio:ponad rok
1

Przecież @kq już Ci pokazał jak masz to zrobić. To co on napisał zawiera to, co napisałem ja.

Chodzi o to, że powinieneś opakować ten wskaźnik w std::unique_ptr i zawsze już używać tego smart pointera w dalszym kodzie.


"(...) otherwise, the behavior is undefined".
Kliknij, aby dodać treść...

Pomoc 1.18.8

Typografia

Edytor obsługuje składnie Markdown, w której pojedynczy akcent *kursywa* oraz _kursywa_ to pochylenie. Z kolei podwójny akcent **pogrubienie** oraz __pogrubienie__ to pogrubienie. Dodanie znaczników ~~strike~~ to przekreślenie.

Możesz dodać formatowanie komendami , , oraz .

Ponieważ dekoracja podkreślenia jest przeznaczona na linki, markdown nie zawiera specjalnej składni dla podkreślenia. Dlatego by dodać podkreślenie, użyj <u>underline</u>.

Komendy formatujące reagują na skróty klawiszowe: Ctrl+B, Ctrl+I, Ctrl+U oraz Ctrl+S.

Linki

By dodać link w edytorze użyj komendy lub użyj składni [title](link). URL umieszczony w linku lub nawet URL umieszczony bezpośrednio w tekście będzie aktywny i klikalny.

Jeżeli chcesz, możesz samodzielnie dodać link: <a href="link">title</a>.

Wewnętrzne odnośniki

Możesz umieścić odnośnik do wewnętrznej podstrony, używając następującej składni: [[Delphi/Kompendium]] lub [[Delphi/Kompendium|kliknij, aby przejść do kompendium]]. Odnośniki mogą prowadzić do Forum 4programmers.net lub np. do Kompendium.

Wspomnienia użytkowników

By wspomnieć użytkownika forum, wpisz w formularzu znak @. Zobaczysz okienko samouzupełniające nazwy użytkowników. Samouzupełnienie dobierze odpowiedni format wspomnienia, zależnie od tego czy w nazwie użytkownika znajduje się spacja.

Znaczniki HTML

Dozwolone jest używanie niektórych znaczników HTML: <a>, <b>, <i>, <kbd>, <del>, <strong>, <dfn>, <pre>, <blockquote>, <hr/>, <sub>, <sup> oraz <img/>.

Skróty klawiszowe

Dodaj kombinację klawiszy komendą notacji klawiszy lub skrótem klawiszowym Alt+K.

Reprezentuj kombinacje klawiszowe używając taga <kbd>. Oddziel od siebie klawisze znakiem plus, np <kbd>Alt+Tab</kbd>.

Indeks górny oraz dolny

Przykład: wpisując H<sub>2</sub>O i m<sup>2</sup> otrzymasz: H2O i m2.

Składnia Tex

By precyzyjnie wyrazić działanie matematyczne, użyj składni Tex.

<tex>arcctg(x) = argtan(\frac{1}{x}) = arcsin(\frac{1}{\sqrt{1+x^2}})</tex>

Kod źródłowy

Krótkie fragmenty kodu

Wszelkie jednolinijkowe instrukcje języka programowania powinny być zawarte pomiędzy obróconymi apostrofami: `kod instrukcji` lub ``console.log(`string`);``.

Kod wielolinijkowy

Dodaj fragment kodu komendą . Fragmenty kodu zajmujące całą lub więcej linijek powinny być umieszczone w wielolinijkowym fragmencie kodu. Znaczniki ``` lub ~~~ umożliwiają kolorowanie różnych języków programowania. Możemy nadać nazwę języka programowania używając auto-uzupełnienia, kod został pokolorowany używając konkretnych ustawień kolorowania składni:

```javascript
document.write('Hello World');
```

Możesz zaznaczyć również już wklejony kod w edytorze, i użyć komendy  by zamienić go w kod. Użyj kombinacji Ctrl+`, by dodać fragment kodu bez oznaczników języka.

Tabelki

Dodaj przykładową tabelkę używając komendy . Przykładowa tabelka składa się z dwóch kolumn, nagłówka i jednego wiersza.

Wygeneruj tabelkę na podstawie szablonu. Oddziel komórki separatorem ; lub |, a następnie zaznacz szablonu.

nazwisko;dziedzina;odkrycie
Pitagoras;mathematics;Pythagorean Theorem
Albert Einstein;physics;General Relativity
Marie Curie, Pierre Curie;chemistry;Radium, Polonium

Użyj komendy by zamienić zaznaczony szablon na tabelkę Markdown.

Lista uporządkowana i nieuporządkowana

Możliwe jest tworzenie listy numerowanych oraz wypunktowanych. Wystarczy, że pierwszym znakiem linii będzie * lub - dla listy nieuporządkowanej oraz 1. dla listy uporządkowanej.

Użyj komendy by dodać listę uporządkowaną.

1. Lista numerowana
2. Lista numerowana

Użyj komendy by dodać listę nieuporządkowaną.

* Lista wypunktowana
* Lista wypunktowana
** Lista wypunktowana (drugi poziom)

Składnia Markdown

Edytor obsługuje składnię Markdown, która składa się ze znaków specjalnych. Dostępne komendy, jak formatowanie , dodanie tabelki lub fragmentu kodu są w pewnym sensie świadome otaczającej jej składni, i postarają się unikać uszkodzenia jej.

Dla przykładu, używając tylko dostępnych komend, nie możemy dodać formatowania pogrubienia do kodu wielolinijkowego, albo dodać listy do tabelki - mogłoby to doprowadzić do uszkodzenia składni.

W pewnych odosobnionych przypadkach brak nowej linii przed elementami markdown również mógłby uszkodzić składnie, dlatego edytor dodaje brakujące nowe linie. Dla przykładu, dodanie formatowania pochylenia zaraz po tabelce, mogłoby zostać błędne zinterpretowane, więc edytor doda oddzielającą nową linię pomiędzy tabelką, a pochyleniem.

Skróty klawiszowe

Skróty formatujące, kiedy w edytorze znajduje się pojedynczy kursor, wstawiają sformatowany tekst przykładowy. Jeśli w edytorze znajduje się zaznaczenie (słowo, linijka, paragraf), wtedy zaznaczenie zostaje sformatowane.

  • Ctrl+B - dodaj pogrubienie lub pogrub zaznaczenie
  • Ctrl+I - dodaj pochylenie lub pochyl zaznaczenie
  • Ctrl+U - dodaj podkreślenie lub podkreśl zaznaczenie
  • Ctrl+S - dodaj przekreślenie lub przekreśl zaznaczenie

Notacja Klawiszy

  • Alt+K - dodaj notację klawiszy

Fragment kodu bez oznacznika

  • Alt+C - dodaj pusty fragment kodu

Skróty operujące na kodzie i linijkach:

  • Alt+L - zaznaczenie całej linii
  • Alt+, Alt+ - przeniesienie linijki w której znajduje się kursor w górę/dół.
  • Tab/⌘+] - dodaj wcięcie (wcięcie w prawo)
  • Shit+Tab/⌘+[ - usunięcie wcięcia (wycięcie w lewo)

Dodawanie postów:

  • Ctrl+Enter - dodaj post
  • ⌘+Enter - dodaj post (MacOS)