Pamięć dynamiczna w języku C

Pamięć dynamiczna w języku C
K0
  • Rejestracja:prawie 6 lat
  • Ostatnio:ponad 4 lata
  • Postów:9
0

Witajcie. Przychodzę z teoretycznym zapytaniem odnośnie dynamiczności w języku C. Zastanawia mnie, jak to jest ze zwalnianiem pamięci. Przejdźmy do przykładu.

Kopiuj
#include <stdio.h>
#include <stdlib.h>
int **alokuj(void);
void dealokuj(int **tab);
int main(void){
	int **t = alokuj();
	dealokuj(t);
	return 0;
}
int **alokuj(void){
	int **tablica = (int **) malloc(5*sizeof(int*));
	for(int i=0; i<5; i++)
		tablica[i] = (int *) malloc(sizeof(int));
	return tablica;
}
void dealokuj(int **tab){
	for(int i=0; i<5; i++)
		free(tab[i]);
	free(tab);
}

Na studiach nauczono mnie, że w funkcji alokuj musimy zwrócić wartość wskaźnika do wskaźnika do tak utworzonej tablicy. Dlaczego więc, w funkcji dealokującej pamięć, takiego wskaźnika nie musimy już zwracać? Czy przypadkiem funkcja dealokująca pamięć nie powinna wyglądać następująco:

Kopiuj
int **dealokuj(int **tab){
	for(int i=0; i<5; i++)
		free(tab[i]);
	free(tab);
  return tab;
}

a jej wywołanie:

Kopiuj
t = dealokuj(t);

I jeszcze jedno pytanie. Dlaczego po **zwolnieniu pamięci ** za pomocą funkcji free nadal mamy dostęp do wartości w tej tablicy? W jaki sposób radzą sobie z tym profesjonalni programiści, czy w tym przypadku należy np. wyzerować wartości w tablicy, a dopiero potem zwolnić pamięć? Czy tylko powinno się używać funkcji free, ze względu na stratę czasu podczas zmieniania wartości tablicy?

edytowany 3x, ostatnio: knifer0
hauleth
Moderator
  • Rejestracja:około 17 lat
  • Ostatnio:13 dni
1
  1. A czemu miałbyś coś zwracać z funkcji dealokuj? Po co?
  2. Bo to od systemu operacyjnego zależy co zrobi ze zwolnioną pamięcią. Przez jakiś czas mogą być tam jeszcze poprzednie dane. Z reguły jak zwalniasz dane, to Cię nie interesuje i zostawiasz jak są i pozwalasz by system potem te dane nadpisał za ciebie jak będzie potrzeba. Rzadko jest sytuacja gdy "ręcznie" trzeba wyczyścić taki fragment pamięci przed jego zwolnieniem.

K0
ReallyGrid
  • Rejestracja:około 11 lat
  • Ostatnio:20 dni
1
knifer0 napisał(a):

Na studiach nauczono mnie, że w funkcji alokuj musimy zwrócić wartość wskaźnika do wskaźnika do tak utworzonej tablicy. Dlaczego więc, w funkcji dealokującej pamięć, takiego wskaźnika nie musimy już zwracać?

Na jakich studiach uczą tak, że jeśli alokuje się miejsce na tablice to musi być podwójny wskaźnik (jeśli można wiedzieć)?

Uważasz, że poniższy zapis jest błędny?

Kopiuj
#include<stdio.h>
#include<stdlib.h>

int* alokuj() {
    return (int*) malloc(5*sizeof(int));
}

void dealokuj(int* tab) {
    free(tab);
}

int main() {
    int* tab = alokuj();

    printf("%d %d %d %d %d\n",  tab[0], tab[1], tab[2], tab[3], tab[4]);

    dealokuj(tab);

    return 0;
}
Patryk27
Btw, w C nie potrzeba rzutować wskaźników na docelowy typ - rzutowanie z (void*) na (T*) jest implicit (w porównaniu do C++).
enedil
A w C++ rzutowanie z void* na dowolny wskaźnik wymaga jawnego rzutowania?
nullpt4
@Patryk27: Nie trzeba rzutować, ale powinno się to robić. IMHO programista powinien przelewać jak najwięcej swojej wiedzy na kod. Np implicit rzutowanie możemy zostawić explicite, co w przyszłości może ułatwić migracje z C na C++ / wdrażać juniorów itp.
nullpt4
@enedil: tak, g++ jest bardziej rygorystyczny niż gcc
Patryk27
@enedil: https://ideone.com/pztK2w. @nullpt4: C oraz C++ to są dwa zupełnie różne języki - migracja z C na C++ brzmi tak samo jak migracja z Ruby na Pythona, czyli najzwyczajniej w świecie przepisanie aplikacji od zera. W takiej sytuacji korzystanie z implicit castów nie ma żadnego wpływu na trudność zadania.
nullpt4
@Patryk27: Tak oczywiście C i C++ są różne ale nie tak różne jak Ruby i Python. Nawet nie chodzi o stricte przepisanie tylko możliwość kompilacji pod g++ i np. wykorzystanie biblioteki w C w projektach w CPP. Także stosowanie explicit castów ma swoje plusy, natomiast implicite nie ma żadnych(przynajmniej w tym przypadku). Szerzej patrząc chodziło mi o to by w kodzie zawrzeć jak najwięcej informacji a nie "zachowywać" jej dla siebie, a implicit/explicit to tylko przykład tej "filozofii".
K0
Przepraszam, ale nie zaglądałem na forum od jakiegoś czasu. Przepraszam za błąd w kodzie, już go nie mogę edytować. Dlatego użyłem podwójnego wskaźnika, że to miała być dwuwymiarowa tablica (5 na 5). Zapomniałem w kodzie dopisać "5*". Uważam że Twój kod jest prawidłowy. Zwykle nie zdarza mi się tworzyć jednowymiarowej tablicy za pomocą podwójnego wskaźnika :D Instrukcja miała mieć postać: tablica[i] = (int ) malloc(5sizeof(int));
Kliknij, aby dodać treść...

Pomoc 1.18.8

Typografia

Edytor obsługuje składnie Markdown, w której pojedynczy akcent *kursywa* oraz _kursywa_ to pochylenie. Z kolei podwójny akcent **pogrubienie** oraz __pogrubienie__ to pogrubienie. Dodanie znaczników ~~strike~~ to przekreślenie.

Możesz dodać formatowanie komendami , , oraz .

Ponieważ dekoracja podkreślenia jest przeznaczona na linki, markdown nie zawiera specjalnej składni dla podkreślenia. Dlatego by dodać podkreślenie, użyj <u>underline</u>.

Komendy formatujące reagują na skróty klawiszowe: Ctrl+B, Ctrl+I, Ctrl+U oraz Ctrl+S.

Linki

By dodać link w edytorze użyj komendy lub użyj składni [title](link). URL umieszczony w linku lub nawet URL umieszczony bezpośrednio w tekście będzie aktywny i klikalny.

Jeżeli chcesz, możesz samodzielnie dodać link: <a href="link">title</a>.

Wewnętrzne odnośniki

Możesz umieścić odnośnik do wewnętrznej podstrony, używając następującej składni: [[Delphi/Kompendium]] lub [[Delphi/Kompendium|kliknij, aby przejść do kompendium]]. Odnośniki mogą prowadzić do Forum 4programmers.net lub np. do Kompendium.

Wspomnienia użytkowników

By wspomnieć użytkownika forum, wpisz w formularzu znak @. Zobaczysz okienko samouzupełniające nazwy użytkowników. Samouzupełnienie dobierze odpowiedni format wspomnienia, zależnie od tego czy w nazwie użytkownika znajduje się spacja.

Znaczniki HTML

Dozwolone jest używanie niektórych znaczników HTML: <a>, <b>, <i>, <kbd>, <del>, <strong>, <dfn>, <pre>, <blockquote>, <hr/>, <sub>, <sup> oraz <img/>.

Skróty klawiszowe

Dodaj kombinację klawiszy komendą notacji klawiszy lub skrótem klawiszowym Alt+K.

Reprezentuj kombinacje klawiszowe używając taga <kbd>. Oddziel od siebie klawisze znakiem plus, np <kbd>Alt+Tab</kbd>.

Indeks górny oraz dolny

Przykład: wpisując H<sub>2</sub>O i m<sup>2</sup> otrzymasz: H2O i m2.

Składnia Tex

By precyzyjnie wyrazić działanie matematyczne, użyj składni Tex.

<tex>arcctg(x) = argtan(\frac{1}{x}) = arcsin(\frac{1}{\sqrt{1+x^2}})</tex>

Kod źródłowy

Krótkie fragmenty kodu

Wszelkie jednolinijkowe instrukcje języka programowania powinny być zawarte pomiędzy obróconymi apostrofami: `kod instrukcji` lub ``console.log(`string`);``.

Kod wielolinijkowy

Dodaj fragment kodu komendą . Fragmenty kodu zajmujące całą lub więcej linijek powinny być umieszczone w wielolinijkowym fragmencie kodu. Znaczniki ``` lub ~~~ umożliwiają kolorowanie różnych języków programowania. Możemy nadać nazwę języka programowania używając auto-uzupełnienia, kod został pokolorowany używając konkretnych ustawień kolorowania składni:

```javascript
document.write('Hello World');
```

Możesz zaznaczyć również już wklejony kod w edytorze, i użyć komendy  by zamienić go w kod. Użyj kombinacji Ctrl+`, by dodać fragment kodu bez oznaczników języka.

Tabelki

Dodaj przykładową tabelkę używając komendy . Przykładowa tabelka składa się z dwóch kolumn, nagłówka i jednego wiersza.

Wygeneruj tabelkę na podstawie szablonu. Oddziel komórki separatorem ; lub |, a następnie zaznacz szablonu.

nazwisko;dziedzina;odkrycie
Pitagoras;mathematics;Pythagorean Theorem
Albert Einstein;physics;General Relativity
Marie Curie, Pierre Curie;chemistry;Radium, Polonium

Użyj komendy by zamienić zaznaczony szablon na tabelkę Markdown.

Lista uporządkowana i nieuporządkowana

Możliwe jest tworzenie listy numerowanych oraz wypunktowanych. Wystarczy, że pierwszym znakiem linii będzie * lub - dla listy nieuporządkowanej oraz 1. dla listy uporządkowanej.

Użyj komendy by dodać listę uporządkowaną.

1. Lista numerowana
2. Lista numerowana

Użyj komendy by dodać listę nieuporządkowaną.

* Lista wypunktowana
* Lista wypunktowana
** Lista wypunktowana (drugi poziom)

Składnia Markdown

Edytor obsługuje składnię Markdown, która składa się ze znaków specjalnych. Dostępne komendy, jak formatowanie , dodanie tabelki lub fragmentu kodu są w pewnym sensie świadome otaczającej jej składni, i postarają się unikać uszkodzenia jej.

Dla przykładu, używając tylko dostępnych komend, nie możemy dodać formatowania pogrubienia do kodu wielolinijkowego, albo dodać listy do tabelki - mogłoby to doprowadzić do uszkodzenia składni.

W pewnych odosobnionych przypadkach brak nowej linii przed elementami markdown również mógłby uszkodzić składnie, dlatego edytor dodaje brakujące nowe linie. Dla przykładu, dodanie formatowania pochylenia zaraz po tabelce, mogłoby zostać błędne zinterpretowane, więc edytor doda oddzielającą nową linię pomiędzy tabelką, a pochyleniem.

Skróty klawiszowe

Skróty formatujące, kiedy w edytorze znajduje się pojedynczy kursor, wstawiają sformatowany tekst przykładowy. Jeśli w edytorze znajduje się zaznaczenie (słowo, linijka, paragraf), wtedy zaznaczenie zostaje sformatowane.

  • Ctrl+B - dodaj pogrubienie lub pogrub zaznaczenie
  • Ctrl+I - dodaj pochylenie lub pochyl zaznaczenie
  • Ctrl+U - dodaj podkreślenie lub podkreśl zaznaczenie
  • Ctrl+S - dodaj przekreślenie lub przekreśl zaznaczenie

Notacja Klawiszy

  • Alt+K - dodaj notację klawiszy

Fragment kodu bez oznacznika

  • Alt+C - dodaj pusty fragment kodu

Skróty operujące na kodzie i linijkach:

  • Alt+L - zaznaczenie całej linii
  • Alt+, Alt+ - przeniesienie linijki w której znajduje się kursor w górę/dół.
  • Tab/⌘+] - dodaj wcięcie (wcięcie w prawo)
  • Shit+Tab/⌘+[ - usunięcie wcięcia (wycięcie w lewo)

Dodawanie postów:

  • Ctrl+Enter - dodaj post
  • ⌘+Enter - dodaj post (MacOS)