Pole z walidacją

AN
  • Rejestracja:prawie 19 lat
  • Ostatnio:około 7 godzin
0

Jak wiadomo, C# przewiduje pola i właściwości, a właściwości się wykorzystuje, jeżeli przypisanie lub odczytanie wartości ma wiązać się z dodatkowymi czynnościami.

Mam takie pytanie czysto teoretyczne. Załóżmy, że ma być pole "Name" i przypisana wartość ma mieć długość do 100 znaków. Przy odczycie wartości pola nie ma być żadnych dodatkowych czynności.
Korzystając z właściwości można zrobić tak:

Kopiuj
string Name_;
string Name
{
    set
    {
        if (value.length <= 100)
        {
            Name_ = value;
        }
        else
        {
            throw new Exception("Incorrect value");
        }
    }
    get
    {
        return Name_;
    }
}

To, co powyżej spełnia założenia, ale jest potrzebna dodatkowa zmienna. Niby żaden problem, ale przy dużej ilości takich pól kod się nieco komplikuje i trochę bez sensu dwa elementy klasy w celu obsłużenia tak naprawdę jednego bytu. Jednakże właściwość można zdefiniować w ten sposób:

Kopiuj
string Nazwa { get; set }

W tym przypadku jest jeden byt, który jest zarówno właściwością, jak i przechowuje wartość w sobie (nie potrzeba dodatkowej zmiennej), ale przy odczycie lub zapisie nie ma dodatkowych czynności.

Pytanie brzmi: W jaki sposób zaimplementować walidację przypisywanej wartości przez setter bez definiowania wprost dodatkowej zmiennej (a że kompilator i tak sobie ją wygeneruje przy kompilacji to już inny temat)?

fasadin
  • Rejestracja:ponad 13 lat
  • Ostatnio:prawie 3 lata
  • Postów:4882
0

nie robic walidacji w tym obiekcie

stworzyc osobna klase na walidacje i walidowac obiekt tam a nie w seterze

AN
  • Rejestracja:prawie 19 lat
  • Ostatnio:około 7 godzin
0

Miałem na myśli coś w tym stylu, gdzie jest błąd, że nie chce się kompilować?

Kopiuj
string Name
{
    set
    {
        if (value.length <= 100)
        {
            Name = value;
        }
        else
        {
            throw new Exception("Incorrect value");
        }
    }
    get;
}
edytowany 1x, ostatnio: andrzejlisek
kzkzg
  • Rejestracja:ponad 8 lat
  • Ostatnio:około 7 godzin
  • Postów:925
0
  1. Length powinno być z dużej litery.
  2. Kopiuj

get => Name;

Kopiuj

Keep calm and blame frontend.
Tell your cat I said pspsps.
ZK
  • Rejestracja:prawie 7 lat
  • Ostatnio:5 miesięcy
  • Postów:273
0

Nie rozumiem z czym masz problem . Właściwości to są dwie metody . Jedna odczytuje wartość , a druga ją zapisuje w polu.
Zmienne lokalne istnieją tylko w czasie wykonywania metody . Po wyjściu z metody wszystkie zmienne są usuwane ze stosu .
Kompilator C# generuje wiele niepotrzebnych zmiennych jeśli nie włączysz optymalizacji kodu w ustawieniach kompilatora .

Pola prywatne i zmienne lokalne zapisuje się z małej litery . Nazwy właściwości, zdarzeń, metod, konstruktorów, pól publicznych i finalizatorów - z dużej litery

edytowany 3x, ostatnio: Zimny Krawiec
AN
  • Rejestracja:prawie 19 lat
  • Ostatnio:około 7 godzin
0
Zimny Krawiec napisał(a):

Nie rozumiem z czym masz problem . Właściwości to są dwie metody . Jedna odczytuje wartość , a druga ją zapisuje w polu.

Jak napisałem w pierwszym poście, właściwości można zdefiniować na dwa sposoby, gdzie w pierwszym implementuje się metody get i set, a drugi sposób, to jest zapis string xxx { get; set; }, który sprawia, że wartość właściwości jest zapisywana w samej właściwości (tak to widzi programista, a to, jak kompilator zinterpretuje ten zapis i co sobie wewnętrznie wygeneruje to już inna sprawa, która nie jest przedmiotem tego wątku). Pytanie jest takie: Jak zdefiniować metodę get lub set, żeby wartość właściwości była zapisywana w samej właściwości, a nie w innym miejscu, ale jednocześnie zapisowi lub odczytowi towarzyszyły dodatkowe czynności? Jak nie ma treści metody to tak można, prawda? A jak ma być jakaś treść metody, to jak to zrobić? A to, czy to ma sens to też inny temat, może czegoś nie wiem, to się chętnie dowiem, a czy z tego skorzystam, to się okaże.

edytowany 2x, ostatnio: andrzejlisek
SZ
  • Rejestracja:prawie 11 lat
  • Ostatnio:około 8 godzin
  • Postów:1473
0
andrzejlisek napisał(a):
Zimny Krawiec napisał(a):

Nie rozumiem z czym masz problem . Właściwości to są dwie metody . Jedna odczytuje wartość , a druga ją zapisuje w polu.

Jak napisałem w pierwszym poście, właściwości można zdefiniować na dwa sposoby, gdzie w pierwszym implementuje się metody get i set, a drugi sposób, to jest zapis string xxx { get; set; }, który sprawia, że wartość właściwości jest zapisywana w samej właściwości (tak to widzi programista, a to, jak kompilator zinterpretuje ten zapis i co sobie wewnętrznie wygeneruje to już inna sprawa, która nie jest przedmiotem tego wątku). Pytanie jest takie: Jak zdefiniować metodę get lub set, żeby wartość właściwości była zapisywana w samej właściwości, a nie w innym miejscu, ale jednocześnie zapisowi lub odczytowi towarzyszyły dodatkowe czynności? Jak nie ma treści metody to tak można, prawda? A jak ma być jakaś treść metody, to jak to zrobić? A to, czy to ma sens to też inny temat, może czegoś nie wiem, to się chętnie dowiem, a czy z tego skorzystam, to się okaże.

Nie da się tak. Można zrobić metodę i dać set na private.
I get set to nie metody

Kopiuj
public class JakasKlasa
{
      public string Name {get; private set;}
      public void SetName(string name)
     {
           //validacja
           Name=name;
     }
}
edytowany 3x, ostatnio: szydlak
Aventus
  • Rejestracja:około 9 lat
  • Ostatnio:ponad 2 lata
  • Lokalizacja:UK
  • Postów:2235
1

Pytanie jest takie: Jak zdefiniować metodę get lub set, żeby wartość właściwości była zapisywana w samej właściwości, a nie w innym miejscu, ale jednocześnie zapisowi lub odczytowi towarzyszyły dodatkowe czynności?

Na dzien dzisiejszy tak sie nie da. Jesli chcesz miec walidacje to musisz miec pole do ktorego przypiszesz wartosc w setterze, i ktore zwrocisz w getterze. Zgodnie z konwencjami:

  • Publicznych pol sie nie uzywa, zawsze sie uzywa wlasciwosci.
  • Pola zaczynaja sie z malej litery, ewentualnie od podkreslnika (np. _name). To drugie to kwestia preferencji
  • Jesli masz bogaty model (rich domain model) to wlasciwosci powinny miec prywatne settery, tak aby nie mogly byc bezposrednio zmieniane. Zmiana (jak i walidacja) powinna byc dokonywana poprzez metode, jasno okreslajaca zamiar.

Na każdy złożony problem istnieje rozwiązanie które jest proste, szybkie i błędne.
ZK
Pól publicznych używa się ale ze słowem kluczowym const np. PI w klasie Match . const zawiera w sobie już static - tak dla ciekawości ;)
Aventus
Tak oczywiście, miałem bardziej na myśli "zwyczajne" przypadki użycia właściwości i pól. Swoją drogą i tak wolę używać właściwości w takich przypadkach ze względu na lepsze wsparcie IDE- łatwiej zobaczyć co używa danej właściwości.
AN
  • Rejestracja:prawie 19 lat
  • Ostatnio:około 7 godzin
0

Dziękuję za odpowiedź, temat uważam za wyczerpany.

somekind
Moderator
  • Rejestracja:około 17 lat
  • Ostatnio:około 7 godzin
  • Lokalizacja:Wrocław
0
andrzejlisek napisał(a):

Jak napisałem w pierwszym poście, właściwości można zdefiniować na dwa sposoby, gdzie w pierwszym implementuje się metody get i set, a drugi sposób, to jest zapis string xxx { get; set; }, który sprawia, że wartość właściwości jest zapisywana w samej właściwości (tak to widzi programista, a to, jak kompilator zinterpretuje ten zapis i co sobie wewnętrznie wygeneruje to już inna sprawa, która nie jest przedmiotem tego wątku).

Oczywiście, że jest przedmiotem tego wątku. Bo jeśli programista rozumie jak działają używane przez niego mechanizmy, to nie zadaje potem pytań sugerujących potrzebę wprowadzenia magii.

ZK
  • Rejestracja:prawie 7 lat
  • Ostatnio:5 miesięcy
  • Postów:273
0

Musisz sobie uświadomić że właściwość to są dwie ukryte metody pod postacią właściwości . A dane zapisuje się tylko w różnego rodzaju zmiennych.
Tak samo jak event to dwie ukryte metody i prywatna zmienna delegatowa ;)

Kopiuj
  class Klasa1
    {
        private int pole1;

        public int Wlasciwosc1
        {
            get
            {
                return pole1;
            }
            set
            {
                pole1 = value;
            }
        }

        event Delegat1 zdarzenie;
    }
}

.event ConsoleApp1.Delegat1 zdarzenie
{
.addon instance void ConsoleApp1.Klasa1::add_zdarzenie(class ConsoleApp1.Delegat1)
.removeon instance void ConsoleApp1.Klasa1::remove_zdarzenie(class ConsoleApp1.Delegat1)
}

Kopiuj

.property instance int32 Wlasciwosc1()
{
.get instance int32 ConsoleApp1.Klasa1::get_Wlasciwosc1()
.set instance void ConsoleApp1.Klasa1::set_Wlasciwosc1(int32)
}

Kopiuj
edytowany 3x, ostatnio: Zimny Krawiec
Kliknij, aby dodać treść...

Pomoc 1.18.8

Typografia

Edytor obsługuje składnie Markdown, w której pojedynczy akcent *kursywa* oraz _kursywa_ to pochylenie. Z kolei podwójny akcent **pogrubienie** oraz __pogrubienie__ to pogrubienie. Dodanie znaczników ~~strike~~ to przekreślenie.

Możesz dodać formatowanie komendami , , oraz .

Ponieważ dekoracja podkreślenia jest przeznaczona na linki, markdown nie zawiera specjalnej składni dla podkreślenia. Dlatego by dodać podkreślenie, użyj <u>underline</u>.

Komendy formatujące reagują na skróty klawiszowe: Ctrl+B, Ctrl+I, Ctrl+U oraz Ctrl+S.

Linki

By dodać link w edytorze użyj komendy lub użyj składni [title](link). URL umieszczony w linku lub nawet URL umieszczony bezpośrednio w tekście będzie aktywny i klikalny.

Jeżeli chcesz, możesz samodzielnie dodać link: <a href="link">title</a>.

Wewnętrzne odnośniki

Możesz umieścić odnośnik do wewnętrznej podstrony, używając następującej składni: [[Delphi/Kompendium]] lub [[Delphi/Kompendium|kliknij, aby przejść do kompendium]]. Odnośniki mogą prowadzić do Forum 4programmers.net lub np. do Kompendium.

Wspomnienia użytkowników

By wspomnieć użytkownika forum, wpisz w formularzu znak @. Zobaczysz okienko samouzupełniające nazwy użytkowników. Samouzupełnienie dobierze odpowiedni format wspomnienia, zależnie od tego czy w nazwie użytkownika znajduje się spacja.

Znaczniki HTML

Dozwolone jest używanie niektórych znaczników HTML: <a>, <b>, <i>, <kbd>, <del>, <strong>, <dfn>, <pre>, <blockquote>, <hr/>, <sub>, <sup> oraz <img/>.

Skróty klawiszowe

Dodaj kombinację klawiszy komendą notacji klawiszy lub skrótem klawiszowym Alt+K.

Reprezentuj kombinacje klawiszowe używając taga <kbd>. Oddziel od siebie klawisze znakiem plus, np <kbd>Alt+Tab</kbd>.

Indeks górny oraz dolny

Przykład: wpisując H<sub>2</sub>O i m<sup>2</sup> otrzymasz: H2O i m2.

Składnia Tex

By precyzyjnie wyrazić działanie matematyczne, użyj składni Tex.

<tex>arcctg(x) = argtan(\frac{1}{x}) = arcsin(\frac{1}{\sqrt{1+x^2}})</tex>

Kod źródłowy

Krótkie fragmenty kodu

Wszelkie jednolinijkowe instrukcje języka programowania powinny być zawarte pomiędzy obróconymi apostrofami: `kod instrukcji` lub ``console.log(`string`);``.

Kod wielolinijkowy

Dodaj fragment kodu komendą . Fragmenty kodu zajmujące całą lub więcej linijek powinny być umieszczone w wielolinijkowym fragmencie kodu. Znaczniki ``` lub ~~~ umożliwiają kolorowanie różnych języków programowania. Możemy nadać nazwę języka programowania używając auto-uzupełnienia, kod został pokolorowany używając konkretnych ustawień kolorowania składni:

```javascript
document.write('Hello World');
```

Możesz zaznaczyć również już wklejony kod w edytorze, i użyć komendy  by zamienić go w kod. Użyj kombinacji Ctrl+`, by dodać fragment kodu bez oznaczników języka.

Tabelki

Dodaj przykładową tabelkę używając komendy . Przykładowa tabelka składa się z dwóch kolumn, nagłówka i jednego wiersza.

Wygeneruj tabelkę na podstawie szablonu. Oddziel komórki separatorem ; lub |, a następnie zaznacz szablonu.

nazwisko;dziedzina;odkrycie
Pitagoras;mathematics;Pythagorean Theorem
Albert Einstein;physics;General Relativity
Marie Curie, Pierre Curie;chemistry;Radium, Polonium

Użyj komendy by zamienić zaznaczony szablon na tabelkę Markdown.

Lista uporządkowana i nieuporządkowana

Możliwe jest tworzenie listy numerowanych oraz wypunktowanych. Wystarczy, że pierwszym znakiem linii będzie * lub - dla listy nieuporządkowanej oraz 1. dla listy uporządkowanej.

Użyj komendy by dodać listę uporządkowaną.

1. Lista numerowana
2. Lista numerowana

Użyj komendy by dodać listę nieuporządkowaną.

* Lista wypunktowana
* Lista wypunktowana
** Lista wypunktowana (drugi poziom)

Składnia Markdown

Edytor obsługuje składnię Markdown, która składa się ze znaków specjalnych. Dostępne komendy, jak formatowanie , dodanie tabelki lub fragmentu kodu są w pewnym sensie świadome otaczającej jej składni, i postarają się unikać uszkodzenia jej.

Dla przykładu, używając tylko dostępnych komend, nie możemy dodać formatowania pogrubienia do kodu wielolinijkowego, albo dodać listy do tabelki - mogłoby to doprowadzić do uszkodzenia składni.

W pewnych odosobnionych przypadkach brak nowej linii przed elementami markdown również mógłby uszkodzić składnie, dlatego edytor dodaje brakujące nowe linie. Dla przykładu, dodanie formatowania pochylenia zaraz po tabelce, mogłoby zostać błędne zinterpretowane, więc edytor doda oddzielającą nową linię pomiędzy tabelką, a pochyleniem.

Skróty klawiszowe

Skróty formatujące, kiedy w edytorze znajduje się pojedynczy kursor, wstawiają sformatowany tekst przykładowy. Jeśli w edytorze znajduje się zaznaczenie (słowo, linijka, paragraf), wtedy zaznaczenie zostaje sformatowane.

  • Ctrl+B - dodaj pogrubienie lub pogrub zaznaczenie
  • Ctrl+I - dodaj pochylenie lub pochyl zaznaczenie
  • Ctrl+U - dodaj podkreślenie lub podkreśl zaznaczenie
  • Ctrl+S - dodaj przekreślenie lub przekreśl zaznaczenie

Notacja Klawiszy

  • Alt+K - dodaj notację klawiszy

Fragment kodu bez oznacznika

  • Alt+C - dodaj pusty fragment kodu

Skróty operujące na kodzie i linijkach:

  • Alt+L - zaznaczenie całej linii
  • Alt+, Alt+ - przeniesienie linijki w której znajduje się kursor w górę/dół.
  • Tab/⌘+] - dodaj wcięcie (wcięcie w prawo)
  • Shit+Tab/⌘+[ - usunięcie wcięcia (wycięcie w lewo)

Dodawanie postów:

  • Ctrl+Enter - dodaj post
  • ⌘+Enter - dodaj post (MacOS)