Iteracja po dynamicznie alokowanej tablicy

Rejestracja:ponad 5 lat
Ostatnio:prawie 4 lata
Postów:4

Witam, prosiłbym o naprowadzenie mnie na poprawny tok rozumowania. Mianowicie, mam poniższą funkcję:

Kopiuj

int * apply_all(const int * const arr1, size_t size1, const int * const arr2, size_t size2){
	int* arr3 = new int[size1*size2];
	for (size_t i{ 0 }, k{ 0 }; i < size1; i++) {
		for (size_t j{ 0 }; j < size2; j++, k++) {
			arr3[k] = arr1[i] * arr2[j];
		}
	}
	return arr3;
}

I kombinuję teraz nad modyfikacją jej, a dokładniej chodzi mi sposób iterowania po arr3. Jak widać, używam zmiennej k, ale chciałbym zrobić to jakoś za pomocą notacji offsetowej i wpadłem na pomysł użycia:

Kopiuj

*arr3++

Tylko oczywiście dostaje jakieś śmieciowe wyniki. W takim razie arr3 nie posiada początkowego adresu tablicy na stercie? To co znajduje się w arr3 po zainicjalizowaniu?

c7

2019-11-14 13:29

c72019-11-14 13:29

Rejestracja:prawie 11 lat
Ostatnio:ponad rok
Postów:89

Tylko oczywiście dostaje jakieś śmieciowe wyniki.

Odpowiedź znajduje się tutaj:
Jaka operacja zostanie wykonana jako pierwsza w przypadku: *arr3++ ?
(*arr3)++ czy *(arr3++)

W takim razie arr3 nie posiada początkowego adresu tablicy na stercie

Na samym początku tak, ale jeśli potem inkrementujesz pointer (czyli go przesuwasz), to nie.

Edit:

Możesz zrobić pomocniczy pointer do iteracji po tablicy i koniecznie zwracać ten, który pointuje na początek.

edytowany 2x, ostatnio: c7 2019-11-14 13:38

TomaszLiMoon

2019-11-14 13:38

TomaszLiMoon2019-11-14 13:38

Rejestracja:prawie 10 lat
Ostatnio:około 14 godzin
Postów:530

Używając

Kopiuj

*arr3++

po zakończeniu pętli, zwracasz wskaźnik pokazujący adres znajdujący się za adresem ostatniego elementu tablicy.
Czytanie wartości z poza zakresu powoduje wyświetlanie różne śmieci, a zapisywanie prowadzi do UB.

Jeżeli chcesz używać tej notacji to powinieneś zapisać adres tej tablicy.

Kopiuj

int * apply_all(const int * const arr1, size_t size1, const int * const arr2, size_t size2){
    int* const arr3 = new int[size1*size2];
    int* iter = arr3;
    for (int i=0 ; i < size1; ++i) {
        for (int j=0 ; j < size2; ++j) {
            *iter++ = arr1[i] * arr2[j];
        }
    }
    return arr3;
}

Lepszym rozwiązanie jest tutaj użycie vectora, gdyż nie musisz się w tym przypadku zamartwić zwalnianiem i przydzielaniem pamięci oraz pilnowaniem zakresów tablic, co w dłuższej perspektywie uchroni cię od wielu nieprzyjemnych błędów.

Kopiuj

vector<int> multiply( const vector<int>& arr1 , const vector<int>& arr2 )
{
    vector<int> result;

    for( const auto& element1 : arr1 )
    {
        for( const auto& element2 : arr2 )
        {
            result.push_back(element1*element2);
        }
    }

    return result;
}

MarekR22

2019-11-14 13:42

MarekR222019-11-14 13:42

Moderator C/C++

Rejestracja:około 17 lat
Ostatnio:8 minut

A ja proponuje porzucić C na rzecz C++ i pisać kod bez cudów typu const int * const arr1 new int[size1*size2]; (twój kod używa C++, ale jest pisany tak jakby to było C).
Po to masz std::vector std::array std:span (c++20), żeby z nich korzystać.
Albo jeszcze lepiej zamknąć tą funkcjonalność w jakiejś klasie lub szablonie, żeby się z tego łatwo korzystało.

Polecam lekturę: https://dsp.krzaq.cc/post/176/ucze-sie-cxx-kiedy-uzywac-new-i-delete/

edytowany 3x, ostatnio: MarekR22 2019-11-14 13:47

AnyKtokolwiek 2019-11-14 13:46

Popieram. Lub jeśli musi być to własnoręczne (w szkołach), zrobić własną obiektową enkapsulację

c7 2019-11-14 13:55

Wiem, że to skrót myślowy, ale.. w C nie ma new/delete :P Dodatkowo, mogę polecić to: Cpp Guidelines

Sunnydev 2019-11-14 16:15

jestem pewien, że jakby na necie byłyby kursy nowoczesnego cpp i "młodzi" wykładowcy na studiach, to taki problem by nie istniał, ale chyba za dużo wymagam.

c7 2019-11-14 18:33

Jeśli chodzi o studia - to chyba jednak warto wiedzieć o co chodzi z tymi wskaźnikami - takie jest przynajmniej moje zdanie. W tych uczelnianych zadaniach chodzi bardziej o zrozumienie mechaniki, niż o wyrobienie nawyków. Fakt, że na (większości) uczelni nie uczą dobrych praktyk wynika z tego, że prowadzący nigdy nie potrzebowali(?) dobrych praktyk (albo nikt im ich nie pokazał?).

suicidal boy

2019-11-14 13:56

suicidal boy2019-11-14 13:56

Rejestracja:ponad 5 lat
Ostatnio:prawie 4 lata
Postów:4

c7 napisał(a):

Tylko oczywiście dostaje jakieś śmieciowe wyniki.

Odpowiedź znajduje się tutaj:
Jaka operacja zostanie wykonana jako pierwsza w przypadku: *arr3++ ?
(*arr3)++ czy *(arr3++)

W takim razie arr3 nie posiada początkowego adresu tablicy na stercie

Na samym początku tak, ale jeśli potem inkrementujesz pointer (czyli go przesuwasz), to nie.

Edit:

Możesz zrobić pomocniczy pointer do iteracji po tablicy i koniecznie zwracać ten, który pointuje na początek.

A faktycznie, operatory mają taki sam priorytet ale odczytujemy od prawej do lewej, czyli najpierw przechodzę o 4 bajty w prawo a potem dopiero odczytuję wartość. Ale nawet jeśli pomijam pierwsze bajty, i wychodzę poza zakres to i tak powinienem mieć część wyników prawidłowych, a cały output to śmieciowe adresy. Nie rozumiem dlaczego tak się dzieje.

TomaszLiMoon napisał(a):

Używając
Kopiuj
*arr3++
po zakończeniu pętli, zwracasz wskaźnik pokazujący adres znajdujący się za adresem ostatniego elementu tablicy.
Czytanie wartości z poza zakresu powoduje wyświetlanie różne śmieci, a zapisywanie prowadzi do UB.

Jeżeli chcesz używać tej notacji to powinieneś zapisać adres tej tablicy.
Kopiuj
int * apply_all(const int * const arr1, size_t size1, const int * const arr2, size_t size2){
 int* const arr3 = new int[size1*size2];
 int* iter = arr3;
 for (int i=0 ; i < size1; ++i) {
 for (int j=0 ; j < size2; ++j) {
 *iter++ = arr1[i] * arr2[j];
 }
 }
 return arr3;
}
Lepszym rozwiązanie jest tutaj użycie vectora, gdyż nie musisz się w tym przypadku zamartwić zwalnianiem i przydzielaniem pamięci oraz pilnowaniem zakresów tablic, co w dłuższej perspektywie uchroni cię od wielu nieprzyjemnych błędów.
Kopiuj
vector<int> multiply( const vector<int>& arr1 , const vector<int>& arr2 )
{
 vector<int> result;

 for( const auto& element1 : arr1 )
 {
 for( const auto& element2 : arr2 )
 {
 result.push_back(element1*element2);
 }
 }

 return result;
}

Wiem o możliwości użycia wektorów, ale chciałbym opanować i rozumieć dokładnie dynamiczne przydzielanie pamięci od fundamentów. Więc taka sama sprawa jak wyżej, nawet pomimo wychodzenia poza zakres i pomijana pierwszych 4 bajtów, każdy wynik to jakiś śmieciowy adres. Wydaje mi się, że środkowy przedział powinien mieć prawidłowe wartości? (chyba, że umyka mi gdzieś jakaś ważna zasada)

c7

2019-11-14 14:00

c72019-11-14 14:00

Rejestracja:prawie 11 lat
Ostatnio:ponad rok
Postów:89

c7 napisał(a):

Edit:

Możesz zrobić pomocniczy pointer do iteracji po tablicy i koniecznie zwracać ten, który pointuje na początek.

Spróbuj zwrócić pointer na początek.

Wydaje mi się, że środkowy przedział powinien mieć prawidłowe wartości? (chyba, że umyka mi gdzieś jakaś ważna zasada)

Inkrementujesz swój wskaźnik, który zwracasz, czyli na końcu zwracasz wskaźnik za miejsce, które Cię interesuje.

suicidal boy

2019-11-14 15:02

suicidal boy2019-11-14 15:02

Rejestracja:ponad 5 lat
Ostatnio:prawie 4 lata
Postów:4

c7 napisał(a):

c7 napisał(a):

Edit:

Możesz zrobić pomocniczy pointer do iteracji po tablicy i koniecznie zwracać ten, który pointuje na początek.

Spróbuj zwrócić pointer na początek.

Wydaje mi się, że środkowy przedział powinien mieć prawidłowe wartości? (chyba, że umyka mi gdzieś jakaś ważna zasada)

Inkrementujesz swój wskaźnik, który zwracasz, czyli na końcu zwracasz wskaźnik za miejsce, które Cię interesuje.

Faktycznie, przecież modyfikuje arr3 a potem zwracam ten sam adres, który powinien być nienaruszony i wskazywać na początek tablicy w pamięci...... Dzięki wszystkim za pomoc, dopiero teraz załapałem błąd.

Liczba odpowiedzi na stronę

Treść *

Treść

Podgląd

Kliknij, aby dodać treść...

Kliknij, aby dodać załącznik lub wklej ze schowka.

Instrukcja obsługi Markdown

Pomoc 1.18.8

Typografia

Edytor obsługuje składnie Markdown, w której pojedynczy akcent *kursywa* oraz _kursywa_ to pochylenie. Z kolei podwójny akcent **pogrubienie** oraz __pogrubienie__ to pogrubienie. Dodanie znaczników ~~strike~~ to przekreślenie.

Możesz dodać formatowanie komendami , , oraz .

Ponieważ dekoracja podkreślenia jest przeznaczona na linki, markdown nie zawiera specjalnej składni dla podkreślenia. Dlatego by dodać podkreślenie, użyj underline.

Komendy formatujące reagują na skróty klawiszowe: Ctrl+B, Ctrl+I, Ctrl+U oraz Ctrl+S.

Linki

By dodać link w edytorze użyj komendy lub użyj składni [title](link). URL umieszczony w linku lub nawet URL umieszczony bezpośrednio w tekście będzie aktywny i klikalny.

Jeżeli chcesz, możesz samodzielnie dodać link: <a href="link">title</a>.

Wewnętrzne odnośniki

Możesz umieścić odnośnik do wewnętrznej podstrony, używając następującej składni: [[Delphi/Kompendium]] lub [[Delphi/Kompendium|kliknij, aby przejść do kompendium]]. Odnośniki mogą prowadzić do Forum 4programmers.net lub np. do Kompendium.

Wspomnienia użytkowników

By wspomnieć użytkownika forum, wpisz w formularzu znak @. Zobaczysz okienko samouzupełniające nazwy użytkowników. Samouzupełnienie dobierze odpowiedni format wspomnienia, zależnie od tego czy w nazwie użytkownika znajduje się spacja.

Znaczniki HTML

Dozwolone jest używanie niektórych znaczników HTML: <a>, , , <kbd>, <del>, , <dfn>, <pre>, <blockquote>, <hr/>, ,  oraz <img/>.

Skróty klawiszowe

Dodaj kombinację klawiszy komendą notacji klawiszy lub skrótem klawiszowym Alt+K.

Reprezentuj kombinacje klawiszowe używając taga <kbd>. Oddziel od siebie klawisze znakiem plus, np <kbd>Alt+Tab</kbd>.

Indeks górny oraz dolny

Przykład: wpisując H2O i m2 otrzymasz: H₂O i m².

Składnia Tex

By precyzyjnie wyrazić działanie matematyczne, użyj składni Tex.

<tex>arcctg(x) = argtan(\frac{1}{x}) = arcsin(\frac{1}{\sqrt{1+x^2}})</tex>

Kod źródłowy

Krótkie fragmenty kodu

Wszelkie jednolinijkowe instrukcje języka programowania powinny być zawarte pomiędzy obróconymi apostrofami: `kod instrukcji` lub ``console.log(`string`);``.

Kod wielolinijkowy

Dodaj fragment kodu komendą . Fragmenty kodu zajmujące całą lub więcej linijek powinny być umieszczone w wielolinijkowym fragmencie kodu. Znaczniki ``` lub ~~~ umożliwiają kolorowanie różnych języków programowania. Możemy nadać nazwę języka programowania używając auto-uzupełnienia, kod został pokolorowany używając konkretnych ustawień kolorowania składni:

```javascript document.write('Hello World'); ```

Możesz zaznaczyć również już wklejony kod w edytorze, i użyć komendy by zamienić go w kod. Użyj kombinacji Ctrl+`, by dodać fragment kodu bez oznaczników języka.

Tabelki

Dodaj przykładową tabelkę używając komendy . Przykładowa tabelka składa się z dwóch kolumn, nagłówka i jednego wiersza.

Wygeneruj tabelkę na podstawie szablonu. Oddziel komórki separatorem ; lub |, a następnie zaznacz szablonu.

nazwisko;dziedzina;odkrycie
Pitagoras;mathematics;Pythagorean Theorem
Albert Einstein;physics;General Relativity
Marie Curie, Pierre Curie;chemistry;Radium, Polonium

Użyj komendy by zamienić zaznaczony szablon na tabelkę Markdown.

Lista uporządkowana i nieuporządkowana

Możliwe jest tworzenie listy numerowanych oraz wypunktowanych. Wystarczy, że pierwszym znakiem linii będzie * lub - dla listy nieuporządkowanej oraz 1. dla listy uporządkowanej.

Użyj komendy by dodać listę uporządkowaną.

1. Lista numerowana
2. Lista numerowana

Użyj komendy by dodać listę nieuporządkowaną.

* Lista wypunktowana
* Lista wypunktowana
** Lista wypunktowana (drugi poziom)

Składnia Markdown

Edytor obsługuje składnię Markdown, która składa się ze znaków specjalnych. Dostępne komendy, jak formatowanie , dodanie tabelki lub fragmentu kodu są w pewnym sensie świadome otaczającej jej składni, i postarają się unikać uszkodzenia jej.

Dla przykładu, używając tylko dostępnych komend, nie możemy dodać formatowania pogrubienia do kodu wielolinijkowego, albo dodać listy do tabelki - mogłoby to doprowadzić do uszkodzenia składni.

W pewnych odosobnionych przypadkach brak nowej linii przed elementami markdown również mógłby uszkodzić składnie, dlatego edytor dodaje brakujące nowe linie. Dla przykładu, dodanie formatowania pochylenia zaraz po tabelce, mogłoby zostać błędne zinterpretowane, więc edytor doda oddzielającą nową linię pomiędzy tabelką, a pochyleniem.

Skróty klawiszowe

Skróty formatujące, kiedy w edytorze znajduje się pojedynczy kursor, wstawiają sformatowany tekst przykładowy. Jeśli w edytorze znajduje się zaznaczenie (słowo, linijka, paragraf), wtedy zaznaczenie zostaje sformatowane.

Ctrl+B - dodaj pogrubienie lub pogrub zaznaczenie
Ctrl+I - dodaj pochylenie lub pochyl zaznaczenie
Ctrl+U - dodaj podkreślenie lub podkreśl zaznaczenie
Ctrl+S - dodaj przekreślenie lub przekreśl zaznaczenie

Notacja Klawiszy

Alt+K - dodaj notację klawiszy

Fragment kodu bez oznacznika

Alt+C - dodaj pusty fragment kodu

Skróty operujące na kodzie i linijkach:

Alt+L - zaznaczenie całej linii
Alt+, Alt+ - przeniesienie linijki w której znajduje się kursor w górę/dół.
Tab/⌘+] - dodaj wcięcie (wcięcie w prawo)
Shit+Tab/⌘+[ - usunięcie wcięcia (wycięcie w lewo)

Dodawanie postów:

Ctrl+Enter - dodaj post
⌘+Enter - dodaj post (MacOS)

Iteracja po dynamicznie alokowanej tablicy

Edit:

c7 napisał(a):

Edit:

TomaszLiMoon napisał(a):

c7 napisał(a):

Edit:

c7 napisał(a):

c7 napisał(a):

Edit:

Smileys & People

Animals & Nature

Food & Drink

Travel & Places

Activities

Objects

Symbols

Typografia

Linki

Wewnętrzne odnośniki

Wspomnienia użytkowników

Znaczniki HTML

Skróty klawiszowe

Indeks górny oraz dolny

Składnia Tex

Kod źródłowy

Krótkie fragmenty kodu

Kod wielolinijkowy

Tabelki

Lista uporządkowana i nieuporządkowana

Składnia Markdown

Skróty klawiszowe