Spring Framework (SF) jest szkieletem przeznaczonym do tworzenia aplikacji w języku Java. Realizuje on ogólną koncepcję (paradygmat) Odwrócenia Kontroli (IoC - ang. Inversion of Controll) poprzez wzorzec Wstrzykiwania Zależności (DI - ang. Dependency Injection). Obecnie Spring jest utożsamiany z IoC oraz uważany za jedna ze wzorcowych implementacji tej koncepcji. Ponad to SF kojarzony jest przede wszystkim z aplikacjami web.

Założenia

Celem powstania Springa było uproszczenie sposobu pisania aplikacji Java EE. Jest to zrozumiałe jeżeli weźmie się pod uwagę fakt iż pierwsza wersja szkieletu powstała w czasie gdy głównym narzędziem pozwalającym na tworzenie aplikacji były komponenty EJB2.1. Charakteryzowały sie bardzo dużą złożonością i zmuszały do uzależnienia się od konkretnej implementacji specyfikacji, serwera aplikacji i kontenera. Dodatkowo komponenty EJB są uznawane za "ciężką" technologię, która wymaga wielu zasobów i rozbudowanej architektury.
Twórcy Springa przyjęli, że uproszczenie i "odchudzenie" frameworka pozwoli na skrócenie czasu produkcji aplikacji, zwiększenie wydajności i bezpieczeństwa. W celu ealizacji tej koncepcji do podstawowych założeń Springa należą:

1. Uproszczenie korzystania z JEE
2. Wykorzystanie interfejsów w procesie tworzenia oprogramowania. Realizacja założeń OOP interfejs ważniejszy niż implementacja.
3. Konfiguracja przez JavaBean
4. Usunięcie wiązania aplikacji z frameworkiem po przez użycie błędów nieweryfikowalnych.
5. Kod powinien być łatwy w testowaniu.

Realizacja

Wszystkie wymienione powyżej podstawowe założenia zostały zrealizowane. "Odchudzenie" frameworka najlepiej widać w pakiecie web. Aplikacje Web Springa nie wymagają Serwera Aplikacji i Kontenera EJB, a tylko kontener serwletów, który jest znacznie "lżejszy".