Miejsca zerowe funkcji z wykorzystaniem wielowątkowości CPU.

Miejsca zerowe funkcji z wykorzystaniem wielowątkowości CPU.
AN
  • Rejestracja:ponad 13 lat
  • Ostatnio:około 13 lat
  • Postów:2
0

Witam serdecznie :). To mój pierwszy post na forum, więc z góry chciałbym przeprosić za ewentualne wpadki i błędy merytoryczne.

Program o którym mowa w temacie, to nic innego jak C++ z wykorzystaniem bibliotek MPI lub OpenMP (tutaj do wyboru).
Ma on za zadanie obliczać miejsce zerowe jakiejkolwiek funkcji (może być jedna konkretna "wbudowana" w kod programu) wykorzystując jednocześnie "potencjał" (wyjaśnienie poniżej)* naszego procesora. Głównym zadaniem tego programu jest zmierzenie czasu (w milisekundach), w którym następują obliczenia przy użyciu 1,2,3,4 wątków itd. Ilość wykorzystywanych wątków może być zmieniana bezpośrednio w kodzie programu

-pod tym względem moje CPU, A64 X2 4200+, odpada z racji posiadania jedynie 2 rdzeni i 2 wątków. Tymczasowo będę miał jednak dostęp do Intel Core i3 posiadającego już 4 wątki, więc minimum wymagań sprzętowych spełnię.

Teraz najważniejsze pytanie.. jak to zrobić, żeby działało ok?
Z tego co wiem, wystarczy mieć prosty program w C++ obliczający miejsca zerowego oraz zaaplikować mu biblioteki openMP, z odpowiednimi parametrami. Znajomy z kolei polecił mi poszukał przykłądy do OpenMP i dodał w niego jakąś funkcję.

Używam Dev-C++ z dodaną obsługą MPI, jednak rozważam przejście na Visual Studio (tam mam od razu OpenMP bez kombinowania, no i z Dev'em pod górę mam trochę ;/

Znalazłem dość dobrze opisany kod programu w OpenMP, jednak mam problem w przekształceniu go obliczanie miejsca zerowego

Kopiuj
 #include <omp.h>
#include <stdio.h>

// kompilacja: gcc -fopenmp openmp.c -o openmp_demo
// uruchomienie (4 wątki): env OMP_NUM_THREADS=4 ./openmp_demo
int main (int argc, char *argv[]) {
  int ilosc_watkow = -22, numer_watka = -33;
  // od tego miejsca kod bedzie zrownoleglany ...
  // default(none) wymusza jawne deklarowanie zasięgu każdej zmiennej
  // zmienna prywatna dla kazdego z watkow bedzie numer_watka
  // wspólną zmienną będzie ilosc_watkow
  #pragma omp parallel default(none) shared(ilosc_watkow) private(numer_watka)
  // ponadto w dyrektywie parallel możemy:
  // określić kiedy ma mieć miejsce zrównoleglenie - poprzez if (warnunek na jakis zmiennych)
  // ile wątków powinno obsługiwać urównoleglenie - poprzez num_threads(ilosc)
  {
    // poniższy blok wykona się tylko w pojedyńczym wątku
    #pragma omp single
    {
      ilosc_watkow = omp_get_num_threads();
      printf("Urównolegliliśmy się na %d watków\n", ilosc_watkow);
    }
    
    // poniższy kod wykona każdy z wątków niezależnie
    numer_watka = omp_get_thread_num();
    printf("Tu wątek numer %d ... ja żyje :-)\n", numer_watka);
    
    // czekamy az wszystkie watki zakoncza powyzszy kod
    #pragma omp barrier
    if ( numer_watka == 0 ) { // tylko w watku zerowym
      printf("Tu wątek numer zero ... informuje iż każdy wątek ma już ustawioną swoją zmienną numer_watka\n");
    }
    
    // możemy też w prostrzy od pokazanego powyżej if'a przydzielać zadania poszczególnym wątkom:
    #pragma omp sections
    {
      #pragma omp section
      {
        // ten wątek sobie troszkę pośpi
        sleep(1)
        printf("Jakiś wątek AAAA\n");
      }
      #pragma omp section
      {
        printf("Jakiś inny wątek BBBB\n");
      }
    }
  }
  printf("No i nie ma już naszych %d wątków ... ", ilosc_watkow);
  printf("teraz mamy zwykły sekwencyjnie wykonywany program, a numerem wątka jest %d\n", numer_watka);
  // na powyższym widać różnicę między zmienną współdzieloną a prywatną dla wątków
  
  // możemy urównoleglać także petlę for
  // możemy używać zmiennej do której pisac będzie kilka wątków
  // pod warunkiem że będzie to tablica a watki piszą do różnych komórek
  // lub że będzie to zmienna akumulacyjna (jak w poniższym przykładzie)
  // - musi być ona wtedy podana przez reduction(charakter:zmienna)
  int i, max_i=10, suma=0;
  #pragma omp parallel for default(none) shared(max_i) private(i) reduction(+ : suma)
  for (i = 0; i < max_i; i++) {
    suma += i * omp_get_thread_num();
  }
  printf("SUMA = %d\n", suma);
}

Poratuje ktoś?

edytowany 1x, ostatnio: andrzej.
Patryk27
"z Dev'em pod górę mam trochę ;/" - jeżeli tylko "trochę" pod górę, to jeszcze nic ;)
AN
no nie do końca "tylko trochę" :)
CI
Dev C++ to prehistoria. Może Code::Blocks ?
Kliknij, aby dodać treść...

Pomoc 1.18.8

Typografia

Edytor obsługuje składnie Markdown, w której pojedynczy akcent *kursywa* oraz _kursywa_ to pochylenie. Z kolei podwójny akcent **pogrubienie** oraz __pogrubienie__ to pogrubienie. Dodanie znaczników ~~strike~~ to przekreślenie.

Możesz dodać formatowanie komendami , , oraz .

Ponieważ dekoracja podkreślenia jest przeznaczona na linki, markdown nie zawiera specjalnej składni dla podkreślenia. Dlatego by dodać podkreślenie, użyj <u>underline</u>.

Komendy formatujące reagują na skróty klawiszowe: Ctrl+B, Ctrl+I, Ctrl+U oraz Ctrl+S.

Linki

By dodać link w edytorze użyj komendy lub użyj składni [title](link). URL umieszczony w linku lub nawet URL umieszczony bezpośrednio w tekście będzie aktywny i klikalny.

Jeżeli chcesz, możesz samodzielnie dodać link: <a href="link">title</a>.

Wewnętrzne odnośniki

Możesz umieścić odnośnik do wewnętrznej podstrony, używając następującej składni: [[Delphi/Kompendium]] lub [[Delphi/Kompendium|kliknij, aby przejść do kompendium]]. Odnośniki mogą prowadzić do Forum 4programmers.net lub np. do Kompendium.

Wspomnienia użytkowników

By wspomnieć użytkownika forum, wpisz w formularzu znak @. Zobaczysz okienko samouzupełniające nazwy użytkowników. Samouzupełnienie dobierze odpowiedni format wspomnienia, zależnie od tego czy w nazwie użytkownika znajduje się spacja.

Znaczniki HTML

Dozwolone jest używanie niektórych znaczników HTML: <a>, <b>, <i>, <kbd>, <del>, <strong>, <dfn>, <pre>, <blockquote>, <hr/>, <sub>, <sup> oraz <img/>.

Skróty klawiszowe

Dodaj kombinację klawiszy komendą notacji klawiszy lub skrótem klawiszowym Alt+K.

Reprezentuj kombinacje klawiszowe używając taga <kbd>. Oddziel od siebie klawisze znakiem plus, np <kbd>Alt+Tab</kbd>.

Indeks górny oraz dolny

Przykład: wpisując H<sub>2</sub>O i m<sup>2</sup> otrzymasz: H2O i m2.

Składnia Tex

By precyzyjnie wyrazić działanie matematyczne, użyj składni Tex.

<tex>arcctg(x) = argtan(\frac{1}{x}) = arcsin(\frac{1}{\sqrt{1+x^2}})</tex>

Kod źródłowy

Krótkie fragmenty kodu

Wszelkie jednolinijkowe instrukcje języka programowania powinny być zawarte pomiędzy obróconymi apostrofami: `kod instrukcji` lub ``console.log(`string`);``.

Kod wielolinijkowy

Dodaj fragment kodu komendą . Fragmenty kodu zajmujące całą lub więcej linijek powinny być umieszczone w wielolinijkowym fragmencie kodu. Znaczniki ``` lub ~~~ umożliwiają kolorowanie różnych języków programowania. Możemy nadać nazwę języka programowania używając auto-uzupełnienia, kod został pokolorowany używając konkretnych ustawień kolorowania składni:

```javascript
document.write('Hello World');
```

Możesz zaznaczyć również już wklejony kod w edytorze, i użyć komendy  by zamienić go w kod. Użyj kombinacji Ctrl+`, by dodać fragment kodu bez oznaczników języka.

Tabelki

Dodaj przykładową tabelkę używając komendy . Przykładowa tabelka składa się z dwóch kolumn, nagłówka i jednego wiersza.

Wygeneruj tabelkę na podstawie szablonu. Oddziel komórki separatorem ; lub |, a następnie zaznacz szablonu.

nazwisko;dziedzina;odkrycie
Pitagoras;mathematics;Pythagorean Theorem
Albert Einstein;physics;General Relativity
Marie Curie, Pierre Curie;chemistry;Radium, Polonium

Użyj komendy by zamienić zaznaczony szablon na tabelkę Markdown.

Lista uporządkowana i nieuporządkowana

Możliwe jest tworzenie listy numerowanych oraz wypunktowanych. Wystarczy, że pierwszym znakiem linii będzie * lub - dla listy nieuporządkowanej oraz 1. dla listy uporządkowanej.

Użyj komendy by dodać listę uporządkowaną.

1. Lista numerowana
2. Lista numerowana

Użyj komendy by dodać listę nieuporządkowaną.

* Lista wypunktowana
* Lista wypunktowana
** Lista wypunktowana (drugi poziom)

Składnia Markdown

Edytor obsługuje składnię Markdown, która składa się ze znaków specjalnych. Dostępne komendy, jak formatowanie , dodanie tabelki lub fragmentu kodu są w pewnym sensie świadome otaczającej jej składni, i postarają się unikać uszkodzenia jej.

Dla przykładu, używając tylko dostępnych komend, nie możemy dodać formatowania pogrubienia do kodu wielolinijkowego, albo dodać listy do tabelki - mogłoby to doprowadzić do uszkodzenia składni.

W pewnych odosobnionych przypadkach brak nowej linii przed elementami markdown również mógłby uszkodzić składnie, dlatego edytor dodaje brakujące nowe linie. Dla przykładu, dodanie formatowania pochylenia zaraz po tabelce, mogłoby zostać błędne zinterpretowane, więc edytor doda oddzielającą nową linię pomiędzy tabelką, a pochyleniem.

Skróty klawiszowe

Skróty formatujące, kiedy w edytorze znajduje się pojedynczy kursor, wstawiają sformatowany tekst przykładowy. Jeśli w edytorze znajduje się zaznaczenie (słowo, linijka, paragraf), wtedy zaznaczenie zostaje sformatowane.

  • Ctrl+B - dodaj pogrubienie lub pogrub zaznaczenie
  • Ctrl+I - dodaj pochylenie lub pochyl zaznaczenie
  • Ctrl+U - dodaj podkreślenie lub podkreśl zaznaczenie
  • Ctrl+S - dodaj przekreślenie lub przekreśl zaznaczenie

Notacja Klawiszy

  • Alt+K - dodaj notację klawiszy

Fragment kodu bez oznacznika

  • Alt+C - dodaj pusty fragment kodu

Skróty operujące na kodzie i linijkach:

  • Alt+L - zaznaczenie całej linii
  • Alt+, Alt+ - przeniesienie linijki w której znajduje się kursor w górę/dół.
  • Tab/⌘+] - dodaj wcięcie (wcięcie w prawo)
  • Shit+Tab/⌘+[ - usunięcie wcięcia (wycięcie w lewo)

Dodawanie postów:

  • Ctrl+Enter - dodaj post
  • ⌘+Enter - dodaj post (MacOS)