Dane wpisywane z klawiatury w terminalu widnieją jako znaki i tak są na wstępie traktowane bo nigdy nie wiadomo co będzie wpisane. Może to być cyfra, liczba, znak interpunkcyjny. Oczywiście to wszystko przechowywane jest w postaci binarnej w komputerze i interpretację dokonuje się na podstawie tabeli ASCII.
Gdy użytkownik wpisze 0x2a - to w buforze znajdzie się np. taka sekwencja {'0', 'x', '2', 'a', '\0'}. To samo z 42 - może widnieć jako {'4', '2', '\0'}. Obie te sekwencje reprezentują tą samą liczbę czyli 42, ale równie dobrze może reprezentować imię jakiegoś bota. Potrzebujesz funkcji np. scanf, która przetworzy ją na wewnętrzną postać binarną, którą np. będzie można bezpośrednio dodawać używając sprzętowego sumatora, ale to ty decydujesz o sposobie interpretacji danych wejściowych z terminala.
Jeżeli dasz scanf("%d", &i) to wiadomo, że oczekujesz inta i scanf nie przyjmie napisu 0x2a, musisz podać scanf("%x", &i) informując go tym samym, że oczekujesz postać hexadecymalną/szestnastkową, którą możesz ale nie musisz poprzedzać "0x", więc podane "10" to nie będzie dziesięć dziesiętnie tylko szesnaście. Kompilator jest trochę inteligentniejszy i może przyjąć na klatę różne formy zapisu tej samej liczby:
Kopiuj
int a = 42; //dziesietnie
int b = 0x2a; // szestnastkowo
int c = 052; // ósemkowo
int d = 0b101010; // dwójkowo/binarnie
printf("%d %d %d %d\n", a, b, c, d);
rozróżnia je po prefixie. Jakbyś chciał podobne zachowanie to od tego jest strtol, której podaje się bazę liczby. Jak jest ustawiona na zero to prefiksy określają jaką bazę ma wprowadzana liczba.