Chcę wrzucić X-elementową tablicę PHP do tablicy MySQL, gdzie oczywiście każdemu elementowi tablicy PHP odpowiada rekord w tablicy MySQL. Planuję zrobić to przy pomocy pętli wykonującej się X razy. Pytanie, czy lepiej w niej utworzyć długą kwerendę SQL, a na koniec raz wykonać, czy wykonać X razy krótkie kwerendy dotyczące jednego elementu tablicy? Jakiego rzędu są to korzyści? Jeśli pierwsza opcja jest korzystniejsza, jak rozwiązać problem bindValue?
jeśli jest to jednokrotna operacja to nie ma znaczenia. Bardziej ważne aby nie robić po każdym insercie commit bo to zabije wydajność
Czyli potrzebujemy transakcji? Bo rozumiem, że domyślnie nie są stosowane i commit automatycznie się uruchamia po każdym execute?
nie mam pojęcia jak działają automatyczne transakcje. Wyznaję zasadę, że domyślna transakcja jest dla select a dla insert/update/delete sam steruje transakcjami
Sensowny RDBMS każdą operację opakuje w niejawną transakcję, jeśli nie została opakowana jawnie. W przeciwnym razie nie miałby przecież jak trzymać spójności danych.
Więc jak znam życie, MySQL to nie dotyczy. :P
Pół żartem, z przymrużeniem oka to było, czy rzeczywiście z MySQL jest tak źle? ;)
do niewymagających aplikacji może być ale trzeba poznać wszystkie jego odchyły od normy abo się nie zdziwić potem