Inicjalizacja Automappera, oraz kreacja obiektów DAL

Inicjalizacja Automappera, oraz kreacja obiektów DAL
DD
  • Rejestracja:około 5 lat
  • Ostatnio:około 5 lat
  • Postów:4
0

Cześć!

Pisze sobie projekcik asp.net core. Jest on podzielony na kilka projektów. Między innymi posiadam główną aplikację asp, oraz bibliotekę odpowiedzialną, za dostarczanie obiektów modeli. Mając model **Customer używam, klas DTO np. CustomerCreateModel. Za dodawanie i updatowanie odpowiada klasa CustomerStore, która ma m,in. metodę ** public bool Create(CustomerCreateModel customerCreateModel) Wewnątrz używam Automappera do przepisywania wartości DTO -> Model oraz Model -> DTO. Generalnie teraz zastanawiam się nad tym, jak zorganizować te mappery. Ogólnie z tego co wyczytałem w sieci, odchodzi się od stosowania statycznych struktur AutoMappera na rzecz DI. Wszystkie przykłady pokazują, że w klasie Startup.cs w projekcie ASP rejestruje się AutoMappery i tyle. Niemniej oni wszyscy używają tych mapperów w kontrolerach gdzie są wstrzykiwane. Nie sądzę, że to jest ok - chciałbym ukryć fakt, że w ogóle jest jakieś mapowanie robione w CustomerStore. Jeśli w konstruktorze CustomerStore przyjmował bym IMapper to za kreacje obiektu CustomerStoreodpowiadał by DI, który konstruuje całą aplikacje asp. Co w przypadku jak użyję mojej biblioteki, w której mam modele jako warstwa modeli do aplikacji WPF czy WinForms lub zupełnie inaczej - do jakiegoś serwisu do operacji wsadowych? Wtedy będzie trzeba przygotować dodatkową aplikacje/kod do kreacji moich obiektów DAL, żeby było wiadomo jakie implementacje IMapperów wstrzyknąć.

Macie pomysł jak to zorganizować, by wstrzykiwanie mapperów odbywało się w bibliotece modeli, ale nie koniecznie sztywno tworzone w konstruktorach danych DAL'i . Chciałbym inaczej mówiąc Stworzyć jakąś fabrykę w bibliotece modeli, która na podstawie konfiguracji zwróci mi odpowiedni mapper i wstrzyknie do DAL'a, a z kolei ta fabryka zostanie poproszona o daną implementacje DAL przez DI z aplikacji asp.mvc lub przez inną np. serwis windowsowy. Robiliście coś takiego? Co sądzicie o takim podejściu? Z góry dzięki za Wasz czas!

VA
  • Rejestracja:ponad 7 lat
  • Ostatnio:około 6 godzin
1

W każdej z warstw która ma wykorzystywać Automapper utwórz klasę dziedziczącą po klasie Profile (tej z automappera). Tam definiujesz odpowiednie mapowania.
W klasie Startup.cs przeskanuj projekty i wybierz te które mają klasy dziedziczące po klasie Profile i przekaż odpowiednią kolekcję typów Assembly jako parametr do wywołania metody services.AddAutomapper() (możesz oczywiście zrobić to w inny sposób bez skanowania). Wtedy w każdym miejscu aplikacji (które będzie miało jakiekolwiek pojęcie o Automapperze) będziesz mógł wstrzyknąć mapper poprzez interfejs IMapper

DD
  • Rejestracja:około 5 lat
  • Ostatnio:około 5 lat
  • Postów:4
0

Dzięki za odpowiedź! Te Profile chciałem utworzyć w osobnej DLL, żeby podpiąć pod aplikacje asp, oraz pod bibliotekę z modelami. W Twoim rozumowaniu, przekazuję implementacje oraz konfiguracje do DI asp.mvc, a co jeśli będę chciał użyć biblioteki z mapperami w aplikacji konsolowej - wtedy będę musiał mieć osobny DI który wstrzyknie mappery, lub tworzyć obiekty DAL przez new i podawać do konstruktora odpowiedni mapper. Chciałbym, żeby biblioteka z modelami bez znaczenia z jakieś aplikacji jest uruchamiana poprawnie budowała DAL z mapperami, bez konieczności zewnętrznej konfiguracji i informowania zewnętrznego aplikacyjnego DI o tym.

VA
  • Rejestracja:ponad 7 lat
  • Ostatnio:około 6 godzin
1

Ja bym nie szedł w tą stronę z tego powodu, że będziesz miał warstwę która będzie musiała wiedzieć o każdym z projektów który korzysta z mappera. Będziesz miał w tej warstwie wszelkie możliwe przypadki użycia i wymieszane wszystkie możliwe konteksty. Dopóki ta aplikacja jest niewielka to może nie będzie stanowić wielkiego problemu ale w miarę rozwoju będzie coraz ciężej ogarnąć co jest mapowane z czego, na co i dlaczego. Lepiej jest trzymać to jednak podzielone projektami.

To oczywiste, że dla każdego z projektów musisz zbudować kontener jeśli chcesz korzystać z DI. No ale to chyba nie jest żaden problem jeśli zachowujesz izolację między warstwami - wtedy dowolna warstwa prezentacji (np konsola czy asp net core) może korzystać z dokładnie tych samych bebechów.

DD
  • Rejestracja:około 5 lat
  • Ostatnio:około 5 lat
  • Postów:4
0

Dzięki za odpowiedź. Ciekaw jestem też innych opinii.

somekind
Moderator
  • Rejestracja:około 17 lat
  • Ostatnio:około 11 godzin
  • Lokalizacja:Wrocław
0

@var ma rację.

DD
  • Rejestracja:około 5 lat
  • Ostatnio:około 5 lat
  • Postów:4
0

Z tymi profilami to rozumiem, jedna klasa dziedzicząca po Profile w jednej dll, i tam w środku wszystkie mapowania na wszystkie modele z danej dll?

Kliknij, aby dodać treść...

Pomoc 1.18.8

Typografia

Edytor obsługuje składnie Markdown, w której pojedynczy akcent *kursywa* oraz _kursywa_ to pochylenie. Z kolei podwójny akcent **pogrubienie** oraz __pogrubienie__ to pogrubienie. Dodanie znaczników ~~strike~~ to przekreślenie.

Możesz dodać formatowanie komendami , , oraz .

Ponieważ dekoracja podkreślenia jest przeznaczona na linki, markdown nie zawiera specjalnej składni dla podkreślenia. Dlatego by dodać podkreślenie, użyj <u>underline</u>.

Komendy formatujące reagują na skróty klawiszowe: Ctrl+B, Ctrl+I, Ctrl+U oraz Ctrl+S.

Linki

By dodać link w edytorze użyj komendy lub użyj składni [title](link). URL umieszczony w linku lub nawet URL umieszczony bezpośrednio w tekście będzie aktywny i klikalny.

Jeżeli chcesz, możesz samodzielnie dodać link: <a href="link">title</a>.

Wewnętrzne odnośniki

Możesz umieścić odnośnik do wewnętrznej podstrony, używając następującej składni: [[Delphi/Kompendium]] lub [[Delphi/Kompendium|kliknij, aby przejść do kompendium]]. Odnośniki mogą prowadzić do Forum 4programmers.net lub np. do Kompendium.

Wspomnienia użytkowników

By wspomnieć użytkownika forum, wpisz w formularzu znak @. Zobaczysz okienko samouzupełniające nazwy użytkowników. Samouzupełnienie dobierze odpowiedni format wspomnienia, zależnie od tego czy w nazwie użytkownika znajduje się spacja.

Znaczniki HTML

Dozwolone jest używanie niektórych znaczników HTML: <a>, <b>, <i>, <kbd>, <del>, <strong>, <dfn>, <pre>, <blockquote>, <hr/>, <sub>, <sup> oraz <img/>.

Skróty klawiszowe

Dodaj kombinację klawiszy komendą notacji klawiszy lub skrótem klawiszowym Alt+K.

Reprezentuj kombinacje klawiszowe używając taga <kbd>. Oddziel od siebie klawisze znakiem plus, np <kbd>Alt+Tab</kbd>.

Indeks górny oraz dolny

Przykład: wpisując H<sub>2</sub>O i m<sup>2</sup> otrzymasz: H2O i m2.

Składnia Tex

By precyzyjnie wyrazić działanie matematyczne, użyj składni Tex.

<tex>arcctg(x) = argtan(\frac{1}{x}) = arcsin(\frac{1}{\sqrt{1+x^2}})</tex>

Kod źródłowy

Krótkie fragmenty kodu

Wszelkie jednolinijkowe instrukcje języka programowania powinny być zawarte pomiędzy obróconymi apostrofami: `kod instrukcji` lub ``console.log(`string`);``.

Kod wielolinijkowy

Dodaj fragment kodu komendą . Fragmenty kodu zajmujące całą lub więcej linijek powinny być umieszczone w wielolinijkowym fragmencie kodu. Znaczniki ``` lub ~~~ umożliwiają kolorowanie różnych języków programowania. Możemy nadać nazwę języka programowania używając auto-uzupełnienia, kod został pokolorowany używając konkretnych ustawień kolorowania składni:

```javascript
document.write('Hello World');
```

Możesz zaznaczyć również już wklejony kod w edytorze, i użyć komendy  by zamienić go w kod. Użyj kombinacji Ctrl+`, by dodać fragment kodu bez oznaczników języka.

Tabelki

Dodaj przykładową tabelkę używając komendy . Przykładowa tabelka składa się z dwóch kolumn, nagłówka i jednego wiersza.

Wygeneruj tabelkę na podstawie szablonu. Oddziel komórki separatorem ; lub |, a następnie zaznacz szablonu.

nazwisko;dziedzina;odkrycie
Pitagoras;mathematics;Pythagorean Theorem
Albert Einstein;physics;General Relativity
Marie Curie, Pierre Curie;chemistry;Radium, Polonium

Użyj komendy by zamienić zaznaczony szablon na tabelkę Markdown.

Lista uporządkowana i nieuporządkowana

Możliwe jest tworzenie listy numerowanych oraz wypunktowanych. Wystarczy, że pierwszym znakiem linii będzie * lub - dla listy nieuporządkowanej oraz 1. dla listy uporządkowanej.

Użyj komendy by dodać listę uporządkowaną.

1. Lista numerowana
2. Lista numerowana

Użyj komendy by dodać listę nieuporządkowaną.

* Lista wypunktowana
* Lista wypunktowana
** Lista wypunktowana (drugi poziom)

Składnia Markdown

Edytor obsługuje składnię Markdown, która składa się ze znaków specjalnych. Dostępne komendy, jak formatowanie , dodanie tabelki lub fragmentu kodu są w pewnym sensie świadome otaczającej jej składni, i postarają się unikać uszkodzenia jej.

Dla przykładu, używając tylko dostępnych komend, nie możemy dodać formatowania pogrubienia do kodu wielolinijkowego, albo dodać listy do tabelki - mogłoby to doprowadzić do uszkodzenia składni.

W pewnych odosobnionych przypadkach brak nowej linii przed elementami markdown również mógłby uszkodzić składnie, dlatego edytor dodaje brakujące nowe linie. Dla przykładu, dodanie formatowania pochylenia zaraz po tabelce, mogłoby zostać błędne zinterpretowane, więc edytor doda oddzielającą nową linię pomiędzy tabelką, a pochyleniem.

Skróty klawiszowe

Skróty formatujące, kiedy w edytorze znajduje się pojedynczy kursor, wstawiają sformatowany tekst przykładowy. Jeśli w edytorze znajduje się zaznaczenie (słowo, linijka, paragraf), wtedy zaznaczenie zostaje sformatowane.

  • Ctrl+B - dodaj pogrubienie lub pogrub zaznaczenie
  • Ctrl+I - dodaj pochylenie lub pochyl zaznaczenie
  • Ctrl+U - dodaj podkreślenie lub podkreśl zaznaczenie
  • Ctrl+S - dodaj przekreślenie lub przekreśl zaznaczenie

Notacja Klawiszy

  • Alt+K - dodaj notację klawiszy

Fragment kodu bez oznacznika

  • Alt+C - dodaj pusty fragment kodu

Skróty operujące na kodzie i linijkach:

  • Alt+L - zaznaczenie całej linii
  • Alt+, Alt+ - przeniesienie linijki w której znajduje się kursor w górę/dół.
  • Tab/⌘+] - dodaj wcięcie (wcięcie w prawo)
  • Shit+Tab/⌘+[ - usunięcie wcięcia (wycięcie w lewo)

Dodawanie postów:

  • Ctrl+Enter - dodaj post
  • ⌘+Enter - dodaj post (MacOS)