No patrz, ja projektuję z sensem i nie wpieprzam id
w środek wartości żeby efektywnie pozbyć się dobrodziejstw ułatwiających szybsze lookupowanie.
class Czlowiek {
public String name;
public String surname;
public Integer[] jakiesBordeuxowePierdoly;
public Czlowiek(String name, String surname, Integer[] jakiesBordeuxowePierdoly) {
this.name = name;
this.surname = surname;
this.jakiesBordeuxowePierdoly = jakiesBordeuxowePierdoly;
}
}
//...
HashMap<Integer, Czlowiek> map = new HashMap<Integer, Czlowiek>();
map.put(1, new Czlowiek("Piotr", "Kowalski", new Integer[]{42, 47, 439, 3943, 34892, 348cholerawieile}));
W przeciwieństwie do Ciebie nie spowoduję kureskiego undefined behaviour w przypadku po prostu zapomnienia o jakimś polu bo mi się to nie skompiluje. Jawna definicja tej struktury znacznie ułatwia ogarnięcie i zrozumienie jej, oprócz tego mojemu człowiekowi mogę dopisać funkcję do liczenia BMI bez tworzenia kolejnego tysiąca funkcji o zasięgu globalnym.
Albo szybkie operowanie na tablicy, poprzez klucz string:
$tablica['one'] = array....;
Przecież sam wysunąłem w poprzednim poście argument o tym, że kluczem można z łatwością uczynić wszystko co zechcesz? Ok, klient nasz pan.
HashMap<String, String> map = new HashMap<String, String>() {{
put("Malinowska", "spod sklepu");
}};
System.out.println(map.get("Malinowska")); // "spod sklepu"
W przypadku mapy kluczem może być nawet długość pałki przedstawiona w stopniach celsjusza, w PHP tylko typ skalarny.
Masz takie pojęcie o Javie jak ja o pilotowaniu szybowca.