Pop i push w asm.

gamer
  • Rejestracja:około 16 lat
  • Ostatnio:ponad 11 lat
0

Mam jedno pytanie odnośnie instrukcji pop i push w asemblerze, mianowicie, który kod jest poprawniejszy. Oczywiście oba programy będą działały tak samo, chodzi mi bardziej o konwencję i dobre nawyki w korzystaniu z pop i push.

1:

Kopiuj
LABEL1:
 pop r17
 pop r16
 (KOD A)
 (KOD B)
 push r16
 push r17
 rjmp MAIN

LABEL2:
 pop r17
 pop r16
 (KOD C)
 (KOD B)
 push r16
 push r17
 rjmp MAIN

2:

Kopiuj
LABEL1:
 pop r17
 pop r16
 (KOD A)
 rjmp LABEL3

LABEL2:
 pop r17
 pop r16
 (KOD C)
 rjmp LABEL3

LABEL3:
 (KOD B)
 push r16
 push r17
 rjmp MAIN

EDIT: Poprawiłem błędy w kolejności instrukcji.

edytowany 3x, ostatnio: gamer
msm
Administrator
  • Rejestracja:prawie 16 lat
  • Ostatnio:5 miesięcy
0

W ogólności - kod 1. Lepszy z punktu widzenia czytelności (dla człowieka) i szybszy (unikamy niepotrzebnych skoków). Chyba że label1-label3 są ściśle związane - w jednej funkcji - wtedy można potraktować pop jako prolog funkncji.

gamer
  • Rejestracja:około 16 lat
  • Ostatnio:ponad 11 lat
0

Mhm rozumiem, dzięki wielkie za szybką odpowiedź. :)

Wibowit
  • Rejestracja:prawie 20 lat
  • Ostatnio:około 2 godziny
0
  1. Mieszasz w kolejności wpychania/ pobierania rejestrów na stos. Stos to kolejka LIFO, tzn jeśli chcesz zachować wartości dwóch rejestrów i je potem wczytać to robisz: push r1, push r2, <tu kod="kod">, pop r2, pop r1
  2. Co do pytania to zależy od długości kodu B. Jeśli jest długi to po co go powtarzać?
  3. Nie bój się robić funkcji i wywoływać ich instrukcją call. W miarę nowe procesory x86 posiadają stos calli, tzn call wpycha wtedy aktualny adres nie tylko na stos ogólny, ale także na stos calli wewnątrz procesora. Ten wewnętrzny stos jest swego rodzaju podpowiedzią na temat tego, gdzie może prowadzić następna instrukcja ret (powrotu z procedury) - dzięki temu procesor może wykonać odpowiedni prefetching kodu.

"Programs must be written for people to read, and only incidentally for machines to execute." - Abelson & Sussman, SICP, preface to the first edition
"Ci, co najbardziej pragną planować życie społeczne, gdyby im na to pozwolić, staliby się w najwyższym stopniu niebezpieczni i nietolerancyjni wobec planów życiowych innych ludzi. Często, tchnącego dobrocią i oddanego jakiejś sprawie idealistę, dzieli od fanatyka tylko mały krok."
Demokracja jest fajna, dopóki wygrywa twoja ulubiona partia.
gamer
Ad. 1 Oczywiście, coś mi się rypło przy wpisywaniu.
msm
Administrator
  • Rejestracja:prawie 16 lat
  • Ostatnio:5 miesięcy
0

1 -> myślę że tutaj jednak chodzi o pobranie parametrów ze stosu z wywołania funkcji. W przypadku pisania większych funkcji warto byłoby poczytać o ramce stosu - technika umożliwiające/upraszczająca definiowanie parametrów i zmiennych lokalnych (np. http://osdev.labedz.org/implementacja/laczenie_procedur/ramka.html, http://pl.wikibooks.org/wiki/Asembler_X86/Funkcje/NASM). Jeśli dobrze zgaduje, wtedy push r1 push r2 można zamienić po prostu na modyfikację rejestru esp.

2 -> Jeśli jest długi (dłuższy niż sam push zmiennych) to znaczy prawdopodobnie że jest to część jednej funkcji. Ciężko mi sobie wyobrazić dużo powtarzającego się kodu w dwóch zupełnie różnych funkcjach - jeśli jednak tak jest to... ja bym wydzielił z tego kolejną funkcję - czyli:

Kopiuj
LABEL1:
 pop r17
 pop r16
 (KOD A)
 call FUNCTION_B
 push r16
 push r17
 rjmp MAIN
 
LABEL2:
 pop r17
 pop r16
 (KOD C)
 call FUNCTION_B
 push r17
 push r16
 rjmp MAIN

3 -> skąd wiesz że autor nie używa?

Wibowit
  • Rejestracja:prawie 20 lat
  • Ostatnio:około 2 godziny
0

MASM czy standardowe makra FASMa (ew inne asembler) automatycznie dodają epilogi i prologi procedur i dodają mapowania parametrów na odpowiednie adresy względem aktualnej ramki stosu. Gdyby kolega chciał tutaj używać procedur to chyba by nie pisał takiego kodu.

Trzeba sobie zapamiętać bardzo ważne zasady:

  1. Ładowanie kodu z RAMu czy chociażby pamięci podręcznej dalekiego poziomu zajmuje dużo więcej czasu niż wykonanie tego kodu (jednokrotne). Morał z tego taki, że kod rzadko wykorzystywany, albo wykorzystywany w dość dużych odstępach czasu (np kilkadziesiąt milisekund) pasuje optymalizować pod względem rozmiaru, a kod wykonywany w pętlach (ale takich, że mieszczą się w szybkiej pamięci podręcznej kodu) należy optymalizować pod względem wykorzystania potoków wykonawczych.
  2. Podstawowa zasada optymalizacji to: nie optymalizuj. Druga zasada optymalizacji brzmi: jeszcze nie optymalizuj. Zalecam najpierw pisanie czytelnego kodu, a dopiero potem sforkowanie tego i stworzenie nieczytelnego i szybkiego potwora.

"Programs must be written for people to read, and only incidentally for machines to execute." - Abelson & Sussman, SICP, preface to the first edition
"Ci, co najbardziej pragną planować życie społeczne, gdyby im na to pozwolić, staliby się w najwyższym stopniu niebezpieczni i nietolerancyjni wobec planów życiowych innych ludzi. Często, tchnącego dobrocią i oddanego jakiejś sprawie idealistę, dzieli od fanatyka tylko mały krok."
Demokracja jest fajna, dopóki wygrywa twoja ulubiona partia.
edytowany 2x, ostatnio: Wibowit
gamer
  • Rejestracja:około 16 lat
  • Ostatnio:ponad 11 lat
0

Stawiam pierwsze kroki w programowaniu niskopoziomowym i staram się wyszukiwać najlepsze rozwiązania, nie tylko działające, ale też możliwie poprawne i sensowne. Konwencje są równie ważne jak sama składnia języka, mam dwie książki, na których bazuję, ale czasem kilka słów ludzi z doświadczeniem lepiej rozwiązuje kłopotliwe kwestie. :D

Dziękuję za pomoc.

edytowany 1x, ostatnio: gamer
Kliknij, aby dodać treść...

Pomoc 1.18.8

Typografia

Edytor obsługuje składnie Markdown, w której pojedynczy akcent *kursywa* oraz _kursywa_ to pochylenie. Z kolei podwójny akcent **pogrubienie** oraz __pogrubienie__ to pogrubienie. Dodanie znaczników ~~strike~~ to przekreślenie.

Możesz dodać formatowanie komendami , , oraz .

Ponieważ dekoracja podkreślenia jest przeznaczona na linki, markdown nie zawiera specjalnej składni dla podkreślenia. Dlatego by dodać podkreślenie, użyj <u>underline</u>.

Komendy formatujące reagują na skróty klawiszowe: Ctrl+B, Ctrl+I, Ctrl+U oraz Ctrl+S.

Linki

By dodać link w edytorze użyj komendy lub użyj składni [title](link). URL umieszczony w linku lub nawet URL umieszczony bezpośrednio w tekście będzie aktywny i klikalny.

Jeżeli chcesz, możesz samodzielnie dodać link: <a href="link">title</a>.

Wewnętrzne odnośniki

Możesz umieścić odnośnik do wewnętrznej podstrony, używając następującej składni: [[Delphi/Kompendium]] lub [[Delphi/Kompendium|kliknij, aby przejść do kompendium]]. Odnośniki mogą prowadzić do Forum 4programmers.net lub np. do Kompendium.

Wspomnienia użytkowników

By wspomnieć użytkownika forum, wpisz w formularzu znak @. Zobaczysz okienko samouzupełniające nazwy użytkowników. Samouzupełnienie dobierze odpowiedni format wspomnienia, zależnie od tego czy w nazwie użytkownika znajduje się spacja.

Znaczniki HTML

Dozwolone jest używanie niektórych znaczników HTML: <a>, <b>, <i>, <kbd>, <del>, <strong>, <dfn>, <pre>, <blockquote>, <hr/>, <sub>, <sup> oraz <img/>.

Skróty klawiszowe

Dodaj kombinację klawiszy komendą notacji klawiszy lub skrótem klawiszowym Alt+K.

Reprezentuj kombinacje klawiszowe używając taga <kbd>. Oddziel od siebie klawisze znakiem plus, np <kbd>Alt+Tab</kbd>.

Indeks górny oraz dolny

Przykład: wpisując H<sub>2</sub>O i m<sup>2</sup> otrzymasz: H2O i m2.

Składnia Tex

By precyzyjnie wyrazić działanie matematyczne, użyj składni Tex.

<tex>arcctg(x) = argtan(\frac{1}{x}) = arcsin(\frac{1}{\sqrt{1+x^2}})</tex>

Kod źródłowy

Krótkie fragmenty kodu

Wszelkie jednolinijkowe instrukcje języka programowania powinny być zawarte pomiędzy obróconymi apostrofami: `kod instrukcji` lub ``console.log(`string`);``.

Kod wielolinijkowy

Dodaj fragment kodu komendą . Fragmenty kodu zajmujące całą lub więcej linijek powinny być umieszczone w wielolinijkowym fragmencie kodu. Znaczniki ``` lub ~~~ umożliwiają kolorowanie różnych języków programowania. Możemy nadać nazwę języka programowania używając auto-uzupełnienia, kod został pokolorowany używając konkretnych ustawień kolorowania składni:

```javascript
document.write('Hello World');
```

Możesz zaznaczyć również już wklejony kod w edytorze, i użyć komendy  by zamienić go w kod. Użyj kombinacji Ctrl+`, by dodać fragment kodu bez oznaczników języka.

Tabelki

Dodaj przykładową tabelkę używając komendy . Przykładowa tabelka składa się z dwóch kolumn, nagłówka i jednego wiersza.

Wygeneruj tabelkę na podstawie szablonu. Oddziel komórki separatorem ; lub |, a następnie zaznacz szablonu.

nazwisko;dziedzina;odkrycie
Pitagoras;mathematics;Pythagorean Theorem
Albert Einstein;physics;General Relativity
Marie Curie, Pierre Curie;chemistry;Radium, Polonium

Użyj komendy by zamienić zaznaczony szablon na tabelkę Markdown.

Lista uporządkowana i nieuporządkowana

Możliwe jest tworzenie listy numerowanych oraz wypunktowanych. Wystarczy, że pierwszym znakiem linii będzie * lub - dla listy nieuporządkowanej oraz 1. dla listy uporządkowanej.

Użyj komendy by dodać listę uporządkowaną.

1. Lista numerowana
2. Lista numerowana

Użyj komendy by dodać listę nieuporządkowaną.

* Lista wypunktowana
* Lista wypunktowana
** Lista wypunktowana (drugi poziom)

Składnia Markdown

Edytor obsługuje składnię Markdown, która składa się ze znaków specjalnych. Dostępne komendy, jak formatowanie , dodanie tabelki lub fragmentu kodu są w pewnym sensie świadome otaczającej jej składni, i postarają się unikać uszkodzenia jej.

Dla przykładu, używając tylko dostępnych komend, nie możemy dodać formatowania pogrubienia do kodu wielolinijkowego, albo dodać listy do tabelki - mogłoby to doprowadzić do uszkodzenia składni.

W pewnych odosobnionych przypadkach brak nowej linii przed elementami markdown również mógłby uszkodzić składnie, dlatego edytor dodaje brakujące nowe linie. Dla przykładu, dodanie formatowania pochylenia zaraz po tabelce, mogłoby zostać błędne zinterpretowane, więc edytor doda oddzielającą nową linię pomiędzy tabelką, a pochyleniem.

Skróty klawiszowe

Skróty formatujące, kiedy w edytorze znajduje się pojedynczy kursor, wstawiają sformatowany tekst przykładowy. Jeśli w edytorze znajduje się zaznaczenie (słowo, linijka, paragraf), wtedy zaznaczenie zostaje sformatowane.

  • Ctrl+B - dodaj pogrubienie lub pogrub zaznaczenie
  • Ctrl+I - dodaj pochylenie lub pochyl zaznaczenie
  • Ctrl+U - dodaj podkreślenie lub podkreśl zaznaczenie
  • Ctrl+S - dodaj przekreślenie lub przekreśl zaznaczenie

Notacja Klawiszy

  • Alt+K - dodaj notację klawiszy

Fragment kodu bez oznacznika

  • Alt+C - dodaj pusty fragment kodu

Skróty operujące na kodzie i linijkach:

  • Alt+L - zaznaczenie całej linii
  • Alt+, Alt+ - przeniesienie linijki w której znajduje się kursor w górę/dół.
  • Tab/⌘+] - dodaj wcięcie (wcięcie w prawo)
  • Shit+Tab/⌘+[ - usunięcie wcięcia (wycięcie w lewo)

Dodawanie postów:

  • Ctrl+Enter - dodaj post
  • ⌘+Enter - dodaj post (MacOS)