Czy dependency injection to już standard?

Czy dependency injection to już standard?
azalut
  • Rejestracja:około 12 lat
  • Ostatnio:ponad rok
  • Postów:1129
0

Z waszego doświadczenia: czy w projektach, w których braliście udział dependency injection (jako wstrzykiwanie klas np jak to jest w springu czy cdi) to już standard czy raczej bierzecie/braliscie udział w projektach w których się tego wzorca nie stosuje?

Wiem, że dla springowców to będzie coś normalnego, że "CO TO ZA PYTANIE! oczywiscie ze sie stosuje!", bo na tym sie spring opiera.. ale ciekawi mnie jak to jest z innym stackiem technologicznym

Wiem, że można jakiś tam Guice, PicoContainer, dagger(android?) czy nawet spring albo cdi (nie daj bóg HK2) zaprzęgać. Pytanie czy to się robi? Bo zaczynam mieć wątpliwości i chciałbym je rozwiać ;)

dzieki

edytowany 1x, ostatnio: azalut
Koziołek
Moderator
  • Rejestracja:prawie 18 lat
  • Ostatnio:około miesiąc
  • Lokalizacja:Stacktrace
  • Postów:6821
0

Ze względu na modularyzację aplikacji to jest już standard.


Sięgam tam, gdzie wzrok nie sięga… a tam NullPointerException
SZ
  • Rejestracja:prawie 11 lat
  • Ostatnio:ponad 4 lata
  • Postów:616
0

azalut
  • Rejestracja:około 12 lat
  • Ostatnio:ponad rok
  • Postów:1129
0

@Koziołek pijesz do tej właśnie prezentacji, którą @Szczery wstawił wyżej czy do tego że teraz ogólnie jest moda na dzielenie aplikacji na moduły?
Jeśli o to drugie - gdzie w tym użyteczność DI? (jesli dobrze rozumiem modularyzacja = dzielenie aplikacji na moduły które są np odpowiedzialne za dana funkcjonalnosc)

0

Z mojego punktu widzenia wstrzykiwanie zależności służy do implementacji aspektów/interceptorów i zarządzania cyklem życia komponentów przez kontener (scopes). Jest też lepsze niż JNDI lookup bo nie trzeba wpisywać stringów.

wojciechmaciejewski
  • Rejestracja:ponad 12 lat
  • Ostatnio:około 2 lata
  • Postów:560
0

Dla mnie standart na androidzie. Głównie ze względu na testy

W0
  • Rejestracja:ponad 12 lat
  • Ostatnio:około 9 godzin
  • Postów:3544
0

Z różnego rodzaju mechanizmów DI korzysta się w:

  • aplikacjach modułowych - bo każdy moduł może mieć osobną konfigurację
  • aplikacjach webowych i desktopowych, praktycznie cały enterprise na tym stoi
  • frameworkach do mockowania danych
    itp. itd.

To jest standard, ponieważ DI jest krokiem w stronę programowania deklaratywnego.

Koziołek
Moderator
  • Rejestracja:prawie 18 lat
  • Ostatnio:około miesiąc
  • Lokalizacja:Stacktrace
  • Postów:6821
1

@azalut, trudno modą nazywać coś co robimy od 40 lat z okładem. Co zaś tyczy się miejsca DI w takim procesie to trzeba pamiętać, że jest to implementacja IoC. Tu kontrola tworzenia zależności pomiędzy modułami zostaje przeniesiona na poziom kontenera DI, który na podstawie deklaratywnej konfiguracji dokonuje odpowiedniego wiązania.
Mówiąc prościej rozbicie aplikacji na moduły wymusza użycie takiej czy innej formy DI.


Sięgam tam, gdzie wzrok nie sięga… a tam NullPointerException
azalut
  • Rejestracja:około 12 lat
  • Ostatnio:ponad rok
  • Postów:1129
0

No dobra, powiedzmy że w projektach stojących na Javie to juz standard

a jak to jest w innych jezykach? (teraz wypadaloby ten temat przeniesc do innego działu :P)
Scala, Python, Groovy, Ruby.. tam też DI w postaci wstrzykiwania klas do innych klas jest używane na taką skalę jak w Javie? Czy to taki typowo javowy pattern?

Koziołek
Moderator
  • Rejestracja:prawie 18 lat
  • Ostatnio:około miesiąc
  • Lokalizacja:Stacktrace
  • Postów:6821
1

W C# też to już standard. Tylko trochę inaczej realizowany. W Scali masz też DI, ale w oparciu o tzw. Cake Pattern i traity (czasami wybucha).

IMO, wszędzie tam gdzie masz OOP to masz i rozwiązania DI, bo to jest wygodne rozwiązanie. Trochę jak z pytaniem o to co by było jak by nie było mavena ;) Po prostu ktoś dopisuje i tyle.

Piękno wzorców projektowych polega właśnie na tym, że są niezależne od języka (i czasami od rozumu).


Sięgam tam, gdzie wzrok nie sięga… a tam NullPointerException
azalut
  • Rejestracja:około 12 lat
  • Ostatnio:ponad rok
  • Postów:1129
0

Tak myślałem. Chciałem jednak wiedzieć czy to jest realizowane na tej samej zasadzie czy troche inaczej, tak jak wspominasz

n0name_l
  • Rejestracja:ponad 12 lat
  • Ostatnio:ponad 4 lata
  • Postów:2412
0

Jeśli chodzi o języki obiektowe typu C#/Java to jest to realizowane tak samo:

  1. Jakaś inicjalizacja (przez xml czy w kodzie).
  2. Wstrzykiwanie przez konstruktor/adnotacje.

Jeśli chodzi o języki bardziej funkcyjne, to znaczy jak ktoś pisze funkcyjnie bo wszyscy wiemy, że np. w takiej scali się tego nie robi, to się używa tworu zwanego Reader, a w praktyce coś bardziej typu ReaderWriterStateTransformer, żeby dało się zapisywać/odczytywać z jakiegoś tam kontekstu i wszystko się dzieje bez inicjalizacji i sprawdzane jest na poziomie kompilacji, co ma w sumie większy sens bo nie masz błędów w runtime, że Foo nie zostało zarejestrowane.

W niektórych językach się w ogóle nie używa czegoś przypominającego standardowe wstrzykiwanie zależności, np. w JavaScriptcie (angular próbował, wyszło jak wyszło...), czy w ogólności w językach dynamicznie typowanych rzadko to się robi.

azalut
  • Rejestracja:około 12 lat
  • Ostatnio:ponad rok
  • Postów:1129
0

Czyli w np. pythonie pozostaje klasyczne podejscie tworzenia obiektów w kodzie zamiast brania ich z kontekstu jak np w springu? (przyznam bez bicia, ze nie guglałem o tym jeszcze.. :v)
Mnie to DI w angularze nawet podchodzi ;)

To scala w koncu nie ma typowego injection przez adnotacje, tylko jakies swoje podejście do tego patternu i finalnie dzieje się to samo, ale inaczej?

TD
W Ruby o ile wiem tworzy się normalnie obiekty w kodzie i nadal można je mockowac. Ale @winerfresh pewnie wie coś więcej na ten temat
hauleth
Dzięki open classes DI w Rubym wygląda trochę inaczej, bo możemy mockować już istniejące obiekty bez problemu. Przy czym można używać "classic way" poprzez argumenty i jest to ogólnie promowana metoda w części przypadków.
n0name_l
  • Rejestracja:ponad 12 lat
  • Ostatnio:ponad 4 lata
  • Postów:2412
1

Pojęcie wstrzykiwania zależnosci istnieje i w pythonie (to pojęcie de facto znaczy "przyjmowanie argumentu"), ale nie są popularne kontenery takie jak w C#/Java, http://stackoverflow.com/questions/2461702/why-is-ioc-di-not-common-in-python

W Scali możesz używać:

  1. Klasycznego kontenera (Spring, Guice), są wrappery do niektórych, działa to na tej samej zasadzie co w Javie.
  2. Cake Pattern (który osobiście dla mnie jest kompletnie poronionym pomysłem, a jego autor powinien być publicznie nabity na pal).
  3. Tych samych patternów co w Haskellu, czyli zamiast mieć funkcje przyjmująca zależność, zwracasz funkcję, która przyjmuje tą zależność, tj.
    Zamiast:
Kopiuj
def doSomething(service: IService): SomeValue = ...

Robisz:

Kopiuj
def doSomething(): IService => SomeValue = ...

Edit, prezentacja mi się przypomniała o tym:

edytowany 1x, ostatnio: n0name_l
TD
  • Rejestracja:ponad 10 lat
  • Ostatnio:ponad 4 lata
  • Postów:380
0

Nie wiem czy dobrze rozumiem całą tą idee DI, ale jeżeli chodzi o to, żeby do bezstanowego serwisu wstrzyknac inny bezstanowy serwis, to czy to nadal jest OOP?

Koziołek
Moderator
  • Rejestracja:prawie 18 lat
  • Ostatnio:około miesiąc
  • Lokalizacja:Stacktrace
  • Postów:6821
0

@tdudzik, tak to nadal jest OOP. DI jest realizacją wzorca IoC (inversion of Control) w ramach której przekazano odpowiedzialność za tworzenie obiektów do "kontenera". To czy serwis do którego coś wstrzykujesz ma stan czy go nie ma nie zależy od DI.


Sięgam tam, gdzie wzrok nie sięga… a tam NullPointerException
Shalom
  • Rejestracja:około 21 lat
  • Ostatnio:prawie 3 lata
  • Lokalizacja:Space: the final frontier
  • Postów:26433
0

@tdudzik niekoniecznie. Faktycznie bardzo często realizuje się w ten sposób takie niby-soa, ale beany nie muszą być bezstanowe ani singletonowe. Bean może mieć też np. scope jednego requestu http czy też jednej sesji i może też przechowywać jakiś stan.
Idea DI/IoC jest taka że masz pewną namiastkę programowania deklaratywnego. Nie piszesz "jak" coś zrobić tylko "co" ma się stać.


"Nie brookliński most, ale przemienić w jasny, nowy dzień najsmutniejszą noc - to jest dopiero coś!"
Kliknij, aby dodać treść...

Pomoc 1.18.8

Typografia

Edytor obsługuje składnie Markdown, w której pojedynczy akcent *kursywa* oraz _kursywa_ to pochylenie. Z kolei podwójny akcent **pogrubienie** oraz __pogrubienie__ to pogrubienie. Dodanie znaczników ~~strike~~ to przekreślenie.

Możesz dodać formatowanie komendami , , oraz .

Ponieważ dekoracja podkreślenia jest przeznaczona na linki, markdown nie zawiera specjalnej składni dla podkreślenia. Dlatego by dodać podkreślenie, użyj <u>underline</u>.

Komendy formatujące reagują na skróty klawiszowe: Ctrl+B, Ctrl+I, Ctrl+U oraz Ctrl+S.

Linki

By dodać link w edytorze użyj komendy lub użyj składni [title](link). URL umieszczony w linku lub nawet URL umieszczony bezpośrednio w tekście będzie aktywny i klikalny.

Jeżeli chcesz, możesz samodzielnie dodać link: <a href="link">title</a>.

Wewnętrzne odnośniki

Możesz umieścić odnośnik do wewnętrznej podstrony, używając następującej składni: [[Delphi/Kompendium]] lub [[Delphi/Kompendium|kliknij, aby przejść do kompendium]]. Odnośniki mogą prowadzić do Forum 4programmers.net lub np. do Kompendium.

Wspomnienia użytkowników

By wspomnieć użytkownika forum, wpisz w formularzu znak @. Zobaczysz okienko samouzupełniające nazwy użytkowników. Samouzupełnienie dobierze odpowiedni format wspomnienia, zależnie od tego czy w nazwie użytkownika znajduje się spacja.

Znaczniki HTML

Dozwolone jest używanie niektórych znaczników HTML: <a>, <b>, <i>, <kbd>, <del>, <strong>, <dfn>, <pre>, <blockquote>, <hr/>, <sub>, <sup> oraz <img/>.

Skróty klawiszowe

Dodaj kombinację klawiszy komendą notacji klawiszy lub skrótem klawiszowym Alt+K.

Reprezentuj kombinacje klawiszowe używając taga <kbd>. Oddziel od siebie klawisze znakiem plus, np <kbd>Alt+Tab</kbd>.

Indeks górny oraz dolny

Przykład: wpisując H<sub>2</sub>O i m<sup>2</sup> otrzymasz: H2O i m2.

Składnia Tex

By precyzyjnie wyrazić działanie matematyczne, użyj składni Tex.

<tex>arcctg(x) = argtan(\frac{1}{x}) = arcsin(\frac{1}{\sqrt{1+x^2}})</tex>

Kod źródłowy

Krótkie fragmenty kodu

Wszelkie jednolinijkowe instrukcje języka programowania powinny być zawarte pomiędzy obróconymi apostrofami: `kod instrukcji` lub ``console.log(`string`);``.

Kod wielolinijkowy

Dodaj fragment kodu komendą . Fragmenty kodu zajmujące całą lub więcej linijek powinny być umieszczone w wielolinijkowym fragmencie kodu. Znaczniki ``` lub ~~~ umożliwiają kolorowanie różnych języków programowania. Możemy nadać nazwę języka programowania używając auto-uzupełnienia, kod został pokolorowany używając konkretnych ustawień kolorowania składni:

```javascript
document.write('Hello World');
```

Możesz zaznaczyć również już wklejony kod w edytorze, i użyć komendy  by zamienić go w kod. Użyj kombinacji Ctrl+`, by dodać fragment kodu bez oznaczników języka.

Tabelki

Dodaj przykładową tabelkę używając komendy . Przykładowa tabelka składa się z dwóch kolumn, nagłówka i jednego wiersza.

Wygeneruj tabelkę na podstawie szablonu. Oddziel komórki separatorem ; lub |, a następnie zaznacz szablonu.

nazwisko;dziedzina;odkrycie
Pitagoras;mathematics;Pythagorean Theorem
Albert Einstein;physics;General Relativity
Marie Curie, Pierre Curie;chemistry;Radium, Polonium

Użyj komendy by zamienić zaznaczony szablon na tabelkę Markdown.

Lista uporządkowana i nieuporządkowana

Możliwe jest tworzenie listy numerowanych oraz wypunktowanych. Wystarczy, że pierwszym znakiem linii będzie * lub - dla listy nieuporządkowanej oraz 1. dla listy uporządkowanej.

Użyj komendy by dodać listę uporządkowaną.

1. Lista numerowana
2. Lista numerowana

Użyj komendy by dodać listę nieuporządkowaną.

* Lista wypunktowana
* Lista wypunktowana
** Lista wypunktowana (drugi poziom)

Składnia Markdown

Edytor obsługuje składnię Markdown, która składa się ze znaków specjalnych. Dostępne komendy, jak formatowanie , dodanie tabelki lub fragmentu kodu są w pewnym sensie świadome otaczającej jej składni, i postarają się unikać uszkodzenia jej.

Dla przykładu, używając tylko dostępnych komend, nie możemy dodać formatowania pogrubienia do kodu wielolinijkowego, albo dodać listy do tabelki - mogłoby to doprowadzić do uszkodzenia składni.

W pewnych odosobnionych przypadkach brak nowej linii przed elementami markdown również mógłby uszkodzić składnie, dlatego edytor dodaje brakujące nowe linie. Dla przykładu, dodanie formatowania pochylenia zaraz po tabelce, mogłoby zostać błędne zinterpretowane, więc edytor doda oddzielającą nową linię pomiędzy tabelką, a pochyleniem.

Skróty klawiszowe

Skróty formatujące, kiedy w edytorze znajduje się pojedynczy kursor, wstawiają sformatowany tekst przykładowy. Jeśli w edytorze znajduje się zaznaczenie (słowo, linijka, paragraf), wtedy zaznaczenie zostaje sformatowane.

  • Ctrl+B - dodaj pogrubienie lub pogrub zaznaczenie
  • Ctrl+I - dodaj pochylenie lub pochyl zaznaczenie
  • Ctrl+U - dodaj podkreślenie lub podkreśl zaznaczenie
  • Ctrl+S - dodaj przekreślenie lub przekreśl zaznaczenie

Notacja Klawiszy

  • Alt+K - dodaj notację klawiszy

Fragment kodu bez oznacznika

  • Alt+C - dodaj pusty fragment kodu

Skróty operujące na kodzie i linijkach:

  • Alt+L - zaznaczenie całej linii
  • Alt+, Alt+ - przeniesienie linijki w której znajduje się kursor w górę/dół.
  • Tab/⌘+] - dodaj wcięcie (wcięcie w prawo)
  • Shit+Tab/⌘+[ - usunięcie wcięcia (wycięcie w lewo)

Dodawanie postów:

  • Ctrl+Enter - dodaj post
  • ⌘+Enter - dodaj post (MacOS)