Wielomian jako funkcja double nazwa(double x)

Wielomian jako funkcja double nazwa(double x)
WY
  • Rejestracja:prawie 11 lat
  • Ostatnio:prawie 11 lat
  • Postów:1
0

Witam. Jestem początkującym jeśli chodzi o język C i mam problem z wprowadzeniem wielomianu do funkcji. Potrzebuję uzyskać funkcję z parametrem x, na której mógłbym przeprowadzić operację obliczania pierwiastków metodą Newtona. Część dotycząca metody Newtona działa poprawnie, gdy z góry w kodzie wprowadzam wzór funkcji i jej pochodnej. Chciałbym aby do zmiennej Y0 w 'case 5' podstawiało wcześniej pobraną od użytkownika funkcję wielomianową o całkowitych wykładnikach potęgi. Może ktoś doświadczony zauważy błąd i mi pomoże.

Kopiuj
/* Użytkownik musi wprowadzić poniżej wzór funkcji :  ffunction
   oraz wzór obliczonej pochodnej funkcji : 		  dffunction 
   */


#include<stdio.h>
#include<stdlib.h>
#include<math.h>

#define NMAX 10		//maksymaly stopien wielomianu

/*  deklaracja funkcji i jej pochodnej  */

   double ffunction(double x);
    double dffunction(double x);


/* badana funkcja  */

    double ffunction(double x)
    {
	double fx=0;
   	float a[NMAX]; // tablice do przechowywania zadanego wielomianu 
  
  	unsigned int ilosc_jednomianow; 
  	int n; 
  	  	 
		for(n=ilosc_jednomianow; n>=0; n--) 
  		{ 
   			 fx=fx+a[n]*pow(x,n);
 		 } 
 		  	 		 
    return fx;
    }

/*  pochodna badanej funkcji */

   double dffunction(double x)

    {	
	double dfx=0;
	float a[NMAX]; // tablice do przechowywania zadanego wielomianu 
  
  	unsigned int ilosc_jednomianow; 
  	int n; 

  	 	 
 		 for(n=ilosc_jednomianow; n>0; n--)
 		 {
		  dfx=dfx+a[n]*n*pow(x,n-1);
 		 }
 		 
    return dfx;
    }


/*  główny program  */

    int main()
{
	    
    double eps;     /* tolerancja obliczonego pierwiastka */
    
    int nr;			/* zmienna w petli switch dla menu*/
    int mit;  		/* maksymalna liczba iteracji  */
    int st = 0;  	/* stan w jakim znajduje się program */
    int it;         /* licznik iteracji */
	double x;
    double X0;    /* punkt startowy obliczeń (musi byc blisko szukanego pierwiastka) */
    double X1;    /* nowy punkt stratowy */
    double Y0;    /* wartosć funkcji w punkcie X0 */
    double Y1;    /* wartosć funkcji w punkcie X1 */
    double Df;    /* wartosć pochodnej funkcji w punkcie X0 */
    double Dp;	  /* iloraz Y0/Df */	
    
    
	do				/*wieczna pętla while(1) na całym programie*/
   {
   /*MENU do switcha*/
   system("CLS");
   
   printf("-----------------------------------------------------\n");
   printf("Program liczacy pierwiastki wielomianu metoda Newtona\n");
   printf("-----------------------------------------------------\n");
   
   printf("1) Autor programu\n");
   printf("2) Instrukcja obslugi\n");
   printf("3) Wprowadzanie wspolczynnikow wielomianu\n");
   printf("4) Wprowadzanie parametrow obliczeniowych\n");
   printf("5) Pokaz wynik\n");
   printf("6) KONIEC\n");
   
   scanf("%d",&nr);			//wczytywanie numeru instrukcji z menu
   
   switch(nr)				/* pętla wyboru menu */
   {
   case 3:
   	{system("CLS");
   		
	// deklaracja zmiennych 
  	float a[NMAX]; // tablice do przechowywania zadanego wielomianu 
  
  	unsigned int ilosc_jednomianow; 
  	int n; 

  	// wprowadzanie danych 
  	printf("Podaj stopien wielomianu: "); 
  	scanf ("%d", &ilosc_jednomianow); 

  		for(n=ilosc_jednomianow; n>=0; n--) 
  		{ 
    		printf("Podaj wspolczynnik a%d: ", n); 
    		scanf("%f", &a[n]); 
      	} 

  	// wyswietlenie wprowadzonego wielomianu 
 	 printf("Wprowadzony wielomian to:\nf(x) = "); 
 	 
  		for(n=ilosc_jednomianow; n>=0; n--) 
  		{ 
   			 printf("%+5.2f*x^%2d",a[n], n); 
 		 } 
 	 printf("\n"); 
				    
   	}break; //koniec case 3
   
   
   case 4:					//wczytywanie parametrow do metody Newtona
   	{system("CLS");
   		printf("----------------------------------------------\n");
   		printf("Podaj maksymalna liczbe iteracji:\n");
   		scanf("%d",&mit);
   		printf("Podaj tolerowana dokladnosc wyznaczenia pierwiastka:\n");
   		scanf("%lf",&eps);
   		printf("Prosze podac punkt startowy obliczen bliski szukanemu pierwiastkowi!\n");
    	scanf("%lf",&X0);
    	printf("----------------------------------------------\n");
    	printf("Punkt startowy: %lf\n",X0);
    	printf("Tolerowana dokladnosc: %lf\n",eps);
    	printf("Maksymalna liczbe iteracji: %d\n",mit);
    	printf("----------------------------------------------\n");
    	
    }break;
   	   
   case 5:					//procedura obliczania pierwiastka metoda Newtona
   	{system("CLS");
   		printf("----------------------------------------------\n");
    	
    	Y0 = ffunction(X0);					//WIELOMIAN PODSTAWIONY DO FUNKCJI NIE DZIALA I PO WYBORZE CASE 5 PRZERYWA PROGRAM!!!

    	for ( it = 1; it <= mit ; it++) 
		{
        	if(st) break;

        Df = dffunction(X0);    /* podstawienie pochodnej funkcji w pkt. X0 do zmiennej Df  */

         	if( Df == 0)
			{       			/* sprawdzenie czy pochodna w pkt. X0 ma wartosć 0 */
             st = 1;
             Dp   = 0;
         	}

         	else Dp = Y0/Df;		/* jesli pochodna jest różna od 0 to do zmiennej Dp podstawiamy iloraz funkcji i jej pochodnej w pkt. X0 */

        	X1 = X0 - Dp;      		/* obliczanie nowego punktu wyjsciowego */
        	Y1 = ffunction(X1);   	/* wartosc funkcji dla nowego pkt. X1 */
      
        	if( (fabs(X1-X0) < eps) ) 
			{ 								/* sprawdzenie czy moduł róznicy pkt. X0 i X1 jest mniejszy od tolerowanej wartosci   */

            	if( st != 1) st = 2;        /* jesli stan rozny od 1 czyli pochodna rozna od 0 to komunikat o znalezieniu pierwiastka */

        	}

        X0 = X1;
        Y0 = Y1;
    	}				//koniec petli for

    	printf("----------------------------------------------\n");
    	printf("liczba iteracji: %d \n Pierwiastek: %lf\n",it-1, X1);
    	printf(" y0/df %lf\n",Dp);
    	printf("Wartosc funkcji f(x) w danym punkcie: %lf\n",Y1);
    	printf("----------------------------------------------\n");

		if(st == 0) printf("Limit iteracji zostal osiagniety!\n");

		if(st == 1) printf("Pochodna funkcji w podanym punkcie poczatkowym jest rowna zero!\n");

		if(st == 2) printf("Pierwiastek zostal znaleziony z podana dokladnoscia eps!\n");

    	printf("----------------------------------------------\n");
	}
    break;	/*koniec case 5*/
    
    case 6:			//konczy program
    	{system("CLS");
		
    	return 0;
    	}
	}	/*koniec switcha*/

system("PAUSE");	
}while(1);

}   /* koniec głównego programu */
_13th_Dragon
  • Rejestracja:ponad 19 lat
  • Ostatnio:3 miesiące
1
Kopiuj
function wielomian(double x,double abc[],unsigned stopien)
  {
   double y=0;
   ++stopien;
   while(stopien) y=y*x+abc[--stopien];
   return y;
  }

5x^2+3x+7
double abc[]={7,3,5};
double y=wielomian(x,abc,2);

Wykonuję programy na zamówienie, pisać na Priv.
Asm/C/C++/Pascal/Delphi/Java/C#/PHP/JS oraz inne języki.
Kliknij, aby dodać treść...

Pomoc 1.18.8

Typografia

Edytor obsługuje składnie Markdown, w której pojedynczy akcent *kursywa* oraz _kursywa_ to pochylenie. Z kolei podwójny akcent **pogrubienie** oraz __pogrubienie__ to pogrubienie. Dodanie znaczników ~~strike~~ to przekreślenie.

Możesz dodać formatowanie komendami , , oraz .

Ponieważ dekoracja podkreślenia jest przeznaczona na linki, markdown nie zawiera specjalnej składni dla podkreślenia. Dlatego by dodać podkreślenie, użyj <u>underline</u>.

Komendy formatujące reagują na skróty klawiszowe: Ctrl+B, Ctrl+I, Ctrl+U oraz Ctrl+S.

Linki

By dodać link w edytorze użyj komendy lub użyj składni [title](link). URL umieszczony w linku lub nawet URL umieszczony bezpośrednio w tekście będzie aktywny i klikalny.

Jeżeli chcesz, możesz samodzielnie dodać link: <a href="link">title</a>.

Wewnętrzne odnośniki

Możesz umieścić odnośnik do wewnętrznej podstrony, używając następującej składni: [[Delphi/Kompendium]] lub [[Delphi/Kompendium|kliknij, aby przejść do kompendium]]. Odnośniki mogą prowadzić do Forum 4programmers.net lub np. do Kompendium.

Wspomnienia użytkowników

By wspomnieć użytkownika forum, wpisz w formularzu znak @. Zobaczysz okienko samouzupełniające nazwy użytkowników. Samouzupełnienie dobierze odpowiedni format wspomnienia, zależnie od tego czy w nazwie użytkownika znajduje się spacja.

Znaczniki HTML

Dozwolone jest używanie niektórych znaczników HTML: <a>, <b>, <i>, <kbd>, <del>, <strong>, <dfn>, <pre>, <blockquote>, <hr/>, <sub>, <sup> oraz <img/>.

Skróty klawiszowe

Dodaj kombinację klawiszy komendą notacji klawiszy lub skrótem klawiszowym Alt+K.

Reprezentuj kombinacje klawiszowe używając taga <kbd>. Oddziel od siebie klawisze znakiem plus, np <kbd>Alt+Tab</kbd>.

Indeks górny oraz dolny

Przykład: wpisując H<sub>2</sub>O i m<sup>2</sup> otrzymasz: H2O i m2.

Składnia Tex

By precyzyjnie wyrazić działanie matematyczne, użyj składni Tex.

<tex>arcctg(x) = argtan(\frac{1}{x}) = arcsin(\frac{1}{\sqrt{1+x^2}})</tex>

Kod źródłowy

Krótkie fragmenty kodu

Wszelkie jednolinijkowe instrukcje języka programowania powinny być zawarte pomiędzy obróconymi apostrofami: `kod instrukcji` lub ``console.log(`string`);``.

Kod wielolinijkowy

Dodaj fragment kodu komendą . Fragmenty kodu zajmujące całą lub więcej linijek powinny być umieszczone w wielolinijkowym fragmencie kodu. Znaczniki ``` lub ~~~ umożliwiają kolorowanie różnych języków programowania. Możemy nadać nazwę języka programowania używając auto-uzupełnienia, kod został pokolorowany używając konkretnych ustawień kolorowania składni:

```javascript
document.write('Hello World');
```

Możesz zaznaczyć również już wklejony kod w edytorze, i użyć komendy  by zamienić go w kod. Użyj kombinacji Ctrl+`, by dodać fragment kodu bez oznaczników języka.

Tabelki

Dodaj przykładową tabelkę używając komendy . Przykładowa tabelka składa się z dwóch kolumn, nagłówka i jednego wiersza.

Wygeneruj tabelkę na podstawie szablonu. Oddziel komórki separatorem ; lub |, a następnie zaznacz szablonu.

nazwisko;dziedzina;odkrycie
Pitagoras;mathematics;Pythagorean Theorem
Albert Einstein;physics;General Relativity
Marie Curie, Pierre Curie;chemistry;Radium, Polonium

Użyj komendy by zamienić zaznaczony szablon na tabelkę Markdown.

Lista uporządkowana i nieuporządkowana

Możliwe jest tworzenie listy numerowanych oraz wypunktowanych. Wystarczy, że pierwszym znakiem linii będzie * lub - dla listy nieuporządkowanej oraz 1. dla listy uporządkowanej.

Użyj komendy by dodać listę uporządkowaną.

1. Lista numerowana
2. Lista numerowana

Użyj komendy by dodać listę nieuporządkowaną.

* Lista wypunktowana
* Lista wypunktowana
** Lista wypunktowana (drugi poziom)

Składnia Markdown

Edytor obsługuje składnię Markdown, która składa się ze znaków specjalnych. Dostępne komendy, jak formatowanie , dodanie tabelki lub fragmentu kodu są w pewnym sensie świadome otaczającej jej składni, i postarają się unikać uszkodzenia jej.

Dla przykładu, używając tylko dostępnych komend, nie możemy dodać formatowania pogrubienia do kodu wielolinijkowego, albo dodać listy do tabelki - mogłoby to doprowadzić do uszkodzenia składni.

W pewnych odosobnionych przypadkach brak nowej linii przed elementami markdown również mógłby uszkodzić składnie, dlatego edytor dodaje brakujące nowe linie. Dla przykładu, dodanie formatowania pochylenia zaraz po tabelce, mogłoby zostać błędne zinterpretowane, więc edytor doda oddzielającą nową linię pomiędzy tabelką, a pochyleniem.

Skróty klawiszowe

Skróty formatujące, kiedy w edytorze znajduje się pojedynczy kursor, wstawiają sformatowany tekst przykładowy. Jeśli w edytorze znajduje się zaznaczenie (słowo, linijka, paragraf), wtedy zaznaczenie zostaje sformatowane.

  • Ctrl+B - dodaj pogrubienie lub pogrub zaznaczenie
  • Ctrl+I - dodaj pochylenie lub pochyl zaznaczenie
  • Ctrl+U - dodaj podkreślenie lub podkreśl zaznaczenie
  • Ctrl+S - dodaj przekreślenie lub przekreśl zaznaczenie

Notacja Klawiszy

  • Alt+K - dodaj notację klawiszy

Fragment kodu bez oznacznika

  • Alt+C - dodaj pusty fragment kodu

Skróty operujące na kodzie i linijkach:

  • Alt+L - zaznaczenie całej linii
  • Alt+, Alt+ - przeniesienie linijki w której znajduje się kursor w górę/dół.
  • Tab/⌘+] - dodaj wcięcie (wcięcie w prawo)
  • Shit+Tab/⌘+[ - usunięcie wcięcia (wycięcie w lewo)

Dodawanie postów:

  • Ctrl+Enter - dodaj post
  • ⌘+Enter - dodaj post (MacOS)