Repository Pattern z wykorzystaniem EF i IoC

Repository Pattern z wykorzystaniem EF i IoC
0

Jestem zmuszony w obecnym projekcie skorzystać z Repository Pattern, o ile w moim przekonaniu DbContext i DbSet załatwia sprawę repozytoriów i UoW, w obecnych wymaganiach projektu muszę oddzielić tą warstwę (istnieje możliwość podmiany DAL, jak i korzystania z 2/3 różnych jej implementacji). Dodam, że jest to aplikacja kliencka, wielowątkowa. Aplikacja jest podzielona na moduły, każdy moduł będzie działać na osobnym repozytorium, w większości przypadków wystarczyć będą jedynie operacje CRUD, dlatego zdecydowałem się na bazowe generyczne repozytorium.

Kopiuj
internal abstract class RepositoryBase<T> : IRepository<T> where T : EntityBase
    {
        protected readonly SecureDbContext DbContext;

        public RepositoryBase(SecureDbContext dbContext)
        {
            if (dbContext == null) throw new ArgumentNullException("dbContext");
            this.DbContext = dbContext;
        }

        public void Add(T entity)
        {
            this.DbContext.Set<T>().Add(entity);
            this.DbContext.SaveChanges();
        }

        public void Delete(T entity)
        {
            this.DbContext.Set<T>().Remove(entity);
            this.DbContext.SaveChanges();
        }

        public T Get(int id)
        {
            return this.DbContext.Set<T>().Find(id);
        }

        public IEnumerable<T> GetAll()
        {
            return this.DbContext.Set<T>().AsEnumerable();
        }

        public void Update(T entity)
        {
            this.DbContext.Entry(entity).State = EntityState.Modified;
            this.DbContext.SaveChanges();
        }
    }

Każdy moduł aplikacji będzie miał wstrzykiwane repozytorium w konstruktorze. Zastanawia mnie czy dobrze robię, że trzymam cały czas połączenie z bazą danych (w dodatku jeśli jest to aplikacja wielowątkowa), czy nie będzie pobierało to za dużo zasobów? Zastanawiam się czy nie lepszym rozwiązaniem byłoby stworzyć interfejs:

Kopiuj
interface IDbContextFactory : IDisposable
{
public DbContext GetDbContext()
{
 return new DbContext("connection_string");
}
}

a następnie zmienić implementację generycznego repo tak:

Kopiuj
internal abstract class RepositoryBase<T> : IRepository<T> where T : EntityBase
    {
        protected readonly IDbContextFactory factory;

        public RepositoryBase(IDbContextFactory factory)
        {
            this.factory= factory;
        }

        public void Add(T entity)
        {
            using (DbContext db = factory.GetDbContext())
            {
            db.Set<T>().Add(entity);
            db.SaveChanges();
            }
        }
    }

Co myślicie? A może rozwiązuje się to jakoś inaczej?

0
  1. Zalecam tworzenie i zamykanie połączenia per operacja.
  2. Zamiast Add dodałem bym Call z parameterm typu Action<DbContext>
  3. W ramach Call zrobił bym też jakieś logowanie informacji do pliku.
somekind
Moderator
  • Rejestracja:około 17 lat
  • Ostatnio:około 2 godziny
  • Lokalizacja:Wrocław
0

Wstrzykiwanie DbContextu do repozytorium jest jak najbardziej prawidłowym działaniem. Nie kombinuj z wstrzykiwaniem jakichś cudacznych fabryk, bo to łamanie S i D z SOLID. Czasem życia DbContextu steruj na poziomie kontenera IoC, tak aby żył on tyle ile trwa UoW.

Uwagi pozostałe:

  1. this.DbContext.Set<T>() wsadź to do jakiejś właściwości, żeby nie uprawiać copy-paste;
  2. Brakuje Ci metody pozwalającej na filtrowanie, sortowanie i stronicowanie pobieranych danych;
  3. Z kolei GetAll jest w gruncie rzeczy nieprzydatne.
  4. Co z soft delete?
  5. I najważniejsze - zastanów się jak przy tym podejściu wykonać zmiany w dwóch repozytoriach w ramach jednej transakcji.

Po dopracowaniu rozwiązania każdy będzie mógł założyć własny drzewiasty wątek.
0

Rzecz w tym, że tak jak mówiłem aplikacja będzie podzielona na moduły (nie które z nich w będą uruchamiane w osobnym wątku) i każdy moduł będzie operował na jednym repozytorium, dlatego zastanawiam się że jest sens na siłę implementować UoW, który pozwoli na transakcję między repozytoriami? Znalazłem taką implementację UoW: http://stackoverflow.com/questions/16064902/dependency-injection-in-unit-of-work-pattern-using-repositories/16085891#16085891. Czy to dobre rozwiązanie?

@pijany Terrorysta również wydaje mi się, że lepszym rozwiązaniem jest tworzenie DbContext per operacja, niż trzymanie cały czas połączenia, mam rację? Tylko jak to zaimplementować, jeśli Repozytorium ma mieć wstrzykiwane DbContext poprzez konstruktor?

@somekind odniosę się do Twoich uwag, bo mam kilka wątpliwości.

  1. Zgadzam się z Tobą.
  2. A czy to nie powinno znajdować się w logice? Która pobiera GetAll i wykona potrzebne operacje?
  3. Dlaczego nie przydatna? Chodzi o brak filtrowania? Powinienem przyjmować jakiś predykat który zwróci jedynie encje które spełniają predykat? Czy może zwracać IQueryable (czytałem, że to anty-wzorzec)?
  4. Założenia projektu nie wymagają takiej funkcjonalności. Chodź racja unikanie utraty danych jest zawsze dobrym rozwiązaniem.
  5. Odnośnie tego pisałem na samym początku.
somekind
Moderator
  • Rejestracja:około 17 lat
  • Ostatnio:około 2 godziny
  • Lokalizacja:Wrocław
0
Czarny Lew napisał(a):

Rzecz w tym, że tak jak mówiłem aplikacja będzie podzielona na moduły (nie które z nich w będą uruchamiane w osobnym wątku) i każdy moduł będzie operował na jednym repozytorium, dlatego zastanawiam się że jest sens na siłę implementować UoW, który pozwoli na transakcję między repozytoriami?

Nie bardzo rozumiem, co mają wątki do repozytoriów. :)
"Między repozytoriami" oznacza, że nieraz zachodzi potrzeba wykonania czegoś na dwóch agregate rootach - np. zapisując nowe zamówienie (OrdersRepository) trzeba też przeliczyć rabat klienta (CustomersRepository). Aby zrobić to w jednej transakcji, trzeba mieć UoW i zatwierdzanie zmian poza repozytoriami.

Znalazłem taką implementację UoW: http://stackoverflow.com/questions/16064902/dependency-injection-in-unit-of-work-pattern-using-repositories/16085891#16085891. Czy to dobre rozwiązanie?

Ja generalnie po prostu nie rozumiem po co rejestrować repozytoria w UoW, dla mnie ten pomysł jest dziwny. Przecież można po prostu do UoW i wszystkich repozytoriów w ramach jednej transakcji wstrzyknąć po prostu ten sam DbContext. Prostsze i logiczniejsze IMHO.

Tylko jak to zaimplementować, jeśli Repozytorium ma mieć wstrzykiwane DbContext poprzez konstruktor?

Tym zajmuje się kontener IoC. On niszczy obiekt kontekstu po zakończeniu requestu, woła Dispose i połączenie z bazą jest zwalniane.

  1. A czy to nie powinno znajdować się w logice? Która pobiera GetAll i wykona potrzebne operacje?

Czyli chcesz pobrać milion rekordów z tabeli, posortować je, i potem wybrać 20, które wyświetlisz użytkownikowi? Czy masz zamiar taki przypadek obsłużyć inaczej albo w ogóle nie masz takiej potrzeby biznesowej jak wyświetlanie listy danych?

  1. Dlaczego nie przydatna? Chodzi o brak filtrowania? Powinienem przyjmować jakiś predykat który zwróci jedynie encje które spełniają predykat? Czy może zwracać IQueryable (czytałem, że to anty-wzorzec)?

Moim zdaniem metoda powinna przyjmować warunki filtrowania, sortowania i stronicowania, a następnie zwracać jedną stronę.
GetAll przydaje się tak naprawdę tylko do słowników - sztywnych list niewielkiej liczby wartości.

  1. Założenia projektu nie wymagają takiej funkcjonalności. Chodź racja unikanie utraty danych jest zawsze dobrym rozwiązaniem.

Czyli będziesz miał kaskadowe usuwanie?


Po dopracowaniu rozwiązania każdy będzie mógł założyć własny drzewiasty wątek.
0
somekind napisał(a):

Nie bardzo rozumiem, co mają wątki do repozytoriów. :)
"Między repozytoriami" oznacza, że nieraz zachodzi potrzeba wykonania czegoś na dwóch agregate rootach - np. zapisując nowe zamówienie (OrdersRepository) trzeba też przeliczyć rabat klienta (CustomersRepository). Aby zrobić to w jednej transakcji, trzeba mieć UoW i zatwierdzanie zmian poza repozytoriami.

Faktycznie źle się wyraziłem. Ofc wiem o co chodzi z transakcją. Rzecz w tym, że encje aplikacji nie są ze sobą jakkolwiek połączone, są to osobne byty. Także UoW w tym wypadku wydaje mi się jedynie przerostem (Ofc w normalnej aplikacji z niego korzystam). Bardziej chodziło mi o bardzo długie podtrzymywanie połączenia z bazą danych (w dodatku w kilku wątkach). Tak czy inaczej wezmę sobie Twoje rady do serca :D

MA
  • Rejestracja:prawie 10 lat
  • Ostatnio:dzień
  • Lokalizacja:Poznań
  • Postów:216
0

Sprostuje nieco sprawę, od wersji Entity Framework 6.x zarządzanie z bazą danych nieco się zmieniło. Obecnie połączenie nie jest podtrzymywane przez cały okres istnienia DbContext. EF łączy się z bazą kiedy jest to wymagane i automatycznie rozłącza kiedy takowe połączenie nie jest już potrzebne, przez co wywołanie Dispose() na DbContext, nie jest koniecznością, można spokojnie polegać na GC.

Jeśli natomiast chcesz mieć pewność że w danym fragmencie kodu połączenie będzie otwarte, a następnie zamknięte, możesz skorzystać z nowego API:

Kopiuj
using (var context = new DatabaseContext()) 
            { 
                using (var dbContextTransaction = context.Database.BeginTransaction()) 
                { 
                    try 
                    { 
                       /* to do */
 
                        context.SaveChanges(); 
 
                        dbContextTransaction.Commit(); 
                    } 
                    catch (Exception) 
                    { 
                        dbContextTransaction.Rollback(); 
                    } 
                } 
            } 

Co do tematu IMO, jeśli nie masz zależności między encjami nie konieczne jest UoW.

somekind
Moderator
  • Rejestracja:około 17 lat
  • Ostatnio:około 2 godziny
  • Lokalizacja:Wrocław
0
Biały Pomidor napisał(a):

Faktycznie źle się wyraziłem. Ofc wiem o co chodzi z transakcją. Rzecz w tym, że encje aplikacji nie są ze sobą jakkolwiek połączone, są to osobne byty. Także UoW w tym wypadku wydaje mi się jedynie przerostem (Ofc w normalnej aplikacji z niego korzystam).

Rozumiem. Jeśli jesteś pewien, że operacje na różnych repozytoriach zawsze będą niezależne i nigdy nie będzie potrzeby zrobienia czegoś w kilku na raz, to faktycznie UoW nie jest konieczny.
Ja też już wiele razy byłem pewien, że zmiana nigdy nie będzie potrzebna. To nigdy trwało od 3 dni do pół roku.

Bardziej chodziło mi o bardzo długie podtrzymywanie połączenia z bazą danych (w dodatku w kilku wątkach). Tak czy inaczej wezmę sobie Twoje rady do serca :D

Ale jak długie? Sekunda? Minuta? Godzina?
O przekroczenie maksymalnej liczby połączeń z bazą po stronie serwera się nie bój, limit jest niemalże nieprzekraczalny.

Mateusz napisał(a):

wywołanie Dispose() na DbContext, nie jest koniecznością, można spokojnie polegać na GC.

Nigdy raczej nie było, ale stosując kontener IoC mamy to za darmo...


Po dopracowaniu rozwiązania każdy będzie mógł założyć własny drzewiasty wątek.
Kliknij, aby dodać treść...

Pomoc 1.18.8

Typografia

Edytor obsługuje składnie Markdown, w której pojedynczy akcent *kursywa* oraz _kursywa_ to pochylenie. Z kolei podwójny akcent **pogrubienie** oraz __pogrubienie__ to pogrubienie. Dodanie znaczników ~~strike~~ to przekreślenie.

Możesz dodać formatowanie komendami , , oraz .

Ponieważ dekoracja podkreślenia jest przeznaczona na linki, markdown nie zawiera specjalnej składni dla podkreślenia. Dlatego by dodać podkreślenie, użyj <u>underline</u>.

Komendy formatujące reagują na skróty klawiszowe: Ctrl+B, Ctrl+I, Ctrl+U oraz Ctrl+S.

Linki

By dodać link w edytorze użyj komendy lub użyj składni [title](link). URL umieszczony w linku lub nawet URL umieszczony bezpośrednio w tekście będzie aktywny i klikalny.

Jeżeli chcesz, możesz samodzielnie dodać link: <a href="link">title</a>.

Wewnętrzne odnośniki

Możesz umieścić odnośnik do wewnętrznej podstrony, używając następującej składni: [[Delphi/Kompendium]] lub [[Delphi/Kompendium|kliknij, aby przejść do kompendium]]. Odnośniki mogą prowadzić do Forum 4programmers.net lub np. do Kompendium.

Wspomnienia użytkowników

By wspomnieć użytkownika forum, wpisz w formularzu znak @. Zobaczysz okienko samouzupełniające nazwy użytkowników. Samouzupełnienie dobierze odpowiedni format wspomnienia, zależnie od tego czy w nazwie użytkownika znajduje się spacja.

Znaczniki HTML

Dozwolone jest używanie niektórych znaczników HTML: <a>, <b>, <i>, <kbd>, <del>, <strong>, <dfn>, <pre>, <blockquote>, <hr/>, <sub>, <sup> oraz <img/>.

Skróty klawiszowe

Dodaj kombinację klawiszy komendą notacji klawiszy lub skrótem klawiszowym Alt+K.

Reprezentuj kombinacje klawiszowe używając taga <kbd>. Oddziel od siebie klawisze znakiem plus, np <kbd>Alt+Tab</kbd>.

Indeks górny oraz dolny

Przykład: wpisując H<sub>2</sub>O i m<sup>2</sup> otrzymasz: H2O i m2.

Składnia Tex

By precyzyjnie wyrazić działanie matematyczne, użyj składni Tex.

<tex>arcctg(x) = argtan(\frac{1}{x}) = arcsin(\frac{1}{\sqrt{1+x^2}})</tex>

Kod źródłowy

Krótkie fragmenty kodu

Wszelkie jednolinijkowe instrukcje języka programowania powinny być zawarte pomiędzy obróconymi apostrofami: `kod instrukcji` lub ``console.log(`string`);``.

Kod wielolinijkowy

Dodaj fragment kodu komendą . Fragmenty kodu zajmujące całą lub więcej linijek powinny być umieszczone w wielolinijkowym fragmencie kodu. Znaczniki ``` lub ~~~ umożliwiają kolorowanie różnych języków programowania. Możemy nadać nazwę języka programowania używając auto-uzupełnienia, kod został pokolorowany używając konkretnych ustawień kolorowania składni:

```javascript
document.write('Hello World');
```

Możesz zaznaczyć również już wklejony kod w edytorze, i użyć komendy  by zamienić go w kod. Użyj kombinacji Ctrl+`, by dodać fragment kodu bez oznaczników języka.

Tabelki

Dodaj przykładową tabelkę używając komendy . Przykładowa tabelka składa się z dwóch kolumn, nagłówka i jednego wiersza.

Wygeneruj tabelkę na podstawie szablonu. Oddziel komórki separatorem ; lub |, a następnie zaznacz szablonu.

nazwisko;dziedzina;odkrycie
Pitagoras;mathematics;Pythagorean Theorem
Albert Einstein;physics;General Relativity
Marie Curie, Pierre Curie;chemistry;Radium, Polonium

Użyj komendy by zamienić zaznaczony szablon na tabelkę Markdown.

Lista uporządkowana i nieuporządkowana

Możliwe jest tworzenie listy numerowanych oraz wypunktowanych. Wystarczy, że pierwszym znakiem linii będzie * lub - dla listy nieuporządkowanej oraz 1. dla listy uporządkowanej.

Użyj komendy by dodać listę uporządkowaną.

1. Lista numerowana
2. Lista numerowana

Użyj komendy by dodać listę nieuporządkowaną.

* Lista wypunktowana
* Lista wypunktowana
** Lista wypunktowana (drugi poziom)

Składnia Markdown

Edytor obsługuje składnię Markdown, która składa się ze znaków specjalnych. Dostępne komendy, jak formatowanie , dodanie tabelki lub fragmentu kodu są w pewnym sensie świadome otaczającej jej składni, i postarają się unikać uszkodzenia jej.

Dla przykładu, używając tylko dostępnych komend, nie możemy dodać formatowania pogrubienia do kodu wielolinijkowego, albo dodać listy do tabelki - mogłoby to doprowadzić do uszkodzenia składni.

W pewnych odosobnionych przypadkach brak nowej linii przed elementami markdown również mógłby uszkodzić składnie, dlatego edytor dodaje brakujące nowe linie. Dla przykładu, dodanie formatowania pochylenia zaraz po tabelce, mogłoby zostać błędne zinterpretowane, więc edytor doda oddzielającą nową linię pomiędzy tabelką, a pochyleniem.

Skróty klawiszowe

Skróty formatujące, kiedy w edytorze znajduje się pojedynczy kursor, wstawiają sformatowany tekst przykładowy. Jeśli w edytorze znajduje się zaznaczenie (słowo, linijka, paragraf), wtedy zaznaczenie zostaje sformatowane.

  • Ctrl+B - dodaj pogrubienie lub pogrub zaznaczenie
  • Ctrl+I - dodaj pochylenie lub pochyl zaznaczenie
  • Ctrl+U - dodaj podkreślenie lub podkreśl zaznaczenie
  • Ctrl+S - dodaj przekreślenie lub przekreśl zaznaczenie

Notacja Klawiszy

  • Alt+K - dodaj notację klawiszy

Fragment kodu bez oznacznika

  • Alt+C - dodaj pusty fragment kodu

Skróty operujące na kodzie i linijkach:

  • Alt+L - zaznaczenie całej linii
  • Alt+, Alt+ - przeniesienie linijki w której znajduje się kursor w górę/dół.
  • Tab/⌘+] - dodaj wcięcie (wcięcie w prawo)
  • Shit+Tab/⌘+[ - usunięcie wcięcia (wycięcie w lewo)

Dodawanie postów:

  • Ctrl+Enter - dodaj post
  • ⌘+Enter - dodaj post (MacOS)