Różnica między stosowaniem "new" a stosowaniem przedrostka "&"

Różnica między stosowaniem "new" a stosowaniem przedrostka "&"
FI
  • Rejestracja:ponad 13 lat
  • Ostatnio:ponad rok
  • Postów:684
0

Tak jak w temacie. Wiem do czego służy słowo kluczowe "new". Przydziela on do zmiennej wskaźnikowej obszar pamięci i zwraca adres tego obszaru.

Nie rozumiem jednak jak mam zatem widzieć np. coś takiego pPointer= &coś; Przecież zapis &coś zwraca mi w efekcie adres mojego cosia, czy nie tak?

No to czym różni się np. "new int;"

od takiego czegoś:

int coś=0;
int *pPointer;
pPointer=&coś;

?

M2
  • Rejestracja:ponad 13 lat
  • Ostatnio:prawie 12 lat
  • Postów:123
0

& to operator pobrania adresu. Używa się go do już istniejących zmiennych. Natomiast new zwraca adres nowego, dynamicznie przydzielonego (czyli w czasie działania programu) obszaru pamięci.

rincewind
Operator wyluskania to akurat *. Poza tym dereferencja jest szerzej uzywanym i bardziej intuicyjnym terminem. Spolszczanie terminologii na sile to zuo.
RE
Moderator
  • Rejestracja:około 18 lat
  • Ostatnio:12 miesięcy
0

new zwraca ci adres do nowego obszaru pamięci, który został ci właśnie przydzielony, a operator ampersandu daje adres już istniejącego obiektu. To jest ta różnica, z resztą jak sam zauważyłeś.
To, dlaczego inicjując wskaźnik stosujemy czasem new, a czasem pobieramy adres istniejącego obiektu zależy np. od sposobu alokacji tej pamięci. W przykładzie powyżej pamięć pod zmienną coś została automatycznie zaalkowana na stosie. Jest on po pierwsze ograniczony pojemnością, a po drugie, kawałek stosu należący do tej konkretnej funkcji przestanie istnieć po jej zakończeniu. Dlatego niektóre obiekty / zmienne chcemy trzymać na stercie - dużej, wspólnej przestrzeni na dane w obrębie całego programu. I po to jest nam potrzebny new.

FI
Czyli *pPointer=&coś" to stos, a "new" to przydzielenie nowego obszaru pamięci na stercie, zgadza się?
FI
To mam jeszcze jedno. Czy w ogóle istnieje coś takiego jak korzystanie z obszaru sterty > przed uruchomieniem programu <??
FI
Mam wrażenie, że zadałem dość głupie pytanie, na które odpowiedział mi z resztą Michał_2.
FI
  • Rejestracja:ponad 13 lat
  • Ostatnio:ponad rok
  • Postów:684
0
michal_2 napisał(a):

& to operator pobrania adresu. Używa się go do już istniejących zmiennych. Natomiast new zwraca adres nowego, dynamicznie przydzielonego (czyli w czasie działania programu) obszaru pamięci.

Tzn. tak: mam zmienną np "int a" oraz "&a" i owy ->&<- pobiera adres zmiennej a. Ok. I to jest jeszcze przed uruchomieniem programu.

Natomiast new przydziela obszar pamięci oraz zwraca jego adres dopiero po uruchomieniu?? Czy o to chodzi?

hauleth
Adres zmiennej jest pobierany zawsze w czasie działania programu lub jego uruchomienia.
FI
  • Rejestracja:ponad 13 lat
  • Ostatnio:ponad rok
  • Postów:684
0

Dobra, słuchajcie...to reasumując.

Ten przedrostek "&" zwraca adres np. &coś <- mojego cosia. Jednak kiełbasi mi się to ze słowem "new" dlatego, że zmienna "coś" również jest nową zmienną i również tak jakby zostaje jej przydzielony pewien NOWY obszar pamięci.

Przestaje natomiast mi się to wszystko kiełbasić, gdy rozróżnię dwie osobne sprawy: stos i stertę. Tamto z cosiem rozumiem, że dotyczy stosu. Natomiast new rozumiem, że dotyczy sterty oraz przydzielenia na stercie konkretnego nowego obszaru pamięci.

Tak to właśnie widzę.

RE
Dobrze widzisz.
0

[Cholera, sorry, wysłało za wcześnie]

Źle widzisz.

Kopiuj
struct Zuo {
  int zue;
  int zuo;
};

int main() {
    Zuo *zuo = new Zuo();
    int &wtf = &zuo->zue; // stos czy sterta?
}
0

Ekhm, miał byś wskaźnik, nie referencja...

Kopiuj
int *wtf = &zuo->zue; // stos czy sterta?
Azarien
  • Rejestracja:ponad 21 lat
  • Ostatnio:około 2 godziny
2
Kopiuj
int main()
{
    Zuo zua; // obiekt stworzony na stosie
    Zuo *zui; // wskaźnik na stosie
    Zuo *zuu = new Zuo(); // wskaźnik na stosie, obiekt stworzony na stercie
    Zuo *zue = &zua; // wskaźnik na stosie, istniejący obiekt na stosie
    Zuo *zuo = zuu; // wskaźnik na stosie, istniejący obiekt na stercie

    delete zuu;
}
Kliknij, aby dodać treść...

Pomoc 1.18.8

Typografia

Edytor obsługuje składnie Markdown, w której pojedynczy akcent *kursywa* oraz _kursywa_ to pochylenie. Z kolei podwójny akcent **pogrubienie** oraz __pogrubienie__ to pogrubienie. Dodanie znaczników ~~strike~~ to przekreślenie.

Możesz dodać formatowanie komendami , , oraz .

Ponieważ dekoracja podkreślenia jest przeznaczona na linki, markdown nie zawiera specjalnej składni dla podkreślenia. Dlatego by dodać podkreślenie, użyj <u>underline</u>.

Komendy formatujące reagują na skróty klawiszowe: Ctrl+B, Ctrl+I, Ctrl+U oraz Ctrl+S.

Linki

By dodać link w edytorze użyj komendy lub użyj składni [title](link). URL umieszczony w linku lub nawet URL umieszczony bezpośrednio w tekście będzie aktywny i klikalny.

Jeżeli chcesz, możesz samodzielnie dodać link: <a href="link">title</a>.

Wewnętrzne odnośniki

Możesz umieścić odnośnik do wewnętrznej podstrony, używając następującej składni: [[Delphi/Kompendium]] lub [[Delphi/Kompendium|kliknij, aby przejść do kompendium]]. Odnośniki mogą prowadzić do Forum 4programmers.net lub np. do Kompendium.

Wspomnienia użytkowników

By wspomnieć użytkownika forum, wpisz w formularzu znak @. Zobaczysz okienko samouzupełniające nazwy użytkowników. Samouzupełnienie dobierze odpowiedni format wspomnienia, zależnie od tego czy w nazwie użytkownika znajduje się spacja.

Znaczniki HTML

Dozwolone jest używanie niektórych znaczników HTML: <a>, <b>, <i>, <kbd>, <del>, <strong>, <dfn>, <pre>, <blockquote>, <hr/>, <sub>, <sup> oraz <img/>.

Skróty klawiszowe

Dodaj kombinację klawiszy komendą notacji klawiszy lub skrótem klawiszowym Alt+K.

Reprezentuj kombinacje klawiszowe używając taga <kbd>. Oddziel od siebie klawisze znakiem plus, np <kbd>Alt+Tab</kbd>.

Indeks górny oraz dolny

Przykład: wpisując H<sub>2</sub>O i m<sup>2</sup> otrzymasz: H2O i m2.

Składnia Tex

By precyzyjnie wyrazić działanie matematyczne, użyj składni Tex.

<tex>arcctg(x) = argtan(\frac{1}{x}) = arcsin(\frac{1}{\sqrt{1+x^2}})</tex>

Kod źródłowy

Krótkie fragmenty kodu

Wszelkie jednolinijkowe instrukcje języka programowania powinny być zawarte pomiędzy obróconymi apostrofami: `kod instrukcji` lub ``console.log(`string`);``.

Kod wielolinijkowy

Dodaj fragment kodu komendą . Fragmenty kodu zajmujące całą lub więcej linijek powinny być umieszczone w wielolinijkowym fragmencie kodu. Znaczniki ``` lub ~~~ umożliwiają kolorowanie różnych języków programowania. Możemy nadać nazwę języka programowania używając auto-uzupełnienia, kod został pokolorowany używając konkretnych ustawień kolorowania składni:

```javascript
document.write('Hello World');
```

Możesz zaznaczyć również już wklejony kod w edytorze, i użyć komendy  by zamienić go w kod. Użyj kombinacji Ctrl+`, by dodać fragment kodu bez oznaczników języka.

Tabelki

Dodaj przykładową tabelkę używając komendy . Przykładowa tabelka składa się z dwóch kolumn, nagłówka i jednego wiersza.

Wygeneruj tabelkę na podstawie szablonu. Oddziel komórki separatorem ; lub |, a następnie zaznacz szablonu.

nazwisko;dziedzina;odkrycie
Pitagoras;mathematics;Pythagorean Theorem
Albert Einstein;physics;General Relativity
Marie Curie, Pierre Curie;chemistry;Radium, Polonium

Użyj komendy by zamienić zaznaczony szablon na tabelkę Markdown.

Lista uporządkowana i nieuporządkowana

Możliwe jest tworzenie listy numerowanych oraz wypunktowanych. Wystarczy, że pierwszym znakiem linii będzie * lub - dla listy nieuporządkowanej oraz 1. dla listy uporządkowanej.

Użyj komendy by dodać listę uporządkowaną.

1. Lista numerowana
2. Lista numerowana

Użyj komendy by dodać listę nieuporządkowaną.

* Lista wypunktowana
* Lista wypunktowana
** Lista wypunktowana (drugi poziom)

Składnia Markdown

Edytor obsługuje składnię Markdown, która składa się ze znaków specjalnych. Dostępne komendy, jak formatowanie , dodanie tabelki lub fragmentu kodu są w pewnym sensie świadome otaczającej jej składni, i postarają się unikać uszkodzenia jej.

Dla przykładu, używając tylko dostępnych komend, nie możemy dodać formatowania pogrubienia do kodu wielolinijkowego, albo dodać listy do tabelki - mogłoby to doprowadzić do uszkodzenia składni.

W pewnych odosobnionych przypadkach brak nowej linii przed elementami markdown również mógłby uszkodzić składnie, dlatego edytor dodaje brakujące nowe linie. Dla przykładu, dodanie formatowania pochylenia zaraz po tabelce, mogłoby zostać błędne zinterpretowane, więc edytor doda oddzielającą nową linię pomiędzy tabelką, a pochyleniem.

Skróty klawiszowe

Skróty formatujące, kiedy w edytorze znajduje się pojedynczy kursor, wstawiają sformatowany tekst przykładowy. Jeśli w edytorze znajduje się zaznaczenie (słowo, linijka, paragraf), wtedy zaznaczenie zostaje sformatowane.

  • Ctrl+B - dodaj pogrubienie lub pogrub zaznaczenie
  • Ctrl+I - dodaj pochylenie lub pochyl zaznaczenie
  • Ctrl+U - dodaj podkreślenie lub podkreśl zaznaczenie
  • Ctrl+S - dodaj przekreślenie lub przekreśl zaznaczenie

Notacja Klawiszy

  • Alt+K - dodaj notację klawiszy

Fragment kodu bez oznacznika

  • Alt+C - dodaj pusty fragment kodu

Skróty operujące na kodzie i linijkach:

  • Alt+L - zaznaczenie całej linii
  • Alt+, Alt+ - przeniesienie linijki w której znajduje się kursor w górę/dół.
  • Tab/⌘+] - dodaj wcięcie (wcięcie w prawo)
  • Shit+Tab/⌘+[ - usunięcie wcięcia (wycięcie w lewo)

Dodawanie postów:

  • Ctrl+Enter - dodaj post
  • ⌘+Enter - dodaj post (MacOS)