Kolejki - kilka pytań

Kolejki - kilka pytań
Plusce
  • Rejestracja:około 11 lat
  • Ostatnio:około 6 lat
  • Lokalizacja:Andrychów
  • Postów:46
0

Witam. Prosiłbym o pomoc z kilkoma rzeczami.
Przede wszystkim - co najbardziej mi "mąci" - po zaalokowaniu do wskaźnika pamięci dynamicznej, można ją zaalokować jeszcze raz na wskaźnik o tej samej nazwie. Co w konsekwencji taki wskaźnik zawiera? Zamieszczam fragment kodu. Kłóci mi się to z logiką programowania - otóż czy dochodzi wtedy do nadpisania? Przecież z samej definicji wskaźnik zawiera jeden adres określonego obiektu (chyba, że mylnie ją interpretuję) - więc czy w tym wypadku zawierałby kilka adresów do poszczególnych obiektów?

Kopiuj
 #include <iostream>
#include <cstring>
using namespace std;

struct student
{
	string imie, nazwisko;
	int numer;
	student *next;
};

int main ()
{
	student* add = new student;
	student *add = new student;
	student *add = new student;

        delete add;

	system ("pause");
	return 0;
}

To pierwsza rzecz. Druga: Co oznacza taki zapis? Mogę zamieścić na wszelki wypadek także cały kod kolejki.

Kopiuj
struct person
{
	string name,surname;
	person *next;
};

struct queue
{
	person *head; 
	person *end;
};
int main ()
{
person * add = new person;
Queue.end->next = add;
} 

Chodzi mi o ostatnią linijkę - następują wskazania na poszczególne obiekty, ale nie do końca to rozumiem. Pozdrawiam

Shalom
  • Rejestracja:około 21 lat
  • Ostatnio:prawie 3 lata
  • Lokalizacja:Space: the final frontier
  • Postów:26433
1
  1. Ten pierwszy kod to wyciek pamięci ;] Jest tak jak piszesz - wskaźnik trzyma JEDEN adres. Przypisanie nowego adresu powoduje utratę starego.
  2. Poczytaj o tym jak działa lista jedno/dwukierunkowa. Po prostu masz elementy które nie tlyko przechowują "wartość" ale też mają wskazanie na następny element. Trochę jak pociąg.

"Nie brookliński most, ale przemienić w jasny, nowy dzień najsmutniejszą noc - to jest dopiero coś!"
Plusce
  • Rejestracja:około 11 lat
  • Ostatnio:około 6 lat
  • Lokalizacja:Andrychów
  • Postów:46
0

W porządku, dzięki wielkie. Jednak w programie na lekcji coś takiego było zawarte w funkcji, jak powyżej - zamieszczam fragment kodu i prosiłbym o analizę tego zapisu w jednej z funkcji -

Kopiuj
student *add = new student;
Kopiuj
#include <iostream>
#include <cstring>
#include <string>
using namespace std;

struct person
{
	string name,surname;
	person *next;
};

struct queue
{
	person *head; 
	person *end;
};
//dodawanie
void addPerson (person *add)
{

	cout << "Wprowadz imie: " << "\t";
	cin >> add->name;
	cout << endl;
	cout << "Wprowadz nazwisko: " << "\t";
	cin >> add->surname;
	cout << endl;
	add->next = nullptr; // wskaznik jako pusty

}

void addToQueue (queue &Queue)
{
	person * add = new person;
	addPerson(add);
	Queue.end=Queue.head;
	if (Queue.head == nullptr)
	{
		Queue.head = Queue.end = add;
	}

	else{
		while (Queue.end->next != nullptr)
		{
			Queue.end = Queue.end -> next;
		}
		Queue.end->next = add; 
		Queue.end = add;
	}
}
//wyswietlanie

void showPerson (person Person)
{
	cout << "Imie : " << "\t" << Person.name << endl;
	cout << "Nazwisko : " << "\t" << Person.surname << endl << endl;
}

void showQueue (queue Queue)
{
	person *live = Queue.head;
	if (live == nullptr)
	{
		cout << "Kolejka jest pusta. \n"; system ("pause"); return;
	}

	else 
		while (live !=nullptr)
		{
			showPerson (*live);
			live = live->next;
		}

		system ("pause");
}

void deleted(queue &Delete)
{
	if (Delete.head == nullptr) 
	{
		cout << "Nie ma co usunac, kolejka pusta.";
		system("PAUSE");
		return;
	}
	person *deleted = Delete.head;
	Delete.head = Delete.head->next;
	delete deleted;
}

int main ()
{
	queue Queue;
	Queue.head = nullptr;
	Queue.end = Queue.head;
	short set = 6;
	while (set != 4)
	{
		set=6;
		while (set > 4)
		{
		system("cls");
		cin.clear();
		cin.sync();
		cout << "1 - Dodaj" << endl << "2 - Wyswietl kolejke" << endl << "3 - Usun" << endl << "4 - Zakoncz" << endl;
		cin >> set;
		}

		switch (set)
		{
		case 1: addToQueue(Queue); break;
		case 2: showQueue(Queue);  break;
		case 3: deleted(Queue); break;
		case 4: break;
		default:
			break;
		}
	}
	return 0;
}
Shalom
  • Rejestracja:około 21 lat
  • Ostatnio:prawie 3 lata
  • Lokalizacja:Space: the final frontier
  • Postów:26433
1

Ale przecież ten kod nie ma nic wspólnego z tym o czym pisałeś wcześniej! Tutaj alokujesz pamięć wewnątrz funkcji do pewnej tymczasowej zmiennej a potem ZAPAMIĘTUJESZ adres zaalokowanej pamięci na końcu kolejki. Ergo nic nie jest tracone.


"Nie brookliński most, ale przemienić w jasny, nowy dzień najsmutniejszą noc - to jest dopiero coś!"
Plusce
  • Rejestracja:około 11 lat
  • Ostatnio:około 6 lat
  • Lokalizacja:Andrychów
  • Postów:46
0

W porządku, ale kiedy tą funkcję wywołam kilkukrotnie - co się dzieje z adresem, na który wskazuje ponownie zainicjalizowany wskaźnik add? To jest dla mnie niejasne i właściwie uniemożliwia mi zrozumienie działania tej kolejki.

Shalom
  • Rejestracja:około 21 lat
  • Ostatnio:prawie 3 lata
  • Lokalizacja:Space: the final frontier
  • Postów:26433
0

o_O Ale jakie to ma znaczenie? Zresztą po wyjściu z funkcji wszystkie jej lokalne zmienne giną, wiec taka dywagacja nie ma w ogóle sensu. Ale chyba rozumiem gdzie leży twój problem. Tobie się wydaje że pamięć jest jakoś związana ze wskaźnikiem do którego została przypisana, a to bzdura.
Wskaźnik jest zmienna liczbowa (zwykle 32 bitowy int) która przechowuje pewną liczbę, nic więcej. Alokacja pamięci oznacza pewien obszar pamięci jako zajęty i zwraca adres (czyli liczbę) tego obszaru. Możesz dla ułatwienia uznać że adres w pamięci to jest numer komórki pamięci. Ten numer przypisujesz do wskaźnika. To jest jedna liczba, nic więcej. I tą liczbę mozesz przypisać sobie do typu zmiennych do ilu chcesz, tak samo jak liczbę 1 możesz przypisać do 100 różnych zmiennych. Zaalokowany obszar pamięci nie jest w żaden sposób związany ze wskaźnikiem do którego go przypisano przy alokacji.

Dostajesz po prostu informację że np. komórka pamięci o numerze 1234 została zaalokowana. I tą informację możesz sobie zapisać w 100 róznych zmiennych jak lubisz, wystarczy że wpiszesz do nich numerek 1234. Ale to nie znaczy że zmienna (wskaźnik) do której przypisałeś numerek 1234 nie moze zostać ponownie użyta, bo może. To jest taka sytuacja:

Kopiuj
int zmienna1 = 10;
int zmienna2 = zmienna1;
zmienna1 = 20;

I teraz ty się pytasz "co się stanie z 10 w takiej sytuacji?". A odpowiedź jest prosta - nic się nie stanie...


"Nie brookliński most, ale przemienić w jasny, nowy dzień najsmutniejszą noc - to jest dopiero coś!"
edytowany 1x, ostatnio: Shalom
Plusce
  • Rejestracja:około 11 lat
  • Ostatnio:około 6 lat
  • Lokalizacja:Andrychów
  • Postów:46
0

Chyba już rozumiem. Więc jako że wskaźnik add jest lokalny - ginie po zakończeniu funkcji i zaczyna "żyć" na nowo, kiedy ponownie ją (funkcję) wywołujemy. To jednak nie dzieje się z pamięcią, która jest każdorazowo przypisywana do tego wskaźnika na czas trwania tej funkcji - pamięć istnieje niezależnie od niego i mamy do niej w każdym momencie dostęp poprzez wskaźniki z pól struktur, do których został przypisany tymczasowy, każdorazowy dla każdego wywołania funkcji wskaźnik add. Tak?

edytowany 4x, ostatnio: Plusce
Shalom
  • Rejestracja:około 21 lat
  • Ostatnio:prawie 3 lata
  • Lokalizacja:Space: the final frontier
  • Postów:26433
1

Tak, dokładnie tak.


"Nie brookliński most, ale przemienić w jasny, nowy dzień najsmutniejszą noc - to jest dopiero coś!"
Plusce
  • Rejestracja:około 11 lat
  • Ostatnio:około 6 lat
  • Lokalizacja:Andrychów
  • Postów:46
0

W porządku, dzięki - pozdrawiam :). Więc na czas wywołania funkcji alokuje się coraz to nowsza pamięć, np. kolejno: 1234, 1557, 1235, następnie te adresy są przypisywane do wskaźników ze struktur, tak?

edytowany 1x, ostatnio: Plusce
Shalom
  • Rejestracja:około 21 lat
  • Ostatnio:prawie 3 lata
  • Lokalizacja:Space: the final frontier
  • Postów:26433
0

Tak. I potem przechodząc sobie po kolei po elementach tych struktur możemy odczytywać dane które znajdują się w tych zaalokowanych obszarach.


"Nie brookliński most, ale przemienić w jasny, nowy dzień najsmutniejszą noc - to jest dopiero coś!"
Kliknij, aby dodać treść...

Pomoc 1.18.8

Typografia

Edytor obsługuje składnie Markdown, w której pojedynczy akcent *kursywa* oraz _kursywa_ to pochylenie. Z kolei podwójny akcent **pogrubienie** oraz __pogrubienie__ to pogrubienie. Dodanie znaczników ~~strike~~ to przekreślenie.

Możesz dodać formatowanie komendami , , oraz .

Ponieważ dekoracja podkreślenia jest przeznaczona na linki, markdown nie zawiera specjalnej składni dla podkreślenia. Dlatego by dodać podkreślenie, użyj <u>underline</u>.

Komendy formatujące reagują na skróty klawiszowe: Ctrl+B, Ctrl+I, Ctrl+U oraz Ctrl+S.

Linki

By dodać link w edytorze użyj komendy lub użyj składni [title](link). URL umieszczony w linku lub nawet URL umieszczony bezpośrednio w tekście będzie aktywny i klikalny.

Jeżeli chcesz, możesz samodzielnie dodać link: <a href="link">title</a>.

Wewnętrzne odnośniki

Możesz umieścić odnośnik do wewnętrznej podstrony, używając następującej składni: [[Delphi/Kompendium]] lub [[Delphi/Kompendium|kliknij, aby przejść do kompendium]]. Odnośniki mogą prowadzić do Forum 4programmers.net lub np. do Kompendium.

Wspomnienia użytkowników

By wspomnieć użytkownika forum, wpisz w formularzu znak @. Zobaczysz okienko samouzupełniające nazwy użytkowników. Samouzupełnienie dobierze odpowiedni format wspomnienia, zależnie od tego czy w nazwie użytkownika znajduje się spacja.

Znaczniki HTML

Dozwolone jest używanie niektórych znaczników HTML: <a>, <b>, <i>, <kbd>, <del>, <strong>, <dfn>, <pre>, <blockquote>, <hr/>, <sub>, <sup> oraz <img/>.

Skróty klawiszowe

Dodaj kombinację klawiszy komendą notacji klawiszy lub skrótem klawiszowym Alt+K.

Reprezentuj kombinacje klawiszowe używając taga <kbd>. Oddziel od siebie klawisze znakiem plus, np <kbd>Alt+Tab</kbd>.

Indeks górny oraz dolny

Przykład: wpisując H<sub>2</sub>O i m<sup>2</sup> otrzymasz: H2O i m2.

Składnia Tex

By precyzyjnie wyrazić działanie matematyczne, użyj składni Tex.

<tex>arcctg(x) = argtan(\frac{1}{x}) = arcsin(\frac{1}{\sqrt{1+x^2}})</tex>

Kod źródłowy

Krótkie fragmenty kodu

Wszelkie jednolinijkowe instrukcje języka programowania powinny być zawarte pomiędzy obróconymi apostrofami: `kod instrukcji` lub ``console.log(`string`);``.

Kod wielolinijkowy

Dodaj fragment kodu komendą . Fragmenty kodu zajmujące całą lub więcej linijek powinny być umieszczone w wielolinijkowym fragmencie kodu. Znaczniki ``` lub ~~~ umożliwiają kolorowanie różnych języków programowania. Możemy nadać nazwę języka programowania używając auto-uzupełnienia, kod został pokolorowany używając konkretnych ustawień kolorowania składni:

```javascript
document.write('Hello World');
```

Możesz zaznaczyć również już wklejony kod w edytorze, i użyć komendy  by zamienić go w kod. Użyj kombinacji Ctrl+`, by dodać fragment kodu bez oznaczników języka.

Tabelki

Dodaj przykładową tabelkę używając komendy . Przykładowa tabelka składa się z dwóch kolumn, nagłówka i jednego wiersza.

Wygeneruj tabelkę na podstawie szablonu. Oddziel komórki separatorem ; lub |, a następnie zaznacz szablonu.

nazwisko;dziedzina;odkrycie
Pitagoras;mathematics;Pythagorean Theorem
Albert Einstein;physics;General Relativity
Marie Curie, Pierre Curie;chemistry;Radium, Polonium

Użyj komendy by zamienić zaznaczony szablon na tabelkę Markdown.

Lista uporządkowana i nieuporządkowana

Możliwe jest tworzenie listy numerowanych oraz wypunktowanych. Wystarczy, że pierwszym znakiem linii będzie * lub - dla listy nieuporządkowanej oraz 1. dla listy uporządkowanej.

Użyj komendy by dodać listę uporządkowaną.

1. Lista numerowana
2. Lista numerowana

Użyj komendy by dodać listę nieuporządkowaną.

* Lista wypunktowana
* Lista wypunktowana
** Lista wypunktowana (drugi poziom)

Składnia Markdown

Edytor obsługuje składnię Markdown, która składa się ze znaków specjalnych. Dostępne komendy, jak formatowanie , dodanie tabelki lub fragmentu kodu są w pewnym sensie świadome otaczającej jej składni, i postarają się unikać uszkodzenia jej.

Dla przykładu, używając tylko dostępnych komend, nie możemy dodać formatowania pogrubienia do kodu wielolinijkowego, albo dodać listy do tabelki - mogłoby to doprowadzić do uszkodzenia składni.

W pewnych odosobnionych przypadkach brak nowej linii przed elementami markdown również mógłby uszkodzić składnie, dlatego edytor dodaje brakujące nowe linie. Dla przykładu, dodanie formatowania pochylenia zaraz po tabelce, mogłoby zostać błędne zinterpretowane, więc edytor doda oddzielającą nową linię pomiędzy tabelką, a pochyleniem.

Skróty klawiszowe

Skróty formatujące, kiedy w edytorze znajduje się pojedynczy kursor, wstawiają sformatowany tekst przykładowy. Jeśli w edytorze znajduje się zaznaczenie (słowo, linijka, paragraf), wtedy zaznaczenie zostaje sformatowane.

  • Ctrl+B - dodaj pogrubienie lub pogrub zaznaczenie
  • Ctrl+I - dodaj pochylenie lub pochyl zaznaczenie
  • Ctrl+U - dodaj podkreślenie lub podkreśl zaznaczenie
  • Ctrl+S - dodaj przekreślenie lub przekreśl zaznaczenie

Notacja Klawiszy

  • Alt+K - dodaj notację klawiszy

Fragment kodu bez oznacznika

  • Alt+C - dodaj pusty fragment kodu

Skróty operujące na kodzie i linijkach:

  • Alt+L - zaznaczenie całej linii
  • Alt+, Alt+ - przeniesienie linijki w której znajduje się kursor w górę/dół.
  • Tab/⌘+] - dodaj wcięcie (wcięcie w prawo)
  • Shit+Tab/⌘+[ - usunięcie wcięcia (wycięcie w lewo)

Dodawanie postów:

  • Ctrl+Enter - dodaj post
  • ⌘+Enter - dodaj post (MacOS)