Sprawdazanie ile razy liczba występuje

Na przykład.

Wprowadzone przez użytkownika: 5 (ilość liczb)

Wprowadzone przez użytkownika: 2 2 3 3 3

Wyświetlane przez programy: Dobrze!

Wprowadzone przez użytkownika: 5 (ilość liczb)

Wprowadzone przez użytkownika: 2 2 4 4 4

Wyświetlane przez programy: 4 musi wystąpić 4 razy

Następnie program musi pokazać minimalną ilość liczb, które musi zmienić, aby zgadzało się ze stwierdzeniem (Np. 1 musi występować jeden raz, 2 dwa razy, 3 trzy razy, itd.)

Proszę pomóżcie.

#include <string>
using namespace std;

int main()
	{
	
		int n;
		string a;
		
		cin >> n;
		cin >> a;
		
		int alength = a.length();
		for( int i = 0; i < alength; ++i )
		{
    		char cvalue = a[i];
    		if( cvalue == ' ' )
        	continue;
    
		}
	}

Nie wiem czy ten kod jest dobry

Kod ten nie jest dobry, gdyż (m.in.) nic nie wypisuje. Ma też ten problem, że się nie kompiluje.

Jest jakieś ograniczenie co do zakresu liczb wprowadzanych przez użytkownika? Bo nie wiem czynie trzeba będzie w mapę iść jak będą mogły być duże.

sig napisał(a):

Jest jakieś ograniczenie co do zakresu liczb wprowadzanych przez użytkownika? Bo nie wiem czynie trzeba będzie w mapę iść jak będą mogły być duże.

Max 2000

Czyli tablica powinna starczyć. Tak przy okazji, ilość 6 i liczby 2 2 2 4 4 4 to będzie jedna zmiana czy dwie? w końcu z 2 starczy zrobić 4 będzie dobrze, ale w przykładzie który podałeś wcześniej trzeba dołożyć liczbę a nie zmieniać ją.

sig napisał(a):

Czyli tablica powinna starczyć. Tak przy okazji, ilość 6 i liczby 2 2 2 4 4 4 to będzie jedna zmiana czy dwie? w końcu z 2 starczy zrobić 4 będzie dobrze, ale w przykładzie który podałeś wcześniej trzeba dołożyć liczbę a nie zmieniać ją.

Przepraszam, ale źle wytłumaczyłem. Masz rację trzeba zmienić liczbę, a nie dodać. I w tym przypadku będzie jedna zmiana 2 na 4

To co w takim razie z drugim przykładem? Tam nie ma czego na 4 zmienić. Co do samego problemu, to zrób tablicę wypełnioną zerami, i zamień wczytywanie stringa na int-y, cin będzie "wiedział" że spacja je rozdziela, i wczyta osobno. Potem zwiększ o jeden wartość tablicy o wczytanym indeksie, i sprawdź ją na końcu.

sig napisał(a):

To co w takim razie z drugim przykładem? Tam nie ma czego na 4 zmienić. Co do samego problemu, to zrób tablicę wypełnioną zerami, i zamień wczytywanie stringa na int-y, cin będzie "wiedział" że spacja je rozdziela, i wczyta osobno. Potem zwiększ o jeden wartość tablicy o wczytanym indeksie, i sprawdź ją na końcu.

W drugim przykładzie zmieniasz jedną 2 na 1, a drugą 2 na 4. Czy proszę mógłbyś mi wytłumaczyć to co napisałeś, ale jako kod bo nie rozumiem.

Rozwiązaniem Bracie jest std::map<int, int> occurrences; gdzie kluczem jest liczba, a wartością ilość jej powtórzeń. Po zakończeniu wprowadzania bierzesz iterator begin(), i aż do end() sprawdzasz, czy iterator.key == iterator.value.
Inkrementację wartości przeprowadzisz poprzez non const referencję do wartości jaką daje np. map[key]

MasterBLB napisał(a):

Rozwiązaniem Bracie jest std::map<int, int> occurrences; gdzie kluczem jest liczba, a wartością ilość jej powtórzeń. Po zakończeniu wprowadzania bierzesz iterator begin(), i aż do end() sprawdzasz, czy iterator.key == iterator.value.
Inkrementację wartości przeprowadzisz poprzez non const referencję do wartości jaką daje np. map[key]

Ja właśnie nie widzę tego rozwiązania. Dla takich danych:

2 2 8 8 8 8 8 8

jak chcesz tutaj stwierdzić, które liczby na co pozamieniać, by tych zamian wyszło najmniej? Bo najtaniej jest zamienić dwójki na ósemki, a nie ósemki na szóstki.

Bo to, co piszę dotyczy zapamiętywania ilości powtórzeń Bracie @enedil. Jak uwzględnić opisaną sytuację:

• wpierw nastąpi wykrycie przypadku iterator.key != iterator.value, tutaj key = 8 a value = 6
• odejmując od key value otrzyma się, ile jeszcze dodatkowo musi wystąpić powtórzeń dla danego klucza - wyjdzie 2
• ponadto aby algorytm miał sens, to przed zmianą stringa trzeba się upewnić, że string.size <= key
• szukamy w stringu 2 pierwszych liczb nie będących 8, i podmieniamy je na 8

To dopiero szkic rozwiązania, trzeba by rozkminić bardziej złożone przypadki, jak np:
1 2 2 3 3 3 4 4 4