Zawartość plików nagłówkowych biblioteki standardowej

Zawartość plików nagłówkowych biblioteki standardowej
US
  • Rejestracja:około 10 lat
  • Ostatnio:prawie 10 lat
  • Postów:172
0

Hej

Otoz otworzylem sobie i zerknalem na plik naglowkowy biblioteki c, stdlib.h <- a chyba ten naglowek udostepnia wiele funkcji a jak patrzylem to ma tylko prawie 1000 linijek kodu, o co chodzi ? Moze odwoluje sie do jakis innych plikow w internecie albo do innych plikow ? jak tak to do jakich.

fasadin
  • Rejestracja:ponad 13 lat
  • Ostatnio:prawie 3 lata
  • Postów:4882
0

lekcja na dzis?

Statyczne i dynamiczne bibloteki.

Masz dostep tylko do headerow (.h) a linker wie ze implementacja jest w innym pliku.

Zellus
  • Rejestracja:prawie 13 lat
  • Ostatnio:około 4 lata
  • Lokalizacja:Wrocław
  • Postów:474
1

Plik nagłówkowy nie zawiera implementacji funkcji, a tylko ich deklaracje. Definicje tych funkcji umieszczane są w odpowiadających plikach źródłowych(*.c) i zwykle dostarczane do użytkownika w formie skompilowanej, zaszyte gdzieś w kompilatorze.

US
  • Rejestracja:około 10 lat
  • Ostatnio:prawie 10 lat
  • Postów:172
0

Aha, czyli moj kompilator gcc jest juz skompilowany razem z tymi funkcjami.

MO
  • Rejestracja:około 10 lat
  • Ostatnio:około 10 godzin
  • Lokalizacja:Tam gdzie jest (centy)metro...
0

Twój kompilator, oprócz tego że zajmuje się kompilacją kodu, wywołuje także wiele narzędzi dla niego zewnętrznych. Jednym z takich narzędzi jest linker (pol. konsolidator). Jak kompilator buduje plik z końcówką *.o, to deklaruje w tych plikach że będą używane wywołania (np. printf(), getc()...). Robi to na podstawie *.h.
Linker jak składa Ci program do postaci uruchamialnej z plików *.o, to łączy te pliki z biblioteką. Biblioteka to także plik binarny. Biblioteki (nie wiem jaki masz system) mają końcówki *.dll (win), *.so (*nix), *.lib (już raczej nie zobaczysz ale win), *.a (*nix). To w bibliotece masz te wszystkie wywołania których użyłeś w programie.
Ja uprościłem oczywiście żeby nie wchodzić w niepotrzebne szczegóły ale ... na pewno nie okłamałem :-)
Czyli, dokładnie, te wszystkie wywołania których używasz z *.h przychodzą z biblioteką standardową :-)


Każdy problem w informatyce można rozwiązać, dodając kolejny poziom pośredniości,z wyjątkiem problemu zbyt dużej liczby warstw pośredniości — David J. Wheeler
US
  • Rejestracja:około 10 lat
  • Ostatnio:prawie 10 lat
  • Postów:172
0

Czyli skad gcc bierze linker ? oraz co to te pliki *.o

MO
  • Rejestracja:około 10 lat
  • Ostatnio:około 10 godzin
  • Lokalizacja:Tam gdzie jest (centy)metro...
2

Linker gcc bierze z narzędzi nazywanych binutils. W zależności od tego w jakim systemie pracujesz, albo zobaczysz tę część oprogramowania jako oddzielną (np. w GNU/Linux), lub nie (np. używając MinGW pod Windows). W tych narzędziach jest np. asembler, programy diagnostyczne itp..
Pliki *.o, tworzone są przez Twoje IDE (nie wiem w czym pracujesz), poprzez wywołanie kompilatora gcc z przełącznikiem -c. Nawet pewnie tego nie zobaczysz jako oddzielny etap :-)
Np. ręczna kompilacja programu w C, złożonego z 2 plików to:

Kopiuj
gcc -c utils.c 
gcc -c main.c
gcc -o main main.o utils.o

W 1 linii powstaje plik utils.o, w 2 main.o. W 3 linii kompilator wywołuje program linkera do wykonania pracy związanej ze zbudowaniem programu do uruchomienia w systemie.

Taka praca etapami ma bardzo duży sens bo pozwala budować duże oprogramowanie i automatyzować czynności.

Przy budowanie *.o, pod spodem są jeszcze wykonywane etapy budowania programu :-) Na pierwszym etapie są rozwijane makra i włączane pliki *.h (zatrzymasz kompilator gcc na tym etapie przez -E ), na drugim tworzony jest program w assemblerze (-S) a dopiero na końcu asember buduje plik *.o :-)

Linker jak łączy *.o w jeden program, dodaje kod rozruchowy (swój własny *.o uruchamiający dla danego systemu) i łączy program ... z bibliotekami..

Słuchaj.. jak tak dalej mam pisać to elaborat wyjdzie... :-) Mam nadzieję że na tym etapie wystarczy :-)


Każdy problem w informatyce można rozwiązać, dodając kolejny poziom pośredniości,z wyjątkiem problemu zbyt dużej liczby warstw pośredniości — David J. Wheeler
US
  • Rejestracja:około 10 lat
  • Ostatnio:prawie 10 lat
  • Postów:172
0

tak, pomogles dzieki :)
Bo ja wlasnie kompiluje zawsze recznie programem g++, tylko ze ja na razie pisze tylko programy jedno plikowe to wyglada to tak g++ program.c i mam pytanie, czy da sie uruchomic g++ z takimi parametrami albo zrobic cos innego zeby pokazywal mi w outpucie kompilacji mojego programu co po kolei robi, te etapy co napisales, zeby to wszystko mi w terminalu pokazywal ?

edytowany 1x, ostatnio: _user
MO
  • Rejestracja:około 10 lat
  • Ostatnio:około 10 godzin
  • Lokalizacja:Tam gdzie jest (centy)metro...
0

Zaraz zaraz. Wątek w dziale C. Więc przykłady w C :-)

Zakładam że pracujesz w systemie GNU/Linux lub z kompilatorem MinGW i masz skonfigurowane poprawnie ścieżki do narzędzi.

Puryści proszę nie bić za koszmarny maksymalnie kod. Ma być demonstracją co i jak się rozwija, co widać w ABI itp. Z poprawnym tworzeniem kodu nie ma nic wspólnego a ty początkujący nie wzoruj się na takim tworzeniu oprogramowania.
Oto przykład main.c:

Kopiuj
#include <stdio.h>

#define OTO_STALA 5
#define OTO_MAKRO(x) printf("Jestem makro OTO_MAKRO i przekazano mi %d\n", x);

/* Zmienne różne... */
int globalna_zerowana;
int globalna = 12;
static int statyczna_zerowana; 
static int statyczna = 333;

typedef long typek_t;

/* Funkcje różne ... */
void funkcja_z_int(int argument) {
    printf("Oto ja %s z int = %d\n", __FUNCTION__, argument);
}

void funkcja() {
    ;
}

static void funkcja_statyczna() {
    ;
}

int main(void) {

    typek_t zmienna = 7682892;

    printf("Zmienne ...\n");
    printf("globalna_zerowana = %d\n", globalna_zerowana);
    printf("globalna = %d\n", globalna);
    printf("statyczna_zerowana = %d\n", statyczna_zerowana);
    printf("statyczna = %d\n", statyczna);
    printf("A teraz sobie wywołamy... \n");
    funkcja_z_int(12);
    printf("A teraz funkcja()\n");
    funkcja();
    printf("A teraz funkcja_statyczna()\n);
    funkcja_statyczna();
    printf("A teraz makro\n");
    OTO_MAKRO(OTO_STALA);
    printf("typek_t zmienna = %ld\n", zmienna);
    return 0;
}

Zatrzymanie kompilatora na etapie (1)włączenia plików i rozwinięcia makr:

Kopiuj
gcc -E -o main.E main.c

Zatrzymanie na etapie generowania (2)asemblera po (1) włączeniu i rozwinięciu makr:

Kopiuj
gcc -S -o main.S main.c

Zatrzymanie na etapie budowy (3)pliku obiektowego po (1)włączeniu i rozwinięciu makr i (2)wygenerowaniu asemblera:

Kopiuj
gcc -c -o main.o main.c

Przy tym ostatnim możesz nie podawać -o bo sam wie że ma zbudować main.o
Zatrzymanie na etapie zbudowanego programu po (1) , (2) i (3):

Kopiuj
gcc -o main main.c

Zerknij teraz do main.E i main.S ... tylko się nie przeraź (tym pierwszym). Poszukaj makr, zmiennych, funkcji... zobacz co się z nimi dzieje.

A teraz ABI (ang. Application Binary Interface)

Wyświetlenie symboli w pliku *.o:

Kopiuj
objdump -t main.o

Wyświetlenie symboli ładowanych dynamicznie z pliku main:

Kopiuj
objdump -T main

Wyświetlenie sekcji w pliku *.o

Kopiuj
objdump -x main.o

Dezasemblacja pliku main:

Kopiuj
objdump -d main

Tryb "gadatliwego" linkera przy kompilacji: (tu zobaczysz jakie dodatkowe pliki włącza, skąd i kiedy.. )

Kopiuj
gcc -Wl,--verbose -o main main.c

Także popatrz czy "widać" static, jakie funkcje widać itp..

I na koniec, wisienka :-) Kompilowanie programu w trybie gdzie będziesz widział jak wygląda program w C i asembler:

Kopiuj
gcc -g1 -o main main.c
objdump -S main

To są bardzo szerokie zagadnienia. Każdego opisać nie sposób w poście na forum. Zaraz będziesz pytał co oznacza g,w,F,O w wyjściu komend. Odsyłam do manuali i dokumentacji. Ale już po tym co napisałem, możesz zrozumieć jak działa kompilator :-)
Smacznego :-)


Każdy problem w informatyce można rozwiązać, dodając kolejny poziom pośredniości,z wyjątkiem problemu zbyt dużej liczby warstw pośredniości — David J. Wheeler
Endrju
  • Rejestracja:około 22 lata
  • Ostatnio:ponad rok
1

Szczególowy opis tego co powinno dziać się podczas kompilacji z punktu widzenia języka jest w standardzie. C11 - 5.1.1.2 "Translation phases".

Dla GCC tutaj masz skrócony opis kolejnych kroków kompilacji z punktu widzenia kompilatora: https://gcc.gnu.org/onlinedocs/gccint/Passes.html

Aby zachować wszystkie pliki, które zostają utworzone podczas kompilacji użyj opcji -save-temps. Zostanie zachowany plik po pracy preprocesora (.i), po kompilacji ale przed assmblerem (.S) i przed linkowaniem (.o). Warto pamiętać o opcji -masm=intel, bo inaczej w ASM składnia AT&T wypala oczy.
Można też uzyskać informacje o wszystkich etapach optymalizacji za pomocą opcji -v -Q -fdump-passes -fopt-info-all-optall -fdump-tree-all-all -fdump-rtl-all -fdump-ipa-all -Wl,--verbose. Tych opcji jest w sumie więcej nawet i do tego można wycisnąć z nich jeszcze więcej szczegółów, ale do tego odsyłam do manuala GCC. Uwaga: to potrafi wygenerowac masę plików i łatwo się w tym zgubić.


"(...) otherwise, the behavior is undefined".
edytowany 6x, ostatnio: Endrju
Kliknij, aby dodać treść...

Pomoc 1.18.8

Typografia

Edytor obsługuje składnie Markdown, w której pojedynczy akcent *kursywa* oraz _kursywa_ to pochylenie. Z kolei podwójny akcent **pogrubienie** oraz __pogrubienie__ to pogrubienie. Dodanie znaczników ~~strike~~ to przekreślenie.

Możesz dodać formatowanie komendami , , oraz .

Ponieważ dekoracja podkreślenia jest przeznaczona na linki, markdown nie zawiera specjalnej składni dla podkreślenia. Dlatego by dodać podkreślenie, użyj <u>underline</u>.

Komendy formatujące reagują na skróty klawiszowe: Ctrl+B, Ctrl+I, Ctrl+U oraz Ctrl+S.

Linki

By dodać link w edytorze użyj komendy lub użyj składni [title](link). URL umieszczony w linku lub nawet URL umieszczony bezpośrednio w tekście będzie aktywny i klikalny.

Jeżeli chcesz, możesz samodzielnie dodać link: <a href="link">title</a>.

Wewnętrzne odnośniki

Możesz umieścić odnośnik do wewnętrznej podstrony, używając następującej składni: [[Delphi/Kompendium]] lub [[Delphi/Kompendium|kliknij, aby przejść do kompendium]]. Odnośniki mogą prowadzić do Forum 4programmers.net lub np. do Kompendium.

Wspomnienia użytkowników

By wspomnieć użytkownika forum, wpisz w formularzu znak @. Zobaczysz okienko samouzupełniające nazwy użytkowników. Samouzupełnienie dobierze odpowiedni format wspomnienia, zależnie od tego czy w nazwie użytkownika znajduje się spacja.

Znaczniki HTML

Dozwolone jest używanie niektórych znaczników HTML: <a>, <b>, <i>, <kbd>, <del>, <strong>, <dfn>, <pre>, <blockquote>, <hr/>, <sub>, <sup> oraz <img/>.

Skróty klawiszowe

Dodaj kombinację klawiszy komendą notacji klawiszy lub skrótem klawiszowym Alt+K.

Reprezentuj kombinacje klawiszowe używając taga <kbd>. Oddziel od siebie klawisze znakiem plus, np <kbd>Alt+Tab</kbd>.

Indeks górny oraz dolny

Przykład: wpisując H<sub>2</sub>O i m<sup>2</sup> otrzymasz: H2O i m2.

Składnia Tex

By precyzyjnie wyrazić działanie matematyczne, użyj składni Tex.

<tex>arcctg(x) = argtan(\frac{1}{x}) = arcsin(\frac{1}{\sqrt{1+x^2}})</tex>

Kod źródłowy

Krótkie fragmenty kodu

Wszelkie jednolinijkowe instrukcje języka programowania powinny być zawarte pomiędzy obróconymi apostrofami: `kod instrukcji` lub ``console.log(`string`);``.

Kod wielolinijkowy

Dodaj fragment kodu komendą . Fragmenty kodu zajmujące całą lub więcej linijek powinny być umieszczone w wielolinijkowym fragmencie kodu. Znaczniki ``` lub ~~~ umożliwiają kolorowanie różnych języków programowania. Możemy nadać nazwę języka programowania używając auto-uzupełnienia, kod został pokolorowany używając konkretnych ustawień kolorowania składni:

```javascript
document.write('Hello World');
```

Możesz zaznaczyć również już wklejony kod w edytorze, i użyć komendy  by zamienić go w kod. Użyj kombinacji Ctrl+`, by dodać fragment kodu bez oznaczników języka.

Tabelki

Dodaj przykładową tabelkę używając komendy . Przykładowa tabelka składa się z dwóch kolumn, nagłówka i jednego wiersza.

Wygeneruj tabelkę na podstawie szablonu. Oddziel komórki separatorem ; lub |, a następnie zaznacz szablonu.

nazwisko;dziedzina;odkrycie
Pitagoras;mathematics;Pythagorean Theorem
Albert Einstein;physics;General Relativity
Marie Curie, Pierre Curie;chemistry;Radium, Polonium

Użyj komendy by zamienić zaznaczony szablon na tabelkę Markdown.

Lista uporządkowana i nieuporządkowana

Możliwe jest tworzenie listy numerowanych oraz wypunktowanych. Wystarczy, że pierwszym znakiem linii będzie * lub - dla listy nieuporządkowanej oraz 1. dla listy uporządkowanej.

Użyj komendy by dodać listę uporządkowaną.

1. Lista numerowana
2. Lista numerowana

Użyj komendy by dodać listę nieuporządkowaną.

* Lista wypunktowana
* Lista wypunktowana
** Lista wypunktowana (drugi poziom)

Składnia Markdown

Edytor obsługuje składnię Markdown, która składa się ze znaków specjalnych. Dostępne komendy, jak formatowanie , dodanie tabelki lub fragmentu kodu są w pewnym sensie świadome otaczającej jej składni, i postarają się unikać uszkodzenia jej.

Dla przykładu, używając tylko dostępnych komend, nie możemy dodać formatowania pogrubienia do kodu wielolinijkowego, albo dodać listy do tabelki - mogłoby to doprowadzić do uszkodzenia składni.

W pewnych odosobnionych przypadkach brak nowej linii przed elementami markdown również mógłby uszkodzić składnie, dlatego edytor dodaje brakujące nowe linie. Dla przykładu, dodanie formatowania pochylenia zaraz po tabelce, mogłoby zostać błędne zinterpretowane, więc edytor doda oddzielającą nową linię pomiędzy tabelką, a pochyleniem.

Skróty klawiszowe

Skróty formatujące, kiedy w edytorze znajduje się pojedynczy kursor, wstawiają sformatowany tekst przykładowy. Jeśli w edytorze znajduje się zaznaczenie (słowo, linijka, paragraf), wtedy zaznaczenie zostaje sformatowane.

  • Ctrl+B - dodaj pogrubienie lub pogrub zaznaczenie
  • Ctrl+I - dodaj pochylenie lub pochyl zaznaczenie
  • Ctrl+U - dodaj podkreślenie lub podkreśl zaznaczenie
  • Ctrl+S - dodaj przekreślenie lub przekreśl zaznaczenie

Notacja Klawiszy

  • Alt+K - dodaj notację klawiszy

Fragment kodu bez oznacznika

  • Alt+C - dodaj pusty fragment kodu

Skróty operujące na kodzie i linijkach:

  • Alt+L - zaznaczenie całej linii
  • Alt+, Alt+ - przeniesienie linijki w której znajduje się kursor w górę/dół.
  • Tab/⌘+] - dodaj wcięcie (wcięcie w prawo)
  • Shit+Tab/⌘+[ - usunięcie wcięcia (wycięcie w lewo)

Dodawanie postów:

  • Ctrl+Enter - dodaj post
  • ⌘+Enter - dodaj post (MacOS)